Η χριστιανική άποψη σε θέματα γάμου

Νομίζω ότι κανένας δε μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι οι περισσότεροι άντρες ή γυναίκες δεν είναι ευχαριστημένοι από τον ή τη σύζυγό τους. Το ερώτημα είναι: Τι φταίει; Γιατί τόσα πολλά ζευγάρια έχουν προβλήματα μεταξύ τους και μάλιστα, συχνά, αρκετά σοβαρά, ενώ ξεκίνησαν τόσο καλά;

Αν ρωτήσουμε τους συζύγους, θα μας δώσουν ο καθένας τους τη δική τους εξήγηση. Κάποιος σύζυγος περιέγραψε με πολύ παραστατικό και ζωντανό τρόπο τι πως δημιουργούνται οι καυγάδες με τη γυναίκα του: "Γυρίζω, γιατρέ, κατάκοπος το απόγευμα στο σπίτι και τη στιγμή που θέλω να ξαποστάσω λίγο, να ξεκουραστώ και να ξεζαλιστώ, συναντώ όχι την αδιαφορία – μακάρι να ήταν αυτό – αλλά τη γκρίνια και τα υπονοούμενα της γυναίκας μου. Κατσουφιασμένη τα βάζει μαζί μου επειδή, λέει, δεν ενδιαφέρομαι για τα παιδιά και το σπίτι, ενώ εκείνη έχει απηυδήσει. Δεν ρωτάει όμως πώς νιώθω εγώ, που δε μπορώ να σηκώσω τα πόδια μου από την κούραση; Πως μπορώ να μην εκνευριστώ με τη στάση της αυτή και να μην της αντιμιλήσω; Κι αν της πω μια κουβέντα, εκείνη λέει δύο. Αν της πω ότι είμαι κουρασμένος και ζαλισμένος, εκείνη λέει ότι έχει βαρεθεί ν’ ακούει το ίδιο βιολί. Πως λοιπόν να συγκρατηθώ; Στο άψε-σβήσε ανάβει ο καυγάς. Πες μου, γιατρέ, φταίω εγώ γι’ αυτή την κατάσταση; Δεν είναι δουλειά της να φροντίζει τα παιδιά και το σπίτι; Πρέπει εγώ να φροντίζω και γι’ αυτά; Δεν φτάνουν οι δικές μου σκοτούρες στη δουλειά";

Ο άντρας αυτός βλέπει μόνο τη δική του την πλευρά και τη δική του την ανάγκη για ξεκούραση. Αν όμως ρωτήσουμε τη γυναίκα του, θα μας πει κάτι που έχω ακούσει πολλές φορές από το στόμα των γυναικών: "Γιατρέ, δεν αντέχω άλλο. Από το πρωί μέχρι το βράδυ δεν κάνω τίποτε άλλο από το να τρέχω και να μην προλαβαίνω. Πρωί-πρωί πρέπει να βοηθήσω τα παιδιά για να πάνε έγκαιρα στο σχολείο. Ο μεγάλος τρομάζει να σηκωθεί, ενώ η μικρή θέλει το καθετί στο χέρι. Μετά έρχεται το συγύρισμα, τα ψώνια, το φαγητό που πρέπει να ετοιμαστεί έγκαιρα και πριν τελειώσουν οι πρωινές δουλειές, επιστρέφουν τα παιδιά από το σχολείο.

Μετά το φαγητό και πριν προλάβω να πλύνω τα πιάτα και να τακτοποιήσω κάπως την κουζίνα, πρέπει να καθίσω δίπλα στη μικρή για να τη βοηθήσω με τη μελέτη, τη στιγμή μάλιστα που ο μεγάλος την ερεθίζει. Κι ενώ εγώ κατάκοπη αγωνίζομαι για να διατηρηθεί κάπως η ειρήνη στο σπίτι ή να επανέλθει σε κάποια τάξη, έρχεται ο κύριος στο σπίτι και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να καθίσει να φάει και μετά να κοιμηθεί για μια ή δύο ώρες ή να καθίσει μπροστά στην τηλεόραση, αδιαφορώντας για το τι γίνεται στο σπίτι. Πώς να μην ενοχληθώ και να μην του μιλήσω; Κι αν του πω κάτι, εκείνος εξοργίζεται επειδή, λέει, είναι κουρασμένος. Δεν ρωτάει όμως πως νιώθω εγώ".

Συζυγικές, λοιπόν, συγκρούσεις επειδή ο καθένας από τους συζύγους βλέπει μόνο τη δική του πλευρά και περιμένει από τον άλλο κατανόηση και συμπαράσταση στα προβλήματά του και ικανοποίηση των αναγκών του.

Οι αιτίες, όμως, συζυγικών προστριβών και συγκρούσεων είναι πολλές και ποικίλες. Θα μπορούσαν να αναφερθούν μερικές, που ίσως είναι οι πιο συχνές:

α) Απαράδεκτη κατά τη γνώμη μας συμπεριφορά του ή της συζύγου μας.

β) Αδικαιολόγητη παράλειψη του ή της συζύγου μας, που έχει σαν συνέπεια ανατροπή των προγραμμάτων μας ή σημαντική υλική ή ηθική ζημιά στην οικογένειά μας.

γ) Απαράδεκτη αδιαφορία ή παραλείψεις που έχουν σαν αποτέλεσμα να μην ικανοποιούνται ορισμένες επιθυμίες ή ανάγκες μας.

δ) Ασυγχώρητα κατά τη γνώμη μας λάθη του ή της συζύγου μας.

Αν προσέξουμε όμως λίγο περισσότερο θα διαπιστώσουμε ότι, οι περισσότερες απ’ αυτές τις αιτίες έχουν σχέση μα την ιεράρχηση των αξιών που έχουμε υιοθετήσει και με τη φιλοσοφία που έχουμε δεχτεί στη ζωή μας. Άλλοι άνθρωποι με διαφορετική από μας ιεράρχηση αξιών και με διαφορετική νοοτροπία ίσως θεωρούν λιγότερο απαράδεκτη τη συμπεριφορά, τις παραλείψεις ή τα λάθη του ή της συζύγου μας.

Αυτό σημαίνει ότι οι συζυγικές προστριβές ή συγκρούσεις έχουν τη ρίζα τους σε κάτι πιο βαθύ, και αυτό είναι η ανατροφή που έχουμε δεχτεί, οι αντιλήψεις μας για την έγγαμη ζωή, οι προσδοκίες μας από τον γάμο, ο τρόπος αντιμετώπισης των δυσκολιών ή προβλημάτων που έχουν εμφανιστεί ή οι αντιλήψεις μας για τον ίδιο τον εαυτό μας και για το ρόλο μας δίπλα σ’ ένα σύντροφο, που αμφισβητεί την αξία ή τις ικανότητες μας ή σε άλλες περιπτώσεις οχυρώνεται πίσω από μια παγερή αδιαφορία ή προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβληθεί εφαρμόζοντας ψυχολογική πίεση επάνω μας.

Υπάρχει λύση; Οπωσδήποτε ναι, αρκεί να τη θέλουμε.