|
Αγγουριά (Σίκυος)
(Αριθμοί 11:5)
Φυτό του οποίου ο καρπός
τρώγεται ωμός και έχει δροσιστική γεύση. Η Αίγυπτος λόγω του γόνιμου εδάφους
της είχε αρκετές αγγουριές. Οι Ισραηλίτες βρισκόμενοι στην έρημο, θυμήθηκαν
τα αγγούρια της Αιγύπτου και δυσανασχέτησαν απέναντι στο Θεό.
Αγκάθια
(Ματθαίος 13:7, Γένεση 3:18, Εκκλησιαστής 7:6, Ησαΐας
33:12, 55:13)
Γενική ονομασία
αγκάθινων φυτών. Χρησίμευαν στην περίφραξη αγρών, για το άναμμα φωτιάς.
Προκαλούσαν καταστροφές στη γεωργία (Λουκάς 8:7). Αναφέρεται για πρώτη φορά
στη πτώση του Αδάμ και της
Εύας (Γένεση
3:18). Στεφάνι από αγκάθια έβαλαν οι Ρωμαίοι στο κεφάλι του Ιησού.
Συμβολίζουν τους άφρονες και τους αμαρτωλούς, την αμαρτία, και το άγονο
έδαφος το οποίο δε δίνει καρπό (Ησαΐας 5:2,4, 7:24,25).
Αγριομυρίκη
(Ιερεμίας 17:5-6, 48:6)
Φυτό που υπάρχει ως θάμνος και
ως δέντρο σε ελώδεις τόπους. Το χρησιμοποιούσαν ως φρύγανο για τη θέρμανση
των κλιβάνων. Ο Ιερεμίας παρομοιάζει με αγριομυρίκη τους ανθρώπους που
στηρίζουν την ελπίδα τους σε "σάρκα βραχίονος".
Αγριοκολοκυθιά (Πικραγγουριά)
(Β' Βασιλέων 4:39)
Στο αρχαίο
κείμενο αναφέρεται "άγρια τολύπη". Στην ιστορία που αναφέρεται στο βιβλίο
των Β' Βασιλέων (4:38-40), ο υπηρέτης του
Ελισαίου πήγε στον αγρό για να
μαζέψει χόρτα και βρίσκοντας μια αγριοκολοκυθιά μάζεψε τους καρπούς της.
Αργότερα, όταν έφαγαν, διαπίστωσαν ότι ήταν δηλητηριώδεις. Παρόλα αυτά, εκ
θαύματος δεν έπαθαν τίποτα.
Αγριόκρινο (Κρίνο του αγρού)
(Ματθαίος 6:28, Λουκάς
12:27)
Αναφέρεται από τον Ιησού στη
γνωστή ομιλία του, και αφορούν όλα τα είδη κρίνων και ανθών που υπήρχαν στην
Παλαιστίνη, όπως υάκινθος (ζουμπούλι), κυκλάμινα, νάρκισσοι...
Αλόη (Αλώθ)
(Αριθμοί 24:6,
’σμα Ασμάτων 4:14, Ιωάννης 19:39)
Φυτό που
ευδοκιμούσε στη νότια Αραβία. Ο αποξηραμένος χυμός του χρησιμοποιούταν σαν
άρωμα για την ταρίχευση των νεκρών. Μίγμα από αλόη και σμύρνα έφερε ο
Νικόδημος για να αλείψουν το σώμα Ιησού. Αναφέρεται και
στο χρησμό του Βαλαάμ.
’μπελος - Κλίμα
(Ματθαίος 20:1,
Αριθμοί 6:4)
Αναρριχώμενος θάμνος από τον καρπό του οποίου παράγεται το κρασί και κατ'
επέκταση και το ξύδι. Στην
Αγία Γραφή
αναφέρεται για πρώτη φορά επί εποχής Νώε (Γένεση 9:20). Χρειαζόταν κλάδεμα και περιποίηση για να καρποφορήσει
(Λευιτικό 25:3, Β' Χρονικών 26:10). Τα σταφύλια τρώγονταν νωπά ή ξεραμένα (Α' Σαμουήλ 25:18, 30:12). Υπήρχαν άφθονα στη γη Χαναάν
(Δευτερονόμιο 6:11, 8:8). Τα κλαδιά της κληματαριάς στο αρχαίο κείμενο
ονομάζονται "αναδενδράδες" (Ιεζεκιήλ 17:6). Υπήρχαν και
αγριοσταφυλιές (Ησαΐας).
’νηθος
(Ησαΐας 28:27, Ματθαίος
23:23)
Αρωματικό και ευώδες φυτό
με φαρμακευτικές ιδιότητες και μικρό ύψος. Το χρησιμοποιούσαν στο φαγητό και σαν αρωματικό.
Καλλιεργείται στους κήπους. Σύμφωνα με το Ματθαίος 23:23 οι Φαρισαίοι έκοβαν τον άνηθο και τον
πρόσφεραν.
’νθος του
Σαρών
(’σμα Ασμάτων 2:1)
Φυτά με άνθη
που υπήρχαν στη πεδιάδα της Σαρών, εκεί που έβοσκαν τα πρόβατα του
Δαβίδ.
