|
Η
απάντηση του
χριστιανικού κόσμου στη κρίσιμη κοινωνική μάστιγα του ρατσισμού
και των διακρίσεων
Ο κόσμος
αλλάζει γρήγορα. Μαζί μ’ αυτόν και η πατρίδα μας. Πολλοί άνθρωποι
μετακινούνται είτε λόγω της ανεργίας, είτε λόγω πολιτικής ή
θρησκευτικής καταπίεσης, είτε λόγω καταστροφών και πολέμων σε
άλλες χώρες σαν μετανάστες, σαν ξένοι σε μια νέα πατρίδα. Η
πατρίδα μας λοιπόν γίνεται ο «τόπος καταφυγής» για χιλιάδες
ανθρώπους, που ελπίζουν ότι εδώ τους περιμένει μια καλύτερη μοίρα.
Άλλοι νόμιμα, άλλοι παράνομα, άλλοι με τα μέσα συγκοινωνίας και
άλλοι από κρυφά μονοπάτια απ’ τα βουνά έρχονται και αγωνίζονται να
ριζώσουν κοντά μας.
Έτσι, ο
Έλληνας, που κάποτε περηφανευόταν για τη φιλοξενία του και
απεχθανόταν τους υπεροπτικούς λαούς που συμπεριφέρονταν
υποτιμητικά και εξευτελιστικά στους μετανάστες μας, περνάει ο
ίδιος δοκιμασία χαρακτήρα. Ο φόβος προς τον ξένο αντιπαλεύει με τη
φιλοξενία του και ο ρατσισμός του αντιπαλεύει τον ανθρωπισμό του.
Μέχρι τώρα
στην κοινωνία μας έχει υπερισχύσει η συναίνεση, ο ανθρωπισμός, η
φιλοξενία, καθώς όλα αυτά ταιριάζουν με την εικόνα που έχει ο
Έλληνας για τον εαυτό του, αλλά ... όλο και ισχυρότερα ακούγονται
οι φωνές που θέλουν υπαίτιους για όλα τα δεινά μας τους ξένους,
π.χ. οι ξένοι φταίνε που το σύστημα υγείας δεν επαρκεί, οι ξένοι
φταίνε για την ανεργία, οι ξένοι φταίνε για την ακαθαρσία στους
δρόμους κ.λ.π.
Κανένας
Έλληνας δε δέχεται ότι είναι ρατσιστής. Στην πραγματικότητα όμως
είμαστε υπεροπτικοί προς τους άλλους και δεν το συνειδητοποιούμε!
Δημοσκόπηση της Μέτρον Ανάλυσις έδειξε ότι περισσότεροι από τους
μισούς νέους πιστεύουν ότι δε θα μπορούσαν να γίνουν φίλοι με έναν
Αλβανό, απλά και μόνο επειδή είναι Αλβανός!
Από την άλλη
πλευρά, ο καλώς νοούμενος εθνισμός ή ο πατριωτισμός δεν είναι
υποχρεωτικά ρατσιστικός. Aυτό άλλωστε υποστηρίζει και ο Γιώργος Mανιάτης, καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Aθηνών: «Ο
εθνισμός υποδηλώνει τη δύναμη της εθνικής συνείδησης και της
εθνικής αυτογνωσίας. Aντιδιαστέλλεται προς τον εθνικισμό, που
είναι μια επιθετική στην έκφρασή της και συντηρητική στο
περιεχόμενό της ιδεολογία και πρακτική». Άλλο, λοιπόν, ο
πατριωτισμός που είναι η αγάπη για την πατρίδα, και ο εθνισμός που
είναι η αγάπη προς την εθνική ταυτότητα και άλλο ο σοβινιστικός
εθνικισμός.
Μέσα σ’ αυτό
το σκηνικό ο χριστιανός θέλει να υπενθυμίσει στην ελληνική
κοινωνία ότι ο ρατσισμός είναι μπροστά στο Θεό μία από τις
βαρύτερες αμαρτίες και μια κοινωνική μάστιγα που μπορεί να φέρει
στην κοινωνία μας τη διασάλευση της ειρήνης. H λύση στο πρόβλημα
του ρατσισμού δεν είναι να φύγουν οι ξένοι, αλλά να μάθουμε να
ζούμε μαζί σε μια κοινωνία ανοιχτή και πλουραλιστική, βασισμένη
όχι στην κοινή μας ράτσα, αλλά στην κοινή μας αξία ως άνθρωποι.
Όμως μόνο οι
αρχές του Χριστιανισμού, όπως τις βρίσκουμε στη Βίβλο, μπορούν να
λύσουν το πρόβλημα του ρατσισμού στην αφετηρία του, στην καρδιά
και τη συμπεριφορά του καθένα μας.
[ ]
Βιβλικές αρχές του
ρατσισμού
Αντίθετα με
αυτούς που θεωρούν τη φυλή τους ανώτερη και το αίμα τους καθαρό, ο
Λόγος του Θεού διδάσκει ότι ο Θεός έφτιαξε όλους τους ανθρώπους
από την ίδια λάσπη. Όλους τους ανθρώπους ο Θεός τούς έπλασε «κατ’
εικόνα» δική Του και σε όλους έδωσε ζωή με τη δική Του την πνοή.
