|
|
Ψαράς
Το επάγγελμα
του ψαρά υπήρχε από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, επειδή τα ψάρια ήταν από
τις προσφιλής τροφές. Το ψάρεμα όμως των Ισραηλιτών περιοριζόταν σε λίμνες
και ποτάμια, κυρίως στη λίμνη της
Γαλιλαίας, και αυτό γιατί δεν ήταν καλοί
ναυτικοί. Η
λίμνη της Γαλιλαίας
ήταν πλούσια σε ψάρια (Λουκάς 5:5, Ιωάννης 21:6-11), κάτι που έκανε αρκετούς
από τους κατοίκους της να ασχολούνται με την αλιεία.
Ήταν δύσκολο,
επίπονο και επικίνδυνο επάγγελμα, καθώς αρκετές φορές στη λίμνη ξεσπούσαν
καταιγίδες με δυνατούς ανέμους. Οι καταιγίδες αυτές προέρχονταν άλλοτε από τους
ψυχρούς ανέμους που κατέβαιναν από το χιονισμένο όρος Χερμών, και άλλοτε από
θερμά ρεύματα που ανέβαιναν από τη λίμνη η οποία βρίσκεται κάτω από την
επιφάνεια της θάλασσας και ανακατεύονταν με τα ψυχρότερα που έφταναν από τη
Μεσόγειο.
Ο πιο συνηθισμένος
τρόπος ήταν το ψάρεμα με μεγάλα δίχτυα (Ματθαίος 4:20,21, Λουκάς 5:5, Μάρκος
1:16, Ιωάννης 21:6), Η σύρτη είχε μήκος 30 περίπου μέτρα και ύψος 3,5 μέτρα, και
χρειαζόντουσαν αρκετά άτομα για να την απλώσουν. Ο πεζοβόλος ήταν δίχτυ
διαμέτρου 6 μέτρων, με βαρίδια στο κάτω μέρος. Ψάρευαν ακόμα με αγκίστρια
(Ησαΐας 19:8, Ιώβ 41:1, Ματθαίος 17:27), ή με αλιευτικά καμάκια (Ιώβ 41:7).
Το επάγγελμα του
ψαρά είχαν κάνει και
μαθητές του Ιησού,
κάποιοι δε από αυτούς, καλέστηκαν από τον Κύριο, πάνω στη δουλειά τους (Ματθαίος
4:19, Μάρκος 1:17). Ο
Ιάκωβος μαζί με τον αδερφό του
Ιωάννη και τον πατέρα τους
Ζεβεδαίο, ήταν όχι απλοί
ψαράδες αλλά είχαν επιχείρηση με πλοία και μισθωτούς (Μάρκος
1:19-20).
[
διαβάστε για τα θαλάσσια ζώα
εδώ]
|
|
