Η χριστιανική θέση απέναντι στην αστρολογία

- Επιστήμη και αστρολογία

- Τα άστρα επηρεάζουν την ανθρώπινη ζωή και συμπεριφορά;

- Τι λέει η Αγία Γραφή για την αστρολογία

Επιστήμη και Αστρολογία

Είναι αλήθεια ότι η αστρολογία έχει καταφέρει να δημιουργήσει την εντύπωση, σ' ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων, ότι ασχολείται πράγματι με τους αστερισμούς και τους πλανήτες που βρίσκονται στον ουρανό και ότι αυτοί επηρεάζουν και κατευθύνουν τους ανθρώπους. Όπως θα δούμε εν συντομία, ούτε το ένα κάνουν, ούτε το άλλο. Η προσπάθεια της να φανεί επιστημονική και να δείξει την πλήρη ταύτιση των όρων και των εννοιών της, με την επιστήμη, πηγάζει αφ' ενός από την ανασφάλεια της απόρριψης, - στην περίπτωση που θα εμφανιζόταν με την καθαρώς αποκρυφιστική της μορφή - και αφ' ετέρου από την ανάγκη για επιστημονικό κύρος στις δοξασίες της.

Στην πραγματικότητα η αστρολογία είναι αποκρυφισμός. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι τα τελευταία χρόνια η αστρολογία αποκαλύπτει σιγά-σιγά τον πραγματικό της εαυτό, αφήνοντας την εμμονή της στην υποστήριξη της επιστημονικής της αλήθειας. Αυτό συμβαίνει λόγω του ότι ο κόσμος γίνεται όλο και πιο ανοικτός σε φιλοσοφικό-αποκρυφιστικές απόψεις και τεχνικές.

'Η αστρολογία προσπαθεί να αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισμών της για επιδράσεις των άστρων και των πλανητών στον άνθρωπο, αντλώντας επιχειρήματα από τη φυσική πραγματικότητα. Ο συλλογισμός των επιχειρημάτων της ακολουθεί τον εξής δρόμο: Είναι αναντίρρητη η σχέση της σελήνης με την παλίρροια και την άμπωτη. Εφόσον η σελήνη επηρεάζει τόσο μεγάλες ποσότητες νερού δημιουργώντας τέτοια φαινόμενα, γιατί να αφήνει ανεπηρέαστο τον άνθρωπο, αν λάβουμε υπόψη μας ότι το 70% του ανθρώπινου οργανισμού αποτελείται από νερό; Αυτός ο συλλογισμός δεν ισχύει και ας δούμε γιατί:

[1] Στο φαινόμενο που αναφέραμε έχουμε επιστημονικά τεκμηριωμένη την πραγματική θέση της σελήνης στο χώρο και το χρόνο κατά την εκδήλωση του φαινομένου. Όμως, όσο και αν σας φανεί παράξενο, η αστρολογία λαμβάνει υπόψη της λάθος δεδομένα για τη θέση των αστερισμών στον ουρανό.

Ο ζωδιακός κύκλος είναι η διαδρομή του ήλιου μπροστά από τους αστερισμούς (στην πραγματικότητα είναι η προέκταση της γήινης τροχιάς γύρω από τον ήλιο). Σύμφωνα με την αστρολογία, τα ζώδια καταλαμβάνουν τον ίδιο περίπου χώρο στο ζωδιακό κύκλο. Δηλαδή ο ήλιος παραμένει σε κάθε αστερισμό τον ίδιο περίπου χρόνο, 30-31 ημέρες. Γι' αυτό και ο ζωδιακός κύκλος διαιρείται σε 12 ίσα μέρη. Αυτό όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οι αστρονόμοι μας λένε πως ο ήλιος παραμένει 22 ημέρες στον Κριό, 35 ημέρες στον Ταύρο, 26 στους Διδύμους κλπ. Αυτό συμβαίνει διότι οι αστερισμοί δεν έχουν το ίδιο μέγεθος. Έτσι ο ζωδιακός κύκλος θα πρέπει να χωριστεί σε άνισα τμήματα και βέβαια οι ημερομηνίες των ζωδίων θα πρέπει να αλλάξουν αντίστοιχα. Όπως έχουν τώρα τα πράγματα, αν κάποιος γεννηθεί κάτω από το ζώδιο του Κριού - σύμφωνα με τους αστρολόγους - στην πραγματικότητα μπορεί να δέχεται τους επηρεασμούς του Αιγόκερου.

[2] Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το λάθος των αστρολόγων όσον αφορά την πραγματική θέση των αστερισμών στον ουρανό. Στην αστρονομία υπάρχει το λεγόμενο φαινόμενο της μετάπτωσης των ισημερινών λόγω μιας γυροσκοπικής κίνησης της γης, όπως μια σβούρα που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της, ενώ σιγά σιγά πέφτει. Αιτία έχει σαν αποτέλεσμα η θέση των ισημερινών σημείων να μετατοπίζεται σε σχέση με τη θέση των άστρων. Η μετάπτωση αυτή, σε συνδυασμό με την πραγματική θέση του ήλιου μας δίνει με την πάροδο του χρόνου καινούργιες ημερομηνίες για την είσοδο τον ήλιου σε κάθε ζώδιο. Ενώ πριν χιλιάδες χρόνια, όταν δημιουργήθηκε το σύστημα της αστρολογίας, ο ήλιος έμπαινε στο ζώδιο τον Κριού στις 21 Μαρτίου, τώρα ο ήλιος μπαίνει στις 18 Απριλίου. Οι αστρολογικές ημερομηνίες δε ταυτίζονται με τις πραγματικές και σε 150 χρόνια δε θα υπάρχει καμία σύμπτωση. Έτσι, όσοι γεννήθηκαν π.χ. στις 26 Νοεμβρίου ενώ πιστεύουν ότι είναι Τοξότες, δηλαδή ότι δέχτηκαν τους επηρεασμούς από τον αστερισμό Τοξότη, στη πραγματικότητα είναι Σκορπιός. Το ίδιο ισχύει για όλα τα ζώδια.