Αρακάς
(Μελάνθιον)
(Ησαΐας 28:25,27)
Φυτό το οποίο καλλιεργείται για τα άνθη του και τους
σπόρους του, οι οποίοι είναι χρήσιμοι ως τροφή. Για να πάρουν τους σπόρους
του το χτυπούν με ραβδί
(Ησαΐας 28:27).
Οι Σύριοι βάζουν αρακά στο ψωμί τους πριν το ψήσουν (λεξικό
Γ. Κωνσταντινίδη).
Στα παραπάνω χωρία η σημασία της φράσης είναι αλληγορική θέλοντας να δείξει
την ενέργεια του Θεού, ο οποίος με ποικίλους τρόπους επιχειρεί να φέρει
όλους τους ανθρώπους στην επίγνωση της αλήθειας. Σύγχρονες μεταφράσεις αντί
για αρακά αναφέρουν άνηθο (ΝΜΒ).
Αριώθ
(Β' Βασιλέων 4:39)
Τα
άγρια χόρτα. Εβραϊκή λέξη. [δες και
χορτάρι]
’χος
(Σοφία Σειράχ 40:16)
Φυτό που φυτρώνει στον ποταμό
Νείλο
και σε ελώδη μέρη. Αναπτύσσεται πιο γρήγορα από τα άλλα χόρτα.
’ψινθος (Αψίνθιο ή αψέντι)
(Ιερεμίας 9:15, Αμώς 5:7)
Πικρό φυτό, συναντιόταν σε χέρσα και
έρημα μέρη, κυρίως της Παλαιστίνης. Η οσμή των φύλλων και των ανθών του
είναι βαριά. Βρίσκεται σε ορεινά και ξερά εδάφη. Στην
Αγία Γραφή συναντιέται μεταφορικά
και σημαίνει καθετί που είναι πικρό, αηδιαστικό και καταστροφικό.
Αναφέρεται επίσης και στο βιβλίο της Αποκάλυψης: "Σάλπισε
κι ο τρίτος άγγελος κι αποσπάστηκε από τον ουρανό ένα μεγάλο αστέρι που
καιγόταν σαν λαμπάδα, κι έπεσε επάνω στο ένα τρίτο των ποταμών κι επάνω στις
υδάτινες πηγές. Tο όνομα του άστρου αυτού είναι ’ψινθος. Έτσι, το ένα τρίτο
των νερών μεταβλήθηκε σε άψινθο και πολλοί από τους ανθρώπους πέθαναν από τα
νερά, γιατί πίκρισαν" (8:10-11).
Βάτος
(Έξοδος 3:2,4)
Ακανθώδης θάμνος.
Ανήκει στην οικογένεια των ροδανθών που περιλαμβάνει πολλά είδη. Καρπός της
βάτου είναι τα βατόμουρα. Αναφέρεται στο
περιστατικό της κλήσης του Μωυσή από το Θεό. Μέσα από μια
βάτο που είχε πάρει φωτιά αλλά δε καιγόταν, ο Κύριος κάλεσε το Μωυσή να
οδηγήσει το λαό Ισραήλ, από την Αίγυπτο στη γη Χαναάν.
Βοτάνη
(Ψαλμός
104:14)
Χόρτο, χρήσιμο για τη βοσκή των
ζώων.
Βρίζα (Ζέα)
(Ησαΐας
28:25)
Φυτό που καλλιεργούσαν στους αγρούς μαζί με τα σιτηρά. Στο αρχαίο
κείμενο ονομάζεται "ολύρα" (Έξοδος 9:32). Από βρίζα παρασκευαζόταν ψωμί, σε
μέρες πείνας, καθώς ήταν είδος σιτηρού δεύτερης σειράς. Αυτό συνέβη κατά την
έβδομη πληγή της Αιγύπτου. Χρησίμευε και ως τροφή των
αλόγων, όταν ακόμα δεν
είχε ωριμάσει.
Βύσσος
(Αποκάλυψη 18:12)
Στο χωρίο αυτό της
Καινής
Διαθήκης γίνεται αναφορά για το ύφασμα βύσσος το οποίο κατασκευαζόταν από το
φλοιό του ομώνυμου φυτού. Το φυτό βύσσος χρησίμευε και για τη κατασκευή
αραχνοΰφαντων και πολύτιμων υφασμάτων.
Δυόσμος (Ηδύοσμος)
(Ματθαίος
23:23)
Αρωματικό φυτό, χρήσιμο στη
μαγειρική και στη φαρμακευτική. Οι
Ισραηλίτες το χρησιμοποιούσαν στα φαγητά
τους, ιδιαίτερα κατά τη γιορτή του Πάσχα.
Ζιζάνια
(Ματθαίος 13:30)
Φυτό
δηλητηριώδη που φυτρώνει στους αγρούς ανάμεσα σε
σιτάρια, κριθάρι,
βρώμη κ.α., βλάπτοντας την ανάπτυξη τους. Μάλιστα πριν τον καρπό τους τα ζιζάνια
μοιάζουν με τα στάχυα, κάτι που ο Χριστός χρησιμοποίησε για να παρομοιάσει
τους "ψεύτικους" χριστιανούς.
Θάμνος
(Γένεση
21:15)
Αναφέρεται στην
Παλαιά
Διαθήκη και συγκεκριμένα στο περιστατικό με την
’γαρ, όταν έβαλε κάτω από ένα
θάμνο παιδί της, μη μπορώντας να το βλέπει να πεθαίνει από έλλειψη νερού.
|
