|
Αγριελιά
(Ρωμαίους 11:17,
Νεεμίας 8:15)
Άγρια ελιά που δεν κάνει καρπούς. Φυτρώνει σε χαμηλά ύψη και σε παραλιακούς
λόφους. Γίνεται ήμερη και καρποφορεί εάν κεντρωθεί. Ο
απ. Παύλος συμβολίζει
με αγριελιά τους μη χριστιανούς και ειδικότερα όσους δε δέχθηκαν τη χάρη
του Θεού.
Αγριομυρίκη
(Ιερεμίας 17:5- 6,
48:6)
Φυτό που
υπάρχει ως θάμνος και ως δέντρο σε ελώδεις τόπους. [δες
περισσότερα εδώ]
Αγριοστάφυλο
(Άσμα Ασμάτων 1:14)
[δες
κύπρος]
Ακακία (Σιττίμ ή Σίττη)
(Έξοδος 25:5,10,23
36:20, Ησαΐας 41:19)
Το ξύλο Σιττίμ προέρχεται από
το δέντρο της Ακακίας. Είναι ξύλο σκληρό με χρώμα κίτρινο-καστανό που με την
πάροδο του χρόνου γίνεται μαύρο. Χρησιμοποιήθηκε στη κατασκευή της Σκηνής
του Μαρτυρίου και τα σκεύη της (Έξοδος κεφ. 25-28, αναφέρεται 26 φορές).
Υπήρχε και πεδιάδα Σιττείμ (πεδιάδα ακακιών).
Αλμουγείμ ή Αλγουμείμ
(Α' Βασιλέων
10:11-12, Β' Χρονικών 9:10-11)
Δέντρο του
Λιβάνου, πιθανόν όμοιο με το κυπαρίσσι. Ξύλα από Αλμουγείμ είχε φέρει ο
Σολόμωντας από την Οφείρ, για να κατασκευάσει
κιθάρες και άρπες για τη
μουσική του Ναού. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης και στο Ναό.
Αμυγδαλιά (Καρύα)
(Εκκλησιαστής 12:5,
Ιερεμίας 1:11)
Οπωροφόρο
δέντρο που ανθίζει πρώτο την άνοιξη. Η πιο γνωστή αναφορά στη
Βίβλο είναι
αυτή της ράβδου του Ααρών, που άνθισε και έκανε καρπούς όπως υποσχέθηκε ο
Θεός (Αριθμοί 17:8). Αμύγδαλα χρησιμοποιούνταν στη διακόσμηση της ιερής
λυχνίας στη Σκηνή του Μαρτυρίου.
Άρκευθος
(Α'
Βασιλέων 19:4,5, Ιώβ 30:4)
Δέντρο
κάτω από το οποίο κοιμήθηκε ο Ηλίας όταν έφυγε για να σώσει τη ζωή του από
την Ιεζάβελ. Στην Ελλάδα ταυτίζεται με το αγριοκυπαρίσι. Το ξύλο της
χρησιμοποιούταν για την παραγωγή κάρβουνων (Ψαλμός 120:4). Η ρίζα της είναι
πικρή. Συναντιέται στις έρημους προσφέροντας σκιά.
Αχλαδιά (Άπιος)
(Α' Χρονικών 14:14,15)
Αναφέρεται ως
"άπιος" στο αρχαίο κείμενο.
Βελανιδιά (Δρυς)
(Γένεση 35:4, Κριτές 6:11-19, Ησαΐας 1:30)
Ονομάζεται και βάλανος. Δένδρο ψηλό που
ζει πολλά έτη. Ευδοκιμεί κυρίως σε μεσογειακές χώρες, στην Ελλάδα υπάρχουν
αρκετές. Τα βελανίδια της είναι θρεπτική τροφή των
γουρουνιών. Ο
Ιακώβ
έκρυψε κάτω από βελανιδιά τους ειδωλολατρικούς θεούς (Γένεση 35:4). Άγγελος
Κυρίου κάθισε κάτω από βελανιδιά όταν ο Γεδεών κοπάνιζε το
σιτάρι (Κριτές
6:11-19). Η αναφορά της Αγίας Γραφής στο χωρίο του Ησαΐα (1:30), μαρτυρεί πως η βελανιδιές χρησιμοποιούνταν για ειδωλολατρικές
τελετές.
Δέντρο της Γνώσεως του καλού και του κακού
(Γένεση 2:9,17)
Δέντρο το οποίο φύτεψε ο Θεός
στη μέση του Παραδείσου, στον κήπο της Εδέμ, και του οποίου τον καρπό
απαγόρευσε να δοκιμάσουν ο Αδάμ και η
Εύα. Πρέπει να ήταν πραγματικό δέντρο αφού
οι καρποί του είχαν γεύση και τους δοκίμασαν άνθρωποι. Αρκετοί μελετητές
ταυτίζουν το δέντρο αυτό με μία μηλιά, αυτό όμως δεν αναφέρεται πουθενά στην
Αγία Γραφή.
Δέντρο της Ζωής
(Γένεση 2:9, Αποκάλυψη
22:2)
Δέντρο το οποίο φύτεψε ο Θεός
στον κήπο της Εδέμ.
