Αγγειοπλάστης

Ήταν άτομα που μετέφεραν νέα και διαταγές, άλλοτε από το ένα μέρος στο άλλο και άλλοτε φωνάζοντας στις πλατείες. Συνήθως μετέφεραν αγγελίες βασιλιάδων και αρχόντων προς το λαό, αλλά και τα στρατεύματα που βρίσκονταν στη μάχη. Ειδικά οι αγγελιαφόροι στρατευμάτων ενημέρωναν τους βασιλιάδες για το τι συνέβαινε στις μάχες (Β’ Σαμουήλ 18:19). Ήταν έμπιστα άτομα και καλοί ιππείς, καθώς το επάγγελμά τους απαιτούσε γρήγορη ενημέρωση. Έπρεπε επίσης να έχουν καλή φυσική κατάσταση και αντοχή καθώς υπήρχαν φορές που η αγγελία ενός μηνύματος ή μιας διαταγής έπρεπε να γίνει οδικώς (Β’ Σαμουήλ 18:23).

Το φύτεμα και η περιποίηση των αμπελιών ήταν μια άλλη γεωργική ασχολία. Την εργασία αυτή την έκανε ο αμπελουργός ο οποίος ανήκε κι αυτός στην αγροτική τάξη, οι γνώσεις όμως που πρέπει να είχε γύρω απ’ τα αμπέλια τον κατατάσσανε σε ξεχωριστό επάγγελμα. Βέβαια δεν αποκλειόταν να είχε και άλλες γεωργικές ασχολίες όσο ο χρόνος του το επέτρεπε.

Τα αμπέλια τα φύτευαν για να αποδίδουν καλύτερα στις πλαγιές των λόφων (Ησαΐας 5:1). Πολλές φορές οι πλαγιές διαμορφώνονταν σε σειρές από σκαλωτές πεζούλες. Στο μέσον του αμπελιού υπήρχε χτισμένος πύργος που χρησίμευε σαν παρατηρητήριο (Ησαΐας 5:2). Πριν φυτέψουν το αμπέλι έσκαβαν το χώμα του και το καθάριζαν από τις πέτρες (Ησαΐας 5:2). Κατά τη διάρκεια του χειμώνα έκοβαν τα ξερά και σπασμένα κλαδιά για να αναπτυχθούν καλύτερα τα γερά. Ο Ιησούς μίλησε για το κλάδεμα των αμπελιών (Ιωάννης 15:1-6).

Τους καλοκαιρινούς μήνες γινόταν το τρύγημα. Ο τρύγος ήταν γιορτή ευχάριστη που διαρκούσε επτά ημέρες. Τις ημέρες αυτές μαζί με τη σκληρή δουλειά, χόρευαν και τραγουδούσαν. Μερικά από τα σταφύλια τα έτρωγαν φρέσκα, άλλα πάλι τα έκαναν σταφίδες. Τα περισσότερα όμως τα πήγαιναν στο πατητήρι για να τα κάνουν χυμό. Όταν "έβραζε" ο χυμός γινόταν κρασί, το οποίο το έβαζαν μέσα σε πήλινα δοχεία (Ιερεμίας 48:11). Αμπέλια καλλιεργούσαν από την αρχαία εποχή. Μερικές φορές όταν δεν είχαν δικά τους, νοίκιαζαν από γαιοκτήμονες (Ματθαίος 21:33, Λουκάς 20:9) στους οποίους απέδιδαν το ποσοστό των καρπών που είχαν συμφωνήσει (Ματθαίος 21:34, Λουκάς 20:10).

Ανώτατος στρατιωτικός και πολιτικός Ρωμαίος διοικητής μεγάλης επαρχίας στο ρωμαϊκό κράτος (Πράξεις 13:7). Ο ανθύπατος (proconsul) και ο υφιστάμενός του επίτροπος (procucator, π.χ. ο Πιλάτος), ήταν ανώτεροι από τους τοπικούς βασιλείς (π.χ. από τον Ηρώδη).

