Υπάλληλοι των ρωμαϊκών δικαστηρίων, οι οποίοι εκτελούσαν τις ποινές που επιβάλλονταν σους καταδικασθέντες, χτυπώντας τους με ξύλο ή μαστίγιο. Ήταν σκληροί και άκαρδοι. Ραβδούχοι μαστίγωσαν τον Παύλο και το Σίλα στους Φιλίππους, πριν τους φυλακίσουν. (Πράξεις 16:22-23,35,38). Το μαστίγωμα απαγορευόταν σε ρωμαίους πολίτες (Πράξεις 22:25).

Ράφτης

Απαραίτητο επάγγελμα σε κάθε εποχή. Το πιο συνηθισμένο ρούχο τη εποχή της Βίβλου ήταν ο χιτώνας (μανδύας). Τα ρούχα τα έφτιαχναν με ύφασμα από μαλλί, βαμβάκι, από ύφασμα λινό ή πορφύρας και ήταν μονόχρωμα ή πολύχρωμα (Γένεση 37:3,23,32). Πολύχρωμο χιτώνα έπρεπε να φοράνε οι παρθένες κόρες του βασιλιά (Β’ Σαμουήλ 18-19). Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, δεν επιτρεπόταν η κατασκευή ρούχων από μαλλί και βαμβάκι μαζί (Δευτερονόμιο 22:11). Τα ρούχα από πορφύρα τα φορούσαν άνθρωποι με μεγάλη οικονομική άνεση (Λουκάς 16:19, Αποκάλυψη 18:16). Το πιο ακριβό πορφυρό χρώμα παρασκευαζόταν από είδος κοχυλιού, απομιμήσεις πορφύρας προέρχονταν από τον ανθό του υάκινθου. Στις άκρες των ρούχων των Ισραηλιτών έπρεπε να υπάρχουν κρόσσια, και γαλάζια κορδόνια (Αριθμοί 15:37-40, Δευτερονόμιο 22:12). Οι πλούσιοι στόλιζαν τα ρούχα τους με χρυσάφι, πολύτιμα πετράδια και μαργαριτάρια (Αποκάλυψη 18:16).

Έφτιαχναν και άλλα είδη ένδυσης, όπως για ιερείς, για αξιωματικούς και στρατιώτες, καλύμματα κεφαλιού για τις γυναίκες κ.α. Ειδικά των ιερέων, τα λεγόμενα "εφώβ" (Β’ Σαμουήλ 6:14, Α’ Σαμουήλ 22:18) ήταν περίπλοκης κατασκευής. Τα εφώδ ήταν άμφια αρχιερέα που φοριόντουσαν πάνω από τον χιτώνα και αποτελούντο από δύο μέρη, από τα οποία το ένα κάλυπτε το στήθος και το άλλο την πλάτη, και συνδέονταν μεταξύ τους με ταινία υφάσματος στο μέρος των ώμων. Σε κάθε ταινία υπήρχε ένας πολύτιμος λίθος. Επίσης στο μπροστινό μέρος του εφώδ, υπήρχε τετράγωνο ύφασμα στολισμένο με 12 πολύτιμους λίθους. (Έξοδος 28:6-14). Επίσης οι ιερείς είχαν περιστήθιο, μίτρα και ζώνη (Έξοδος 28:4,37,39). Απαγορευόταν να φορούν μάλλινα ρούχα στο ναό. Οι Σαμουήλ και Δαβίδ φορούσαν απλά λινά εφώδ (Α’ Σαμουήλ 2:18, Β’ Σαμουήλ 6:14).