Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια: Εργασία και επαγγέλματα στην Αγία Γραφή

Αν και με τη σημερινή σημασία ο ναύκληρος ταυτίζεται με το λοστρόμο, τον πρώτο ναύτη από το πλήρωμα του εμπορικού πλοίου, στους αρχαίους Έλληνες ήταν ο ιδιοκτήτης του πλοίου. Στις Πράξεις 27:11, πρόκειται για τον ιδιοκτήτη.

Ναυπηγός

Κατασκευαστής πλοίων. Δεν υπάρχουν ιδιαίτερες αναφορές στην Αγία Γραφή για την τέχνη της ναυπηγικής, αφού οι Εβραίοι ήταν αγροτικός λαός και όχι ναυτικός. Η ναυπηγική τέχνη όμως, υπήρχε από τα παλιά χρόνια, από την εποχή του Νώε, ο οποίος κατ' εντολή του Θεού κατασκεύασε την Κιβωτό. Μάλιστα γνώριζαν αρκετά "μυστικά" της τέχνης: κατασκευή από ξύλο ρητινοφόρο, άλειμμα εσωτερικά και εξωτερικά με πίσσα, κατασκευή ορόφων (Γένεση 6:14-16).

Κατασκευές μεγάλων πλοίων συναντάμε σε λαούς που συσχετίζονται με το εμπόριο καθώς τα ταξίδια στις θάλασσες και ειδικά στη Μεσόγειο απαιτούσε μεγάλα και ασφαλή πλοία (Ιεζεκιήλ 27:27). Εκτός όμως από τα εμπορικά πλοία, κατασκεύαζαν και μικρά αλιευτικά (Ματθαίος 4:21,22, Μάρκος 1:19, Ιωάννης 21:3). Ο βασιλιάς Σολομώντας είχε μεγάλο στόλο από εμπορικά πλοία (Α' Βασιλέων 10:22), το ίδιο και ο βασιλιάς Ιωσαφάτ (Α' Βασιλέων 22:48-49).

Ναύτης

Μέλος του πληρώματος πλοίου. Τα πλοία την εποχή εκείνη, ήταν συνήθως εμπορικά (Ιεζεκιήλ 27:27,29), γι αυτό και το επάγγελμα του ναύτη ήταν αρκετά κουραστικό και επίπονο, καθώς συμμετείχαν όχι μόνο στις εργασίες εντός του πλοίου αλλά και στο φόρτωμα και ξεφόρτωμα των εμπορευμάτων. Η επικινδυνότητα των ταξιδιών ήταν τόσο μεγάλη που υπήρχαν περιστατικά όπου οι ναύτες προσπάθησαν να φύγουν από το πλοίο, για να γλιτώσουν (Πράξεις 27:30). Την εργασία του ναύτη έκαναν και δούλοι.

Νεκροθάφτης

Επάγγελμα που συνοδεύει τον άνθρωπο από την αρχή της ιστορίας του. Τα πρώτα χρόνια η ταφή του νεκρού γινόταν από τους οικείους του. Στα χρόνια της Αγίας Γραφής η ταφή των νεκρών γινόταν με διαφορετικό τρόπο από τους Εβραίους και διαφορετικό από τους Αιγυπτίους. Οι Εβραίοι κατ' αρχήν, έπλεναν το νεκρό (Πράξεις 9:37), έπειτα τον τύλιγαν σε καθαρό σεντόνι (Ματθαίος 27:59), ή έδεναν τα πόδια και τα χέρια του με σάβανα, και το πρόσωπό του με σουδάριο (Ιωάννης 11:44). Κατόπιν τον τοποθετούσαν σε νεκροκρέβατο (Β' Σαμουήλ 3:31, Λουκάς 7:14) και τον μετέφεραν σε τάφο ή σπηλιά (Β' Σαμουήλ 3:31, Λουκάς 7:14, Ματθαίος 27:60). Τους νεκρούς τους άλειβαν με αρώματα, αλλά μόνο όσοι μπορούσαν να τα αγοράσουν (Ιωάννης 12:7, 19:37). Μετά τη ταφή γινόταν συνάντηση συγγενών και φίλων, με δείπνο (Ιερεμίας 16:7,8) και έκλαιγαν το νεκρό (Μάρκος 5:38, Ιερεμίας 9:17). Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν φέρετρα και ταρίχευαν τους νεκρούς τους.

Η περίπτωση στην οποία Ιουδαίοι τοποθέτησαν το σώμα του Ιωσήφ σε φέρετρο (Γένεση 50:26), όπως και του πατέρα του Ιακώβ (Γένεση 50:2,3), οφείλεται στο γεγονός ότι ζούσαν στην Αίγυπτο και έπρεπε να ακολουθήσουν τα έθιμα των Αιγυπτίων, αλλά και στο ότι έπρεπε να μεταφερθούν τα σώματά από την Αίγυπτο στη δική τους γη (Γένεση 50:2,3,12,26). Σε επείγουσες και εξαιρετικές περιπτώσεις έκαιγαν το σώμα του νεκρού, όπως αυτή του Σαούλ και των γιων του (Α' Σαμουήλ 31:11-13). Υπήρχαν και ιδιόκτητοι τάφοι (Γένεση 23:20, Ματθαίος 27:60). - [δες και ταριχευτής]

Νομικός

(Λουκάς 7:29) Ήταν μελετητές και ερμηνευτές του νόμου, και ταυτίζονται με τους γραμματείς και τους νομοδιδασκάλους.

Νομοδιδάσκαλος ή Νομικός

Ήταν αυτοί που είχαν σαν ασχολία την τήρηση του Νόμου στο Συνέδριο (Ματθαίος 22:35). Ήταν συνήθως οι γραμματείς (Πράξεις 4:5) και η συμμετοχή τους στο Συνέδριο ήταν τιμητική, συγχρόνως όμως και απαραίτητη καθώς γνώριζαν καλύτερα από όλους το νόμο. Κάποιες φορές ήταν πρόεδροι του Συνεδρίου όπως ο Γαμαλιήλ. Ανήκαν στις ανώτερες κοινωνικές ομάδες, μαζί με τους άρχοντες και τους πρεσβυτέρους (Πράξεις 4:5) και είχαν στενή συνεργασία με τους αρχιερείς. Δίδασκαν μέσα στο Ναό (Λουκάς 2:26). Ο Γαμαλιήλ ήταν διακεκριμένος νομοδιδάσκαλος της Ιερουσαλήμ, ήταν δάσκαλος και του Πέτρου (Πράξεις 23:3).

Στην Καινή Διαθήκη νομικός και γραμματέας είχαν την ίδια έννοια. Στην επιστολή προς Τίτο, αναφέρεται ο Ζηνάς ο νομικός.

Home | Site Map | Επικοινωνία