[ο Απόστολος των Εθνών]

του Στέφανου Μοσχίδη

Ο Απόστολος Παύλος γεννήθηκε από Ισραηλίτες της διασποράς στην Ταρσό της Κιλικίας, (μια αρχαία πόλη στο έδαφος της σημερινής νοτιοανατολικής Τουρκίας), την πρώτη δεκαετία μ.Χ., και πέθανε στον μεγάλο διωγμό του Νέρωνα γύρω στο 53 μ.Χ. Στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια εκτός από την θρησκευτική Ιουδαϊκή εκπαίδευση έλαβε και πολύ καλή γενική κοσμική μόρφωση και έγινε βαθύς γνώστης της Ελληνικής γραμματείας, της ποίησης και του πολιτισμού. Στα νεανικά του χρόνια μετακόμισε στην Ιερουσαλήμ όπου σπούδασε κοντά στον μεγάλο θρησκευτικό δάσκαλο τον Γαμαλιήλ. Επίσης έμαθε την τέχνη του σκηνοποιού την οποία εξασκούσε σε όλη του την ζωή για να κερδίζει τα απαραίτητα για την διαβίωσή του. Η τέχνη του, του έδινε οικονομική ανεξαρτησία και την ικανοποίηση ότι μπορούσε να συντηρεί τον εαυτό του και να βοηθά τους φτωχούς της αδελφότητας. Παρά τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα του, ήταν βαθιά θρησκευόμενος και ανήκε στην τάξη των Φαρισαίων, που ήταν οι πιο ευσεβείς Ιουδαίοι της εποχής.

Στην νεανική του ηλικία, θεωρώντας ότι η χριστιανική πίστη είναι προσβολή για τον ιουδαϊσμό, πολέμησε ανελέητα τους Χριστιανούς συλλαμβάνοντάς τους, και παραδίνοντάς τους στα θρησκευτικά ιουδαϊκά δικαστήρια. Μάλιστα στην δίκη του πρωτομάρτυρα Στέφανου του διακόνου, είχε δώσει καταδικαστική ψήφο. Κάποια μέρα όμως σε ένα ταξίδι προς την Δαμασκό της Συρίας, όπου πήγαινε για να συλλάβει τους χριστιανούς, του παρουσιάστηκε ο Αναστημένος Χριστός μέρα μεσημέρι, ντυμένος σε ένα εκτυφλωτικό φως και προσφωνώντας τον με το Εβραϊκό του όνομα του είπε : "Σαούλ, Σαούλ γιατί με καταδιώκεις;". Ο Παύλος έπεσε κάτω από τον φόβο του και ρώτησε "Ποιος είσαι Κύριε;" και πήρε την απάντηση "Είμαι ο Ιησούς Τον οποίο εσύ καταδιώκεις. Είναι σκληρό να κλωτσάς στα καρφιά". Ο Παύλος τυφλώθηκε προσωρινά από το φως της παρουσίας του Χριστού, αλλά πήρε το δώρο της συγχώρησης και της αποστολής να διακηρύξει σε όλα τα έθνη την σωτηρία του Χριστού. (Πράξεις 9:1-18).

Μετά την αλλαγή του και την προσχώρησή του στη χριστιανική πίστη, μετακόμισε στην Αντιόχεια της Συρίας, όπου πολύ ταπεινά υπηρετούσε την εκκλησία με την διδασκαλία από τα γραπτά των προφητών, που ήταν η Βίβλος της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας. Έπειτα από μερικά χρόνια η εκκλησία της Αντιόχειας, κατά μια θεία εντολή τον εξουσιοδότησε μαζί με τον απόστολο Βαρνάβα, έναν Ισραηλίτη που καταγόταν από την Κύπρο, να ταξιδέψουν και να κηρύξουν το χριστιανισμό. Οι απόστολοι ταξίδεψαν στο πρώτο αυτό ταξίδι στην Κύπρο και στην νότια Μικρά Ασία.

