Η χριστιανική άποψη σε θέματα γάμου

Αναμφίβολα ο θεσμός του γάμου περνάει σήμερα κρίση. Αυτό φαίνεται όχι μόνον από τον αριθμό των διαζυγίων που έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη αλλά και από την κατάσταση που επικρατεί μέσα στις οικογένειες που παραμένουν ενωμένες. Εξάλλου, ο μεγάλος αριθμός των άρθρων που δημοσιεύονται σε περιοδικά, οι διαλέξεις, οι δημόσιες συζητήσεις και τα βιβλία που κάθε λίγο κυκλοφορούν με θέματα σχετικά με το γάμο, το ίδιο πράγμα μαρτυρούν. Φυσικά, μέσα σ' ένα σύντομο άρθρο, δεν είναι δυνατά να περιγραφεί η κατάσταση στις σημερινές οικογένειες με κάθε λεπτομέρεια, γι' αυτά θα γίνει προσπάθεια να επισημανθούν μερικά μόνο από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία.

[1. Ανεκπλήρωτες προσδοκίες]

Όλοι λίγο-πολύ οι σύζυγοι είχαν πριν από το γάμο μερικές προσδοκίες, που ήταν σχεδόν βέβαιοι ότι θα εκπληρώνονταν μετά το γάμο. Είχαν ήδη αποκτήσει μια εικόνα για τον άνδρα ή τη γυναίκα που επρόκειτο να παντρευτούν. Άλλοι τονπερίμεναν ικανό και γενναιόδωρο, άλλοι εκδηλωτικά και ρομαντικό, άλλοι χαρούμενο και στοργικά κλπ. Μετά το γάμο όμως δεν άργησαν να διαπιστώσουν ότι ο άντρας ή η γυναίκα τους, δεν είχαν αυτά τα χαρακτηριστικά που εκείνοι περίμεναν να βρουν στο σύντροφο τους. Οι προσδοκίες τους σε σχέση με το σύντροφο της ζωής τους δε πραγματοποιήθηκαν. Αυτό είναι ένα κοινό παράπονο των περισσότερων ζευγαριών που έρχονται να με συμβουλευτούν. "Περίμενα από τον άντρα μου να είναι πιο εκδηλωτικός", "νόμιζα άτι θα έδειχνε κατανόηση", ή "περίμενα από τη γυναίκα να είναι πιο συνεργάσιμη, να παίρνει πιο σοβαρά τη γνώμη μου", "πριν από το γάμο φαινόταν μια κοπέλα γεμάτη χαρά και καλοσύνη, ενώ τώρα συμβαίνει το αντίθετο".

[2. Απροσδόκητες διαπιστώσεις]

Δεν είναι μόνο το ότι οι προσδοκίες πολλών δεν έχουν εκπληρωθεί σε σχέση με το χαρακτήρα ή την προσωπικότητα του άνδρα η της γυναίκας τους. Χειρότερη είναι η διαπίστωση μερικών χαρακτηριστικών που δε τα περίμεναν. "Είναι σκληρός, ο άνδρας μου", "είναι τρομερά απαιτητικός", "ότι θέλει αυτός, αυτό πρέπει πάντα να γίνεται", "δεν ήταν τέτοιος όταν τον γνώρισα". 'Η από την πλευρά του άντρα είναι συχνά τα παράπονα: «τι να σου πω γιατρέ, δεν μπορώ να πιστέψω στα μάπα μου. Δεν ήταν έτσι όταν την γνώρισα. Ανικανοποίητη, όλο γκρίνια, ψυχρή κι αδιάφορη απέναντί μου, το μόνο που την ενδιαφέρει είναι τα παιδιά.

