[το όνομά του σημαίνει "επιθυμητός"]

[1]  Ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, γιος του Κεις (Κις), από τη φυλή Βενιαμίν (Α' Σαμουήλ 9:1). Ήταν ο ομορφότερος ανάμεσα στους Ισραηλίτες και αρκετά ψηλός (Α' Σαμουήλ 9:2). Ήταν πατέρας του Ιωνάθαν, του Ιουεί (Ισβί) και του Μελχί-σουε (Μαλκί-Σουά), και είχε δύο κόρες τη Μεράβ και τη Μιχάλ (Α' Σαμουήλ 14:49). Σύζυγός του ήταν η Αχινοάμ (Α' Σαμουήλ 14:50). Έγινε βασιλιάς κατόπιν απαιτήσεως του λαού, όταν αυτός είχε αγανακτήσει από την διακυβέρνηση των γιων του προφήτη Σαμουήλ, οι οποίοι ήταν κριτές του. Του ζήτησαν να διορίσει βασιλιά όπως είχαν και τα άλλα έθνη (Α' Σαμουήλ 8:1-5). Παρόλο που ο Σαμουήλ δε συμφωνούσε, ο Θεός τον πρόσταξε να ορίσει βασιλιά σύμφωνα με την επιθυμία του λαού (Α' Σαμουήλ 8:6-9).

Ο Σαούλ και ο Σαμουήλ συναντήθηκαν για πρώτη φορά όταν ο Σαούλ έψαχνε να βρει τα χαμένα γαϊδούρια του πατέρα του. Ο Θεός υπέδειξε στο Σαμουήλ πως ο Σαούλ ήταν ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς των Ισραηλιτών (Α' Σαμουήλ 9:16,17). Όταν ο Σαμουήλ του είπε τα σχέδια του Θεού γι αυτόν (Α' Σαμουήλ 9:20), ο Σαούλ παρόλο που καταγόταν από πλούσια οικογένεια (Α' Σαμουήλ 9:1) του απάντησε με ταπείνωση (Α' Σαμουήλ 9:21). Ο Σαμουήλ τον έχρισε κρυφά βασιλιά (Α' Σαμουήλ 10:1) και του έδωσε οδηγίες (Α' Σαμουήλ 10:2-8). Η εκλογή του Σαούλ "επικυρώθηκε" και με κλήρο σε μια σύναξη των Ισραηλιτών στη Μισπά (Α' Σαμουήλ 10:17-27). Πήγαν και βρήκαν το Σαούλ καθώς είχε κρυφτεί επειδή ήταν ντροπαλός και τον έφεραν ενώπιον του λαού (Α' Σαμουήλ 10:22,23). Μερικοί όμως απ' το λαό τον καταφρόνησαν (Α' Σαμουήλ 10:27).

Ένα μήνα μετά και έπειτα από παράκληση των πρεσβυτέρων της Ιαβείς-γαλαάδ (Ιαβές), ο Σαούλ πήγε για να σώσει τους κατοίκους της πόλης από την απειλή των Αμμωνιτών (Α' Σαμουήλ 11:1-11). Όταν πήρε το μήνυμα από την πολιορκημένη πόλη, ο Σαούλ επέστρεφε από τον αγρό με το κοπάδι του (Α' Σαμουήλ 11:5). Το γεγονός αυτό φανερώνει πως παρόλο που είχε χριστεί βασιλιάς, κέρδιζε τα προς το ζην βόσκοντας βόδια. Τότε πήρε ένα ζευγάρι βόδια, τα τεμάχισε και τα έστειλε με αγγελιαφόρους σε όλη τη χώρα του Ισραήλ για να προειδοποιήσει όλους όσους ήταν αντίθετοι σ' αυτόν και στο Σαμουήλ (Α' Σαμουήλ 11:7). Μετά από την απελευθέρωση της πόλης ο Σαούλ έδειξε μεγαλοψυχία στους συκοφάντες του χαρίζοντάς τους τη ζωή (Α' Σαμουήλ 11:12,13). Έπειτα όλος ο λαός πήγε στα Γάλγαλα όπου τον ανακήρυξε βασιλιά, προσφέροντας θυσίες στον Κύριο και κάνοντας μεγάλη γιορτή (Α' Σαμουήλ 11:15).

Όταν αργότερα υπήρξε μια μάχη με τους Φιλισταίους, και επειδή ο Σαμουήλ είχε αργήσει να έρθει για να προσφέρει θυσία στο Θεό υπέρ του στρατού του Σαούλ, ο Σαούλ πρόσφερε ο ίδιος τη θυσία. Για την πράξη του αυτή που ήταν αντίθετη στο θέλημα του Θεού, προφητεύτηκε ότι η βασιλεία του θα του αφαιρούταν (Α' Σαμουήλ 13:8-14). Ο Σαούλ με τη βοήθεια του γιου του Ιωνάθαν νίκησε τους Φιλισταίους (Α' Σαμουήλ 13:16-14:46). Πολέμησε με επιτυχία εναντίον όλων των εχθρών του Ισραήλ (Α' Σαμουήλ 14:47,48). Αργότερα πολέμησε και νίκησε τους Αμαληκίτες (Α' Σαμουήλ 15:1-8). Η απληστία του όμως τον οδήγησε σε ανυπακοή απέναντι στην εντολή του Θεού (Α' Σαμουήλ 15:9,10). Ο Σαούλ προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του με ψέματα και θρησκευτικές δικαιολογίες, ο Σαμουήλ όμως του μίλησε για την σπουδαιότητα της υπακοής αλλά και για το χάσιμο της βασιλείας (Α' Σαμουήλ 15:22,23). Κατόπιν ο Σαούλ επέστρεψε στο σπίτι του στη Γαβαά (Γιβεά).