Ανώτατος δικαστικός υπάλληλος, μέλος του Αρείου Πάγου, του ανωτάτου δικαστηρίου των Αθηναίων (Πράξεις 17:22). Ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης πίστεψε στο κήρυγμα του απ. Παύλου (Πράξεις 17:34).

Από τα πιο παλιά και διαδεδομένα επαγγέλματα καθώς το ψωμί αποτελούσε βασικό στοιχείο της διατροφής των ανθρώπων. Για να παρασκευασθεί η ζύμη ο αρτοποιός ανακάτευε το αλεύρι με νερό και κατόπιν το ζύμωνε με προζύμι. Το ψήσιμο του ψωμιού γινόταν με διαφόρους τρόπους όπως π.χ. σε χάλκινο ή κεραμικό αγγείο κάτω από αναμμένα κάρβουνα, καθώς και σε κλιβάνους (Ωσηέ 7:4). Το καλύτερο ψωμί παρασκευαζόταν με αλεσμένο σιτάρι (Κριτές 6:19, Α’ Βασιλέων 4:220. Ψωμί παρασκευαζόταν και από σιμιγδάλι (Γένεση 18:16, Λευιτικό 2:1), ή κριθάρι (Κριτές 7:13, Ιωάννης 6:9-13). Υπήρχαν όμως και ειδικές περιπτώσεις παρασκευής ψωμιού, όπως από κουκιά, φακή κ.α. (Ιεζεκιήλ 4:9-12).

Το ψωμί που παρασκεύαζαν οι Ισραηλίτες ήταν μίας ημέρας, εκτός από της Παρασκευής, όπου διπλασιαζόταν η ποσότητα, καθώς την ημέρα του Σαββάτου δεν επιτρεπόταν καμιά εργασία σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο (Έξοδος 12:34). Το ψωμί τους πρέπει να ήταν λεπτά παρασκευασμένο γι αυτό και το έκοβαν με τα χέρια (Θρήνοι 4:4, Ματθαίος 14:19).

Στα παλάτια υπήρχαν οι βασιλικού φούρνοι για τη σίτιση του βασιλιά και των ανθρώπων του. Επιστάτες σ’ αυτούς τους φούρνους αρτοποιών ήταν οι αρχιαρτοποιοί ή αρχισιτοποιοί (Γένεση 40:16,20,22, 41:10).

Η πρώτη αναφορά για ψωμί στην Αγία Γραφή, βρίσκεται στο βιβλίο της Γένεσης (3:19). Η λέξη "άρτος" χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή και με την ευρύτερη έννοια της τροφής, όπως στην προσευχή του Κυρίου "τον άρτο ημών τον επιούσιον". Ο άρτος απεικονίζει τον Ιησού Χριστό (Ιωάννης 6:33-35), κομμένος δε, απεικονίζει το θάνατό Του (Ματθαίος 26:26, Α’ Κορινθίους 11:23-24).

Ο επιστάτης των αρτοποιών στους φούρνους του βασιλιά (Γένεση 40:16,20,22, Γένεση 41:10).

Ο ανώτερος στρατιωτικός διοικητής ενός βασιλείου, λεγόταν και στρατάρχης (Ιεζεκιήλ 23:23). Είχε τεράστια εξουσία με μεγάλη επιρροή στο βασιλιά, τον αποκαλούσαν και "αρχιστράτηγο του βασιλιά" (Β' Σαμουήλ 10:18, Α’ Χρονικών 27:34). Ο Ιωάβ ήταν αρχιστράτηγος του Δαβίδ.

Ο επικεφαλής της συναγωγής που φρόντιζε για την τάξη και γενικά για όλα τα θέματα που αφορούσαν τη συναγωγή (Μάρκος 5:22,35-38, Λουκάς 8:49, 13:14, Πράξεις 13:15, 18:8,17).

Αξιωματικός, διοικητής της ειδικής φρουράς του βασιλιά, των σωματοφυλάκων (Γένεση 41:10).