Δέντρα δασύφυλλα
(Νεεμίας 8:15)
Δέντρα που είχαν πυκνή φυλλωσιά.
Τα χρησιμοποιούσαν οι Ισραηλίτες στην κατασκευή των σκηνών κατά τη
γιορτή
της Σκηνοπηγίας.
Έβενος
(Ιεζεκιήλ 27:15)
Δέντρο του οποίου το ξύλο ήταν αρκετά σκληρό και χρήσιμο σε ξυλουργικές
εργασίες. Βρισκόταν στις χώρες της Αφρικής και την Ινδία. Στο βιβλίο του
Ιεζεκιήλ
αναφέρεται σαν ένα από τα πολύτιμα είδη που εμπορεύονταν οι κάτοικοι της
Δαιδάν.
Έλατο
(Ελάτη)
(Ησαΐας 41:19, Ιεζεκιήλ
27:5)
Δέντρο ψηλό με βελονοειδή
φύλλα. Στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ αναφέρεται πως το ξύλο του χρησιμοποιούταν στη
κατασκευή πλοίων. Επίσης το χρησιμοποιούσαν και για τη κατασκευή
μουσικών
οργάνων (Β' Σαμουήλ 6:5).
Ελιά
(Γένεση 8:11, Ησαΐας 41:19, Δευτερονόμιο
6:11)
Το καλλιεργούσαν στην Παλαιστίνη
και από τον καρπό της έβγαζαν λάδι, το οποίο χρησιμοποιούσαν στα λυχνάρια,
για να χρίουν κάποιον σε αξίωμα, αλλά και για θεραπευτικό σκοπό αλείβοντας
το σώμα. Αναφέρεται αρκετές φορές στην Αγία Γραφή και ήταν ένα από τα δέκα
δέντρα που αποτελούσε ιδιαίτερη ευλογία στη Γη της Επαγγελίας (Δευτερονόμιο
8:8). Το ξύλο της χρησιμοποιήθηκε για τη κατασκευή πόρτων και κολώνων του
Ναού (Κριτές 9:8-9, Α' Βασιλέων 6:23). Ανατολικά της Ιερουσαλήμ υπήρχε το
όρος των Ελαιών, οφείλοντας την ονομασία του στη κατάφυτη από ελαιόδεντρα
περιοχή.
Ιτιά
(Ησαΐας 15:7, 44:4, Ιώβ
40:22, Ιεζεκιήλ 17:5)
Δένδρο υδρόβιο με μεγάλο ύψος. Τα φύλλα
της είναι μικρά και μακριά και τα κλαδιά της ευλύγιστα. Κλαδιά της
χρησιμοποιούσαν στη
γιορτή
της Σκηνοπηγίας (Λευιτικό 23:40). Αφθονεί στα υγρά κλίματα της
Παλαιστίνης, της Συρίας και ιδίως της Ιορδανίας.
Κανέλα (Κιννάμωμον)
(Άσμα Ασμάτων 4:14,
Παροιμίες 7:17, Αποκάλυψη 18:13)
Δένδρο της οικογένειας
δαφνοειδών, καλλιεργούταν σε τροπικές περιοχές. Τον αρωματικό του φλοιό τον
χρησιμοποιούσαν στο φαγητό, τη ζαχαροπλαστική, την ποτοποιία και την
αρωματοποιία. Μάλιστα η αρωματική του ουσία θεωρείτο πρώτης ποιότητας, γι
αυτό και ο Κύριος ζήτησε από το Μωυσή να τη χρησιμοποιήσει για την παρασκευή
του λαδιού του ιερού χρίσματος (Έξοδος 30:23).
Κασσία
(Ψαλμός 45:8, Ιεζεκιήλ 27:19)
Δέντρο των ανατολικών χωρών,
των Ινδιών και της Αραβίας. Από το φλοιό του παρασκευαζόταν αρωματικό λάδι
το οποίο χρησιμοποιούσαν στο χρίσμα
(Έξοδος 30:24), αλλά
και
ως αρωματικό σε κηδείες.
Καστανέα
(Ιεζεκιήλ 31:8)
Κέδρος
(Α' Βασιλέων 10:27, Ησαΐας
41:19)
Κωνοφόρο αειθαλές δέντρο του
όρους Λιβάνου στη Παλαιστίνη, με ψηλό και ίσιο κορμό και ανθεκτικό ξύλο.
Χρησιμοποιήθηκε στη κατασκευή του ναού του
Σολομώντα. Στην Αγία Γραφή
αναφέρεται αρκετές φορές. Ο Ιεζεκιήλ το παρουσιάζει με ωραία κλαδιά, ψηλό
στο οποίο φτιάχνουν φωλιές τα πουλιά και γεννούν τα ζώα (Ιεζεκιήλ 31:3-9).
Κέδρα Λιβάνου υπάρχουν και στη
Γαύδο της Κρήτης.
Κιννάμωμο
(Άσμα Ασμάτων 4:14,
Παροιμίες 7:17, Αποκάλυψη 18:13)
[δες
κανέλα]
|