[3. Έλλειψη ικανοποίησης προσωπικών αναγκών]

Όλοι οι άνθρωποι έχουν τις προσωπικές τους βαθύτερες ανάγκες για αναγνώριση της αξίας τους, για παραδοχή και κατανόηση, για αγάπη, στοργή και ζωή σε ασφάλεια και ειρήνη. Η πικρή διαπίστωση πολλών ανθρώπων είναι άτι αυτά δεν τα βρήκαν στο γάμο τους. "Ο άντρας μου, δεν αναγνωρίζει την αξία μου", "η γυναίκα μου δε δείχνει κατανόηση", "αμφιβάλλω αν με αγαπάει ο άντρας μου ή τουλάχιστον ποτέ δε το δείχνει", "η γυναίκα μου δημιουργεί συνέχεια προβλήματα" ή "στο σπίτι το κλίμα δεν είναι καθόλου ήρεμο, κάθε λίγο έχουμε καυγάδες η φωνές". Η έλλειψη ικανοποίησης προσωπικών αναγκών για μερικά ζευγάρια δεν περιορίζεται μόνο στις ψυχολογικές ανάγκες, αλλά επεκτείνεται και σε βιολογικές. Αυτά παρατηρείται βασικά σε μη εργαζόμενες μητέρες που μερικές απ' αυτές αναφέρουν ότι ο σύζυγος τους δε τους δίνει χρήματα αρκετά, άλλοτε από τσιγκουνιά κι άλλοτε επειδή τα σπαταλάει σε κάποιο πάθος ή χόμπι του, σε σημείο να αναγκάζονται να ζητούν από τους γονείς ή τα αδέλφια τους λίγα χρήματα για κάποιο φόρεμα ή κάτι προσωπικό, που το έχουν ανάγκη.

Η συχνή πάντως διαπίστωση είναι άτι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα έχουν την εντύπωση πως οι προσωπικές τους ανάγκες δεν ικανοποιήθηκαν με το γάμο τους. Γι' αυτό ίσως το λόγο και εκείνοι που συνεχίζουν να ζουν ενωμένοι, έχουν λίγο-πολύ υποβαθμίσει την αξία του ή της συζύγου τους σε σύγκριση με τα παιδιά τους. Χαρακτηριστικά αναφέρω ένα περιστατικό. Μια μέρα απεύθυνα τις εξής ερωτήσεις σε μια ομάδα 5-6 γυναικών που όλες τους ήταν παντρεμένες και απ' ότι ξέρω δεν έχουν σοβαρά προβλήματα με τους άντρες τους και ούτε φυσικά τους. σκέφτονται να διαλύσουν ποτέ το γάμο τους.

"Καλημέρα σας, τι κάνετε;"

"Καλά ευχαριστώ", απάντησαν σχεδόν όλες τους.

"Τι κάνουν οι άντρες σας;" ρώτησα.

Ξαφνιασμένες, σχεδόν όλες μαζί έστρεψαν το βλέμμα τους σε μένα, σαν να ρωτούσα κάτι το αδιάκριτο.

"Τι να έχουν οι άντρες μας;" Απάντησαν με απορία και μια απ' αυτές συμπλήρωσε "μήπως θέλεις να πεις τι κάνουν τα παιδιά μας;"

"Όχι είπα, θέλω να ξέρω αν είναι καλά οι άντρες σας".

"Πρώτα ρωτούν για τα παιδιά", συμπλήρωσε μία από αυτές.

Η γενική εικόνα σήμερα είναι ότι οι άντρες και οι γυναίκες βάζουν πιο ψηλά τα παιδιά και αρκετά πιο χαμηλά τον ή την σύζυγο ενώ θα έπρεπε να τους βάζουν τουλάχιστον στην ίδια θέση και να τους αποδίδουν την ίδια αξία.

