|
Δράκοντας θαλάσσιος
(Ησαΐας
27:1,
Αμώς 9:3)
Στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται αναφορά για "δράκοντα της
θαλάσσης". Πιθανόν να πρόκειται για είδος υπερμεγέθους κήτους. [δες επίσης
και
Δράκος]
Ιχθύς (Ψάρι)
(Ματθαίος 17:27, Αββακούμ
1:16, Λευιτικό 11:9-12)
Γενική ονομασία
ζώων των υδάτων των
θαλασσών, των
ποταμών και των λιμνών. Χρήσιμο για τη διατροφή των ανθρώπων
καθώς πρόκειται για τροφή γευστική και ιδιαίτερα θρεπτική (εκλεκτή-Αββακούμ
1:16).
Ο Θεός δημιούργησε τα ψάρια την τέταρτη
μέρα της δημιουργίας (Γένεση 1:20,21). Σύμφωνα με το μωσαϊκό νόμο υπήρχαν
"καθαρά" και "ακάθαρτα". Τα ψάρια που είχαν πτερύγια και λέπια ήταν "καθαρά"
και οι Ισραηλίτες μπορούσαν να τα τρώνε, ενώ όσα δεν είχαν πτερύγια και
λέπια ήταν "ακάθαρτα" (Λευιτικό 11:9-12, Δευτερονόμιο 14:9,10). Υπήρχαν
αρκετά στη
Μεσόγειο θάλασσα
(Ιεζεκιήλ 47:10).
Η
λίμνη της Γαλιλαίας
ήταν πλούσια σε ψάρια (Λουκάς 5:5, Ιωάννης 21:6-11), κάτι που έκανε αρκετούς
από τους κατοίκους της να ασχολούνται με την αλιεία.
Ο ποταμός Νείλος έτρεφε με ψάρια τους
Αιγυπτίους και τους
Ισραηλίτες όταν ήταν υπόδουλοι στην Αίγυπτο (Αριθμοί 11:5). Οι Τύριοι τα
εμπορεύονταν στους Ισραηλίτες (Νεεμίας 13:16). Στα τείχη της Ιερουσαλήμ
υπήρχε η "ιχθυική πύλη". Εκεί πωλούνταν ψάρια που τα έφερνα από τη λίμνη
Τιβεριάδα και τη Μεσόγειο θάλασσα (Νεεμίας 3:3, 13:16, 12:39, Β' Χρονικών
33:14). Η αλιεία τους γινόταν με αγκίστρια (Ησαΐας
19:8), δίχτυα (Ιεζεκιήλ 47:10,
Ματθαίος 4:20,21),
και με αλιευτικά
καμάκια (Ιώβ 41:7). Η
πρώτη πληγή της Αιγύπτου ήταν η μεταβολή των υδάτων του
ποταμού
Νείλου σε
αίμα, με αποτέλεσμα να ψοφήσουν τα ψάρια (Έξοδος 7:14-25, Ψαλμός 105:29).
Προφητικά, τα ψάρια αναφέρονται
αρκετές φορές στην Αγία Γραφή για τις κρίσεις του Θεού (Ωσηέ 4:3,
Αββακούμ 1:14-15, Ησαΐας 50:2, Σοφονίας 1:3). Ο
Εκκλησιαστής (9:2), θέλοντας
να δείξει την αδυναμία και τη μικρότητα του ανθρώπου,
τον παρομοιάζει με τα ψάρια που πιάνονται στα δίχτυα δίχως να μπορούν να
κάνουν τίποτα. Ο Ιώβ αναφέρει πως τα
ψάρια γνωρίζουν πως Δημιουργός τους είναι ο Θεός (Ιώβ 12:8,9).
Στην
Καινή Διαθήκη υπάρχουν αρκετές
αναφορές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το περιστατικό του θαύματος του Ιησού,
όταν ευλόγησε τα λίγα ψάρια και τους επτά άρτους και χόρτασαν χιλιάδες
άνθρωποι (Ματθαίος 15:34-39, Μάρκος 8:1-9). Άλλο ένα θαύμα αναφέρεται στο
ψάρεμα στη λίμνη Γεννησαρέτ (Λουκάς 5:1-7).
Ο
Ιησούς μετά την ανάστασή Του έφαγε
ψάρι και μέλι (Λουκάς 24:42). Ο ιχθύς συμβολίζει τον Ιησού Χριστό. Και η
λέξη Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. αναφέρεται στον Κύριο (αποτελείται από τα αρχικά γράμματα
των λέξεων Ιησούς, Χριστός, Θεού, Υιός, Σωτήρ). Είναι μάλιστα σύμβολο
ομολογίας των χριστιανών από τα χρόνια της πρώτης αποστολικής εκκλησίας
μέχρι και σήμερα. Αναφέρεται πως οι πρώτοι χριστιανοί συνήθιζαν να χαράζουν
το σχήμα του ιχθύος στα δάκτυλά τους.
Κήτος
(Γένεση 1:21, Ιώβ 7:12, Ιωνάς
2:12, Ματθαίος 12:40)
Μεγάλο ψάρι. Γενική ονομασία των ψαριών της τάξεως των
κητωδών (φάλαινες, δελφίνια, κ.α.). Αναφέρεται για πρώτη φορά στη
δημιουργία, όταν ο Θεός "εποίησε τα κήτη τα μεγάλα" (Γένεση 1:21). Κήτος
μεγάλο κατάπιε τον Ιωνά, όταν ο Θεός τον τιμώρησε για την ανυπακοή του στην
εντολή που του είχε δώσει (Ιωνάς 2:12, Ματθαίος 12:40). Αν και δεν είναι
γνωστό το είδος του κήτους, οι μελετητές πιστεύουν πως ήταν ένα είδος
φάλαινας.
Λεβιάθαν ή Λευιάθαν
(Ψαλμός 74:14 104:26, Ιώβ 41:1)
Εβραϊκό όνομα γιγάντιου θαλάσσιου κήτους ή
θαλάσσιου δράκοντα. Δεν είναι μυθικό ζώο, καθώς ο
Ψαλμωδός αναφέρει πως ήταν θαλάσσιο δημιούργημα του Θεού που πλάστηκε "για
να παίζει μέσα στη θάλασσα" (Ψαλμός 104:26). [δες επίσης και φίδι
Λεβιάθαν]
Οψάριο
(Ιωάννης 6:9-11, 21:9,10,13)
Άλλη ονομασία
του
"ιχθύς" στο αρχαίο κείμενο. Το αναφέρει ο ευαγγελιστής
Ιωάννης.
Ραάβ
(Ψαλμός 89:10, Ησαΐας 51:9)
Θαλάσσιο μυθικό τέρας που σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής,
προσωποποιούσε τις αντίθετες δυνάμεις του χάους. Η
Ραάβ χρησιμοποιείται ως
προσωποποίηση της Ερυθράς θάλασσας και της Αιγύπτου και συμβολίζει την
αλαζονεία και την πρόκληση (Ψαλμός 87:4, 89:10).
|