Σε επόμενα ταξίδια ο Απόστολος Παύλος ταξίδεψε στην ανατολική Μικρά Ασία και με το κήρυγμά του ιδρύθηκαν οι πρώτες εκκλησίες στην περιοχή. Η δραστηριότητά του στη συνέχεια επεκτάθηκε στην Ευρώπη. Ο απόστολος των εθνών επισκέφθηκε τους Φιλίππους, μια αρχαία πόλη κοντά στη σημερινή Καβάλα όπου δημιουργήθηκε μια εκκλησία. Μετά τους Φιλίππους πήγε στη Θεσσαλονίκη, στη Βέροια, στην Αθήνα και στην Κόρινθο. Σε όλες αυτές τις Ελληνικές πόλεις ο απόστολος Παύλος άρχιζε από τις ιουδαϊκές συναγωγές, την διακήρυξη των καλών νέων της ενανθρώπισης του Υιού του Θεού και της σωτηρίας από την αμαρτία. Στους ιουδαϊκούς κύκλους όμως συνήθως συναντούσε την άρνηση και τότε στρεφόταν στους μη ιουδαίους, τους αποκαλούμενους "εθνικούς". Το θάρρος και η θέρμη του για την μετάδοση της χριστιανικής πίστης ήταν ακαταμάχητα. Λέει χαρακτηριστικά "Δεν ντρέπομαι το Ευαγγέλιο του Χριστού, επειδή είναι δύναμη Θεού για σωτηρία σε καθέναν που πιστεύει, πρώτα στον Ιουδαίο και ακόμη στον Εθνικό" (Ρωμαίους 1:16).

Μετά από όλη αυτή τη δραστηριότητα σε μια επίσκεψή του στην Ιερουσαλήμ συνελήφθη από τους φανατικούς ιουδαίους οι οποίοι τον κατηγόρησαν για βεβήλωση του Ναού και για δυσφήμηση του ιουδαϊσμού. Η ρωμαϊκή αρχή τον φυλάκισε. Ο Παύλος επικαλούμενος τα δικαιώματα που είχε ως ρωμαίος πολίτης, ζήτησε να δικαστεί από τον Καίσαρα. Αυτό το αίτημα έγινε δεκτό και έτσι κρατούμενος ταξίδεψε στην Ρώμη. Το πλοίο που είχε επιτάξει ο ρωμαϊκός στρατός για την μεταφορά των κρατουμένων ναυάγησε στην Μελίτη (τη σημερινή Μάλτα), και για ακόμη μια φορά ο ναυαγός απόστολος κήρυξε το χριστιανισμό στους μη ελληνόφωνους (βάρβαρους κατά την ελληνική ορολογία) νησιώτες. Μάλιστα με θαυματουργικό τρόπο θεράπευσε τον άρρωστο πατέρα του άρχοντα του νησιού, Ποπλίου. Τελικά ο υπόδικος Παύλος μεταφέρθηκε στη Ρώμη όπου δικάστηκε από τον αυτοκράτορα και αυτήν την πρώτη φορά αθωώθηκε. Όπως αναφέραμε όμως, σε επόμενο γενικό διωγμό των χριστιανών έχασε την ζωή του.

Ο απόστολος Παύλος για να στηρίζει τις εκκλησίες που ιδρύθηκαν από το κήρυγμά του έστελνε σε αυτές επιστολές επεξηγηματικές της προφορικής του διδασκαλίας. Δεκατέσσερις από αυτές σώζονται και έχουν ενσωματωθεί στην Αγία Γραφή, και κατά την ομολογία της εκκλησίας είναι θεόπνευστες και απαραίτητες για την κατάρτιση του σύγχρονου πιστού. Παρακάτω αναφέρουμε τα κύρια σημεία της διδασκαλίας του αποστόλου, όπως φαίνονται στα γραπτά του.

1. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο προαιώνιος Υιός του Θεού που ενανθρώπισε για την σωτηρία μας (Φιλιππησίους 2:5-11).

2. Ο άνθρωπος αν και αμαρτωλός και ηθικά ξεπεσμένος είναι το αντικείμενο της αγάπης του Θεού, ο οποίος την ποινή της αμαρτίας την επέβαλε στον Χριστό με το σταυρικό θάνατο, για να απαλλάξει από την τιμωρία του θανάτου τον άνθρωπο (Ρωμαίους 5:6-8).

3. Ο άνθρωπος που πιστεύει στην σωτήρια χάρη του Χριστού γίνεται νέα δημιουργία και οφείλει να φέρεται με αγάπη και φροντίδα για τους συνανθρώπους του (Β' Κορινθίους 5:17, Κολοσσαείς 3:1-17).

4. Ο Ιησούς Χριστός θα εμφανιστεί κάποτε με λαμπρότητα άπειρη στην γη και θα ιδρύσει μια αιώνια βασιλεία πνευματική, όπου δεν θα υπάρχει πόνος, κακό και ηθικός ξεπεσμός, αλλά αγάπη, δικαιοσύνη, καθαρότητα και παντοτινή χαρά (Β' Θεσσαλονικείς 1:6-10, Α' Κορινθίους 2:6-10).

[ διάβασε επίσης δεύτερη βιογραφία για τον απ. Παύλο]

[ Χρονολογικός πίνακας της δράσης του απ. Παύλου]