[4. 'Έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου]

Οι άντρες και οι γυναίκες δε συζητούν μεταξύ τους στο σπίτι σήμερα. Οι συζητήσεις τους είναι τελείως επιφανειακές και δεν αγγίζουν σχεδόν ποτέ τα βαθύτερα προβλήματα που τους απασχολούν, τις ανησυχίες τους, τις απογοητεύσεις τους, τα όνειρα ή τα σχέδιά. Μένουν κάτω από την ίδια στέγη, κάθονται συχνά στο ίδιο τραπέζι, κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, και δε τολμούν να ανοίξουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλο. 'Άλλοτε επειδή ποτέ δεν έγινε αυτά αλλά πιο συχνά επειδή παλιότερες προσπάθειες για συζήτηση οδήγησαν σε γκρίνιες, φωνές, καυγάδες και σε ψυχρότητα των σχέσεών τους. Γι' αυτό το λόγο αφήνουν να χρονίζουν τα βασικά προβλήματά τους και οι ανικανοποίητες ανάγκες τους. Ο διάλογος λείπει σήμερα από τα περισσότερα ζευγάρια κι αυτά είναι ένα σοβαρό πρόβλημα.

[5. 'Έλλειψη ψυχικής επαφής]

Κάποτε, πριν παντρευτούν ή στην αρχή του γάμου τους, ο ένας αισθανόταν να είναι μια ψυχή με τον άλλο. Χαιρόταν τη συντροφιά του και απολάμβανε τη ψυχική επικοινωνία μαζί του. Από το βλέμμα μόνο αντιλαμβανόταν τις σκέψεις και τις επιθυμίες του άλλου. Τώρα πια έχουν σβήσει όλα αυτά. Ο ένας αποφεύγει να αντικρίσει συχνά και τη ματιά του άλλου, επειδή ίσως φοβάται ότι κάποιο παράπονο θα εκδηλωθεί μέσα απ' αυτή. Ανάμεσά τους έχει δημιουργηθεί παγωνιά, ένα κλίμα άλλοτε αδιαφορίας και άλλοτε ψυχρότητας που δε μπορεί να το θερμάνει ούτε το καλύτερο καλοριφέρ. Ο καθένας τους έχει λίγο-πολύ ταμπουρωθεί στον εαυτό του, στη δουλειά ή στα παιδιά του, στο χόμπι ή στις παρέες του. Οι σχέσεις με τον η την σύζυγο είναι τυπικές τις πιο πολλές φορές και όχι ουσιαστικές και η αρνητική συμπεριφορά του ενός προς τον άλλο, είναι πολύ πιο συχνή απ' ότι η θετική.

[6. Η καθημερινότητα]

Η ζωή σε πολλά ζευγάρια έχει γίνει μια ρουτίνα. Η δουλειά, τα παιδιά, οι καθημερινές ανάγκες του σπιτιού, το φαγητά, ο ύπνος, κάπου-κάπου κάποια εκδρομή με πολλή συνήθως γκρίνια, οι διακοπές, που κι αυτές φέρνουν μικρή αλλαγή στη ρουτίνα της ζωής. Τίποτε το ζεστό, το ευχάριστο, κάτι που να γίνεται σαν μια αυθόρμητη εκδήλωση αγάπης, εκτίμησης ή κατανόησης. Αυτά που κάνει τον άλλο, άντρα ή γυναίκα να νιώσει άτι ο σύντροφος του τον σκέφτεται, τον λογαριάζει, τον αγαπάει αληθινά και θέλει να τον κάνει να χαρεί κι αυτός. Τίποτε απ' όλα αυτά. Αυτή με πολλή συντομία είναι η εικόνα της σημερινής οικογένειας στον κόσμο γύρω. Μια εικόνα καθόλου ευχάριστη, που όμως μπορούσε να ήταν πολύ διαφορετική και μπορεί να αλλάξει τελείως προς το καλό, αν υπάρξουν ορισμένες προϋποθέσεις εκ μέρους των συζύγων, που η πιο βασική απ' αυτές είναι να δεχτούν και να εφαρμόσουν τη γραμμή που ο Δημιουργός έχει καθορίσει για τη ζωή τους.