Κωνοφόρο και αειθαλές δέντρο, με φύλλωμα αρωματικό. Αρκετά ψηλό με ξύλο σκληρό, μεγάλης αντοχής. Σύμβολο πένθους από την αρχαία εποχή μέχρι και σήμερα. Φύλλα από κυπαρίσσι χρησιμοποιούσαν στη γιορτή της Σκηνοπηγίας. Ξύλα κυπαρισσιού χρησιμοποίησαν και στην κατασκευή του Ναού.

Δέντρο με λεπτά κλαδιά και ευχάριστη οσμή. Βρίσκεται σε θερμές περιοχές, ιδιαίτερα στις Ινδίες την Αίγυπτο αλλά και την Παλαιστίνη κυρίως στην Έν-γαδδί (Άσμα Ασμάτων 1:14, 4:13). Από τα άνθη του παρασκευάζεται αρωματικό λάδι, ενώ από τα αποξηραμένα φύλλα του παράγεται κόκκινη βαφή την οποία χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες για το βάψιμο των μαλλιών και των νυχιών (Δευτερονόμιο 21:12). Σύγχρονες μεταφράσεις στο παραπάνω χωρίο, αναφέρουν αντί για κύπρο, αγριοστάφυλο.

Λεύκα (Λεύκη)

Φυλλοβόλο δέντρο μεγάλου ύψους με γρήγορη ανάπτυξη. Βρίσκεται σε εδάφη με νερό και θεωρείται από τα πιο καλλωπιστικά δέντρα. Ο Ιακώβ χρησιμοποίησε ραβδιά από λεύκα, τα ξεφλούδισε και τα έβαλε στις ποτίστρες για να τα βλέπουν τα ζώα (Γένεση 30:37-39). Ο Ωσηέ κατηγορεί του Ισραηλίτες ότι θυσιάζουν στα βουνά κάτω από τις λεύκες (Ωσηέ 4:13).

Λιβάνι

Δέντρο που από τον κορμό του βγαίνει ρετσίνι, το γνωστό λιβάνι, το οποίο μάζευαν και το χρησιμοποιούσαν στην αρωματοποιία και τη φαρμακευτική. Ήταν ένα από τα κύρια συστατικά του θυμιάματος. Λιβάνι πρόσφεραν και οι τρεις μάγοι στον Ιησού (Ματθαίος 2:11).

Μηλιά

Δέντρο με όμορφο άνθος και γευστικό καρπό. Τα μήλα περιγράφονται στη Βίβλο ωραία, γεμάτα ευωδιά (Άσμα Ασμάτων 2:3-5).

Μυρίκη ή Αρμυρίκη (Άρουρα)

(Α' Σαμουήλ 22:6,13, 31:13)

Φυτό που ακμάζει ως θάμνος και ως δέντρο σε ελώδεις τόπους. Αναφέρεται στο εβραϊκό κείμενο.

Μυρτιά (Μυρσίνη)

Πεύκο

Δέντρο κωνοφόρο. Ξύλο από πεύκο χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του δαπέδου του Ναού του Σολομώντα.

Πίτυς

Αναφέρεται στο αρχαίο κείμενο. Είναι δέντρο των δασών που κάποιοι το ταυτίζουν με το πεύκο. Σύγχρονες μεταφράσεις αναφέρουν αντί για πίτυς, το έλατο, το κυπαρίσσι ή τον κέδρο.

Πλάτανος

Δέντρο ψηλό με μεγάλα κλαδιά. Βρίσκεται σε περιοχές κοντά σε νερά και δίνει δροσερή σκιά.

Πύξος

Έμοιαζε πιθανόν με έλατο ή πεύκο. Ο πύξος της Συρίας είναι θαμνώδες δέντρο και δεν είναι γνωστό εάν σ' αυτό αναφέρεται ο Ησαΐας.

