Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, στο νησί σπούδασαν πολλοί επιφανείς Ρωμαίοι, όπως ο Κικέρων, ο Πομπήιος, ο Μάρκος Αντώνιος και ο Βρούτος.

Στους βυζαντινούς χρόνους, οι Ρόδιοι υπέφεραν από πειρατές. Το 653 μ.Χ., Σαρακηνοί που επέδραμαν στο νησί διέλυσαν τον Κολοσσό και πούλησαν τα κομμάτια.

Το 1246, το νησί πέρασε στα χέρια της Γένοβας και το 1261 το ανακατέλαβαν οι Βυζαντινοί. Το 1523 οι Τούρκοι κατέλαβαν το νησί και το 1912 οι Ιταλοί. Τέλος, το 1948 η Ρόδος ενσωματώθηκε στην Ελλάδα.

Τα σημαντικότερα μνημεία του νησιού είναι ο Κολοσσός της Ρόδου αφιερωμένο στη λατρεία του θεού Ηλίου, τα Ενετικά τείχη στη δεξιά πλευρά του λιμανιού και μέσα σ' αυτά η Οδός των Ιπποτών και το Ανάκτορο του Μεγάλου Μαγίστρου ή Καστέλλο, τα αγάλματα του Ελάφου και της Ελαφίνας στην περιοχή Μανδράκι κ.α.

   Η Ρόδος στη Καινή Διαθήκη

Η αναφορά της Ρόδου στην Καινή Διαθήκη συνδέεται με το τρίτο ιεραποστολικό ταξίδι του απ. Παύλου και την επιστροφή του στην Ιερουσαλήμ. Ήταν ο ενδιάμεσος σταθμός από την Κω στα Πάταρα. Το αρχαίο λιμάνι της Ρόδου στο οποίο αγκυροβόλησε το πλοίο είναι κοντά στην πόλη.

   Η Ρόδος σήμερα

Το νησί του ήλιου, όπως είναι γνωστή η Ρόδος, είναι από τα πιο πλούσια και σπουδαιότερα κοσμοπολίτικα τουριστικά κέντρα της Ευρώπης. Οι οργανωμένες γαλάζιες παραλίες της είναι από τις καλύτερες της Μεσογείου. Οι κάτοικοι της ασχολούνται επί το πλείστον με τον τουρισμό. Αρκετοί πάντως είναι επιδέξιοι αγγειοπλάστες και κεραμοποιοί, ενώ ασχολούνται με τη καλλιέργεια δημητριακών, κηπευτικών, εσπεριδοειδών καθώς και την κτηνοτροφία.

Κυριότερα μέρη του νησιού είναι ή Ρόδος, η Λίνδος, το Φαληράκι, Ιαλυσός, η Κάμειρος, η Αφάντου.