Ο χαρακτήρας του και η συμπεριφορά του θα αλλάξει αργότερα δραματικά. Ο Δαβίδ χρίεται από το Σαμουήλ μελλοντικός βασιλιάς (Α' Σαμουήλ κεφ. 16). Λόγω της ανυπακοής του Σαούλ στο θέλημα του Θεού, ο Θεός του έστειλε πνεύμα πονηρό που τον τυραννούσε (Α' Σαμουήλ 16:14). Ο Σαούλ προσέλαβε το Δαβίδ στη βασιλική αυλή για να του παίζει κιθάρα και με τον τρόπο αυτό γινόταν καλά. Μετά τη νίκη του Δαβίδ επί του Γολιάθ και επειδή οι γυναίκες τον επευφημούσαν λέγοντας πως ήταν μεγαλύτερος ήρωας από το Σαούλ (Α' Σαμουήλ 18:6,7), το μίσος του Σαούλ αλλά και ο φόβος του, τον οδήγησαν να προσπαθήσει να σκοτώσει το Δαβίδ (Α' Σαμουήλ 18:10,11,21, 19:1,11). Ο Δαβίδ αναγκάστηκε να πάει στην περιοχή των Φιλισταίων (Α' Σαμουήλ 21:1, 27:1). Η βοήθεια που δόθηκε στο Δαβίδ από τους ιερείς στη Νωβ, έκανε το Σαούλ να τους θανατώσει και να ερημώσει την πόλη (Α' Σαμουήλ 22:9-20). Παρόλο την εναντίον στάση του απέναντι στο Δαβίδ, η ζωή του Σαούλ χαρίστηκε δύο φορές από το Δαβίδ στην Εν-γαδδί (Εν-Γεδί, Α' Σαμουήλ 24:1-7) και στην έρημο Ζιφ (26:1-12).

Όταν αργότερα οι Φιλισταίοι θέλησαν να πολεμήσουν τους Ισραηλίτες, ο Σαούλ θέλοντας να μάθει για το τι επρόκειτο να συμβεί, και αφού δεν έπαιρνε απάντηση από τον Θεό και τους προφήτες (Α' Σαμουήλ 28:6), πήγε σε μια μάγισσα στην Εν-δωρ για να επικοινωνήσει με το πνεύμα του νεκρού Σαμουήλ και να μάθει τα μέλλοντα (Α' Σαμουήλ 28:5-19). Οι πληροφορίες που πήρε και οι οποίες ήταν τραγικές, επιβεβαιώθηκαν την επόμενη μέρα. Στη μάχη που έγινε στο όρος Γελβουέ, ο Σαούλ και οι γιοι του σκοτώθηκαν. Οι Φιλισταίοι αποκεφάλισαν το Σαούλ και μετέφεραν το σώμα του στη Βαιθ-σαν (Βαιθ-Σεάν), κρεμώντας το στα τείχη της πόλης. Τα όπλα του δε, τα αφιέρωσαν στο ναό της Ασταρώθ (Α' Σαμουήλ 31:9,10) και το κεφάλι του στο ναό του Δαγών (Α' Χρονικών 10:10). Οι κάτοικοι της Ιαβείς-γαλαάδ (Ιαβές), ενθυμούμενοι το τι είχε κάνει ο Σαούλ γι αυτούς, πήραν τα σώματα του Σαούλ και των γιων του από τα τείχη της Βαιθ-σαν (Βαιθ-Σεάν). Αφού τα έκαψαν, έθαψαν τα κόκαλά τους κάτω από ένα δέντρο στην Ιαβείς (Ιαβές), και νήστεψαν για επτά μέρες σε ένδειξη πένθους (Α' Σαμουήλ 31:13). Ο Δαβίδ μαθαίνοντας για το θάνατο του Σαούλ, θρήνησε, νήστεψε και έγραψε ένα τραγούδι για το Σαούλ και τον Ιωνάθαν (Β' Σαμουήλ 1:17-27).

[3]  Ο έκτος από τους οκτώ βασιλιάδες που βασίλευσαν στη γη Εδώμ (Γένεση 36:37-38, Α' Χρονικών 1:48,49). Καταγόταν από τη Ρεχωβώθ και διαδέχθηκε το βασιλιά Σαμλά.

[4]  Γιος του Συμεών (Γένεση 46:10, Έξοδος 6:15, Αριθμοί 26:13, Α' Χρονικών 4:24). Καλείται "γιος Χαναναίας" (Γένεση 46:10, Έξοδος 6:15). Απόγονοί του ήταν οι Σαουλίτες (Αριθμοί 26:13).

[5]  Απόγονος του Λευί, γιος του Οζία και πρόγονος του Σαμουήλ (Α' Χρονικών 6:24 ή 9).