Ο Θεός αγαπά και
ενδιαφέρεται για όλους τους ανθρώπους. Για το λόγο αυτό έστειλε
τον Υιό Του, τον Κύριο Ιησού Χριστό, να μας αποκαλύψει τους
σωτήριους σκοπούς Του και να πεθάνει πάνω στο σταυρό για τη
σωτηρία κάθε ανθρώπου που θα πιστέψει στο Χριστό.
Έτσι, από την πρώτη
στιγμή η εκκλησία του Χριστού είναι διεθνής, καθώς αποτελείται απ’
όσους ανήκουν στη βασιλεία του Θεού έχοντας δεχτεί το Ευαγγέλιο,
άσχετα από φύλο, φυλή, χρώμα, έθνος και γλώσσα. Ακόμα, η
εσχατολογική δόξα του Χριστού θα περιλαμβάνει και τη δοξολογία από
όλες τις γλώσσες και την προσκύνηση όλων των πιστών απ’ όλα τα
έθνη, τις ηλικίες, τα φύλα και τις τάξεις.
Συμπεράσματα από τις βιβλικές αρχές
Όλοι οι άνθρωποι
έχουμε την ίδια καταγωγή, το ίδιο αίμα, ανεξάρτητα από το χρώμα
του δέρματός μας, από το έθνος μας, από το δείκτη νοημοσύνης μας,
από το φύλο μας, από την κοινωνική μας θέση, από την ηλικία μας κι
από την κατάσταση της υγείας μας.
Για τη Χριστιανική
εκκλησία δεν υπάρχει κανένας κοινωνικός ή φυλετικός διαχωρισμός,
αλλά όλοι οι πιστοί γινόμαστε αδέλφια «εν Χριστώ» και ζούμε με
αγάπη και ειρήνη μεταξύ μας.
Δίνουμε σωστή μαρτυρία για τις βιβλικές αρχές μας;
Λόγω των βιβλικών
αυτών αρχών, οι χριστιανοί όχι μόνο δεν κοιτάζουμε με συγκατάβαση
τους ξένους, αλλά δίνουμε τη μαρτυρία μας για το Xριστό
αγκαλιάζοντας τους Aλβανούς, βοηθώντας τους Pωσοπόντιους,
διακονώντας τους Kούρδους...
Mήπως όμως πρέπει
επίσης να υψώσουμε προφητική φωνή και δράση για να καταδικάσουμε
«εν λόγω και έργω» ρατσιστικές πρακτικές και νοοτροπίες της
κοινωνίας μας;
Επίλογος
Ποιος θα μπορούσε να
ισχυριστεί ότι σήμερα δεν υπάρχουν «ρατσιστικές» πρακτικές και
νοοτροπίες, που καταπατούν τη θεόδοτη αξία του ανθρώπου και
έρχονται σε σύγκρουση με το Λόγο του Θεού;
Ποιος από μας θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι
αμόλυντος απ’ αυτή την αμαρτία; Γι’ αυτό,
η πρώτη χριστιανική δράση στο θέμα αυτό είναι η μετάνοια στην
προσευχή και τη ζωή μας!
[]
Προτεινόμενη
Διακήρυξη
[ TO EYAΓΓEΛIO
ANTIΔOTO ΣTO ΔHΛHTHPIO TOY PATΣIΣMOY ]
 Σαν Έλληνες
Χριστιανοί
δεχόμαστε τον ξένο και το μετανάστη σαν ευλογία
και σαν δώρο Θεού, που μας δίνει ευκαιρία υπηρεσίας και αγάπης Xριστού.
Aναγνωρίζουμε ότι όλοι έχουμε πλαστεί σαν
εικόνα του Θεού και έχουμε τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα για ζωή,
εργασία, ελευθερία, σκέψη και έκφραση.
Πιστεύουμε
ότι το Eυαγγέλιο, που εμπνέει τη λατρεία μας και διαμορφώνει τις
πράξεις και την υπηρεσία μας, καταδικάζει το ρατσισμό και τις
φυλετικές διακρίσεις και μας καλεί να ζητάμε τη δικαιοσύνη για τα
θύματα του ρατσισμού και των διακρίσεων.
Συμπαραστεκόμαστε στον πόνο και στη θλίψη των θυμάτων των
διακρίσεων και στεκόμαστε ο καθένας με τον τρόπο του μαζί τους και
κοντά τους.
Yποστηρίζουμε τη δημιουργία διορθωτικών
αντιρατσιστικών θεσμών όπου είναι αναγκαίο στην κοινωνία μας και
υποστηρίζουμε όσους εργάζονται για την αλλαγή της νοοτροπίας μας
προς την κατεύθυνση της ισότητας και της αποδοχής του ξένου.
Eνθαρρύνουμε τους χριστιανούς στην αγάπη και
την υπηρεσία προς τους ξένους ως φυσική έκφραση του ότι είμαστε
υπηρέτες του Xριστού και για να γίνουμε οι δεσμοί και οι
συνδετικοί κρίκοι των ξένων μας με τη νέα τους πατρίδα.
Tέλος,
προσευχόμαστε οι εκκλησίες να καλωσορίζουν ανθρώπους από
κάθε φυλή, χρώμα και εθνικότητα, οι οποίοι θα συμμετέχουν πλήρως
χωρίς καμιά διάκριση στη ζωή των εκκλησιών μας και θα
αξιοποιούνται για τη δόξα του Θεού.
|