Ροδιά

Δέντρο με κατακόκκινα λουλούδια. Υπάρχει η γλυκιά και η πικρή ροδιά. Αφθονούσε στην Αίγυπτο (Αριθμοί 20:5) και τη Χαναάν (Αριθμοί 13:23). Οι Ιουδαίοι την καλλιεργούσαν σε περιβόλια (Άσμα Ασμάτων 4:13). Με ρόδια στόλιζαν κολώνες στο Ναό του Σολομώντα (Α' Βασιλέων 7:20). Επίσης το ένδυμα του αρχιερέα ήταν κεντημένο με ρόδια (Έξοδος 28:33). Έπιναν το χυμό της (Άσμα Ασμάτων 8:2).

Σιττίμ

(Έξοδος 25:5,10,23 36:20, Ησαΐας 41:19)

Συκάμινο

Υπήρχε σε αφθονία στη κοιλάδα του Ιορδάνη (Β' Χρονικών 1:15). Καρποφορούσε συνεχώς επί έξη μήνες (Α' Χρονικών 27:28) και από το ξύλο του οι Αιγύπτιοι κατασκεύασαν κιβώτια όπου φύλαγαν τους ταριχευμένους νεκρούς τους. Ο Αμώς αναφέρει πως μάζευε συκάμινα (Αμώς 7:14).

Συκιά

Το πρώτο δέντρο που αναφέρεται στην Αγία Γραφή (Γένεση 3:7). Τα σύκα ήταν από τη βασική τροφή των κατοίκων της Παλαιστίνης στην οποία ευδοκιμούσαν (Κριτές 9:11). Η έβδομη πληγή εναντίον των Αιγυπτίων κατέστρεψε τα αμπέλια και τις συκιές τους. Στο βιβλίο των Κριτών και στο αίνιγμα του Ιωθάμ (9: 11), αναφέρεται ότι τα δέντρα θέλησαν να ανακηρύξουν μεταξύ τους βασιλιά, και ζήτησαν πρώτα από τη συκιά να γίνει βασιλιάς τους. Η συκιά όμως αρνήθηκε γιατί δεν ήθελε να αφήσει τον καρπό της για να κυβερνήσει τα δέντρα.

Συκομουριά

Δέντρο ψηλό, του οποίου ο καρπός είναι όμοιος με μικρό σύκο και τα φύλλα της με της μουριάς. Υπήρχαν άφθονα στην Αίγυπτο και την Παλαιστίνη. Ο Ζακχαίος ανέβηκε σε συκομουριά προκειμένου να δει τον Ιησού.

Τερέβινθος

Δέντρο με πολύ χοντρό κορμό το οποίο ευδοκιμεί σε θερμά, ξηρά μέρη. Έχει πυκνό φύλλωμα με μεγάλη σκιά. Από τον φλοιό του βγαίνει λάδι το οποίο έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Υπάρχουν αρκετά στα βόρεια μέρη της Παλαιστίνης.

Φοίνικας (Χουρμαδιά)

Αειθαλές δέντρο, βρίσκεται σε θερμές, τροπικές χώρες. Ο καρπός του, ο χουρμάς, είναι γλυκός, ευώδης και θρεπτικός. Η Ιεριχώ ονομαζόταν πόλη Φοινίκων (Κριτές 1:16, Δευτερονόμιο 34:3, Β' Χρονικών 28:15). Κατά τη θριαμβευτική είσοδο βασιλέων στις πόλεις οι δρόμοι στρώνονταν με κλαδιά φοινίκων. Κλαδιά από φοίνικα χρησιμοποίησε ο λαός για να υποδεχθεί τον Ιησού στη θριαμβευτική Του είσοδο στην Ιερουσαλήμ (Ιωάννης 12:12-13). Ο ναός του Σολομώντα στολίστηκε με κλαδιά φοινίκων (Ιεζεκιήλ 40:34, 41:18,19), ενώ τα χρησιμοποιούσαν και στη γιορτή της Σκηνοπηγίας (Νεεμίας 8:15, Δευτερονόμιο 16:13). Στη περιοχή της Αιλείμ, εκεί που κατασκήνωσαν για δεύτερη φορά οι Ισραηλίτες μετά την έξοδό τους από την Αίγυπτο, υπήρχαν 12 πηγές και 70 φοινικόδεντρα (Έξοδος 15:27). Τα κλαδιά των φοινίκων ονομάζονται βαΐα.

Χαρουπιά (Κεράτιον)