Έγινε φανερό ότι η τοποθέτηση από την αστρολογία των αστερισμών σε μια συγκεκριμένη θέση και σ' ένα καθορισμένο χρόνο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη πραγματικότητα. Δε θα ασχοληθούμε εδώ καθόλου με τις εύλογες απορίες όπως, γιατί η αστρολογία δε λαμβάνει υπόψη της τους 88 αστερισμούς του ουρανού, ή έστω τον οφιούχο, ή το κήτος, αστερισμούς που υπάρχουν στο ζωδιακό κύκλο. 'Η γιατί δε βλέπουν επηρεασμούς από τους δορυφόρους τον Δία ή τον Κρόνο, που το μέγεθός τους είναι της τάξης των πλανητών.

[3] Στο φαινόμενο της άμπωτης και της παλίρροιας υπάρχει μια σαφής απόδειξη των δυνάμεων που ασκούνται από τη σελήνη στη δημιουργία τον φαινόμενων. Στην αστρολογία όμως, οι δυνάμεις που ασκούν οι αστερισμοί και οι πλανήτες είναι τόσο μικρές, ώστε είναι αδύνατο να στηρίξει κάποιος πάνω σ' αυτές επηρεασμούς τους στον άνθρωπο. Κι αυτό εξαιτίας της μεγάλης απόστασης των αστερισμών και των πλανητών από τη γη.

Ας εξετάσουμε τις βαρυτικές δυνάμεις. Είναι γνωστό πως το μέγεθος των δυνάμεων αυτών εξαρτάται από τη μάζα των δύο σωμάτων και τη μεταξύ τους απόσταση. Η δύναμη της βαρύτητας είναι ανάλογη της μάζας των δύο σωμάτων και αντιστρόφως ανάλογη της μεταξύ τους απόστασης. Ας εφαρμόσουμε το νόμο αυτό. Οι αστρολόγοι μας λένε ότι οι επηρεασμοί των άστρων και των πλανητών τη στιγμή της γέννησης, καθορίζουν τα γενικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των ανθρώπων. Ο μαιευτήρας όμως τη στιγμή της γέννησης εξασκεί μεγαλύτερη δύναμη πάνω μας, απ' ότι ο Πλούτωνας, ο Κρόνος ή ο Άρης. Ας το δούμε όμως με αριθμούς για να γίνει ακόμα πιο σαφές. Ο μαιευτήρας επιδρά στο νεογέννητο 2.150.000 φορές περισσότερο από ότι η σελήνη και 2.000.000.000.000 φορές περισσότερο από τον Άρη.

Δεν μπορεί λοιπόν κάποιος να στηρίξει τον ισχυρισμό τον για επιρροές που δεχόμαστε από τον ουρανό επικαλούμενος τα μέχρι στιγμής επιστημονικά δεδομένα.

[4] Στην άμπωτη και την παλίρροια οι επιστήμονες γνωρίζουν κι εξηγούν επιστημονικά όλες τις φάσεις εξέλιξης του φαινομένου. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και στην αστρολογία. Οι αστρολόγοι δίνουν μεγάλη σημασία στη στιγμή της γέννησης και στη διάταξη του ουρανού τη στιγμή αυτή, γιατί τότε αποτυπώνονται, καθώς λένε, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας στο νεογέννητο. Παραβλέπουν όμως τα διάφορα δεδομένα της ιατρικής, για τα διάφορα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά (κληρονομικά), όπως επίσης τις διάφορες συνθήκες που επικρατούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τις επιρροές που δέχεται το άτομο κατά τη διάρκεια της βρεφικής και παιδικής ηλικίας.

[5] Το φαινόμενο της άμπωτης και της παλίρροιας που αναφέραμε στην αρχή κι αποτελεί επιχείρημα των αστρολόγων, εξελίσσεται κάτω από φυσικούς νόμους. Οι νόμοι αυτοί δε μπορούν να εφαρμοστούν στη σχέση ανθρώπου-ουρανού, για δύο λόγους: πρώτον, ο άνθρωπος εκτός από σώμα, έχει ψυχή και πνεύμα, η οποία ψυχή είναι η έδρα της προσωπικότητάς του. Πως μπορεί τ' άστρα, άψυχες υλικές μάζες ν' ασκούν σ' αυτήν ηθικούς επηρεασμούς; Δεύτερον: Που βρίσκεται η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, αν αυτή επηρεάζεται από τη διάταξη των άστρων;

Το ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι η αστρολογία δεν είναι επιστημονική και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Όταν αναφέρει αστερισμούς, πλανήτες κλπ., στην πραγματικότητα δεν ασχολείται μ' αυτούς. Οι επιστημονοφανείς όροι της είναι η συμβολική γλώσσα κάποιων κρυμμένων εννοιών και δυνάμεων. Είναι το παραπέτασμα ενός άλλου χώρου, του χώρου του αποκρυφισμού. Αν κάποιος θέλει να δει τι κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά, θα πρέπει να ασχοληθεί με τη σημασία του συμβολισμού της, του αποκρυφιστικού συμβολισμού της. Τότε θα καταλάβει τι συμβολίζει ο ήλιος και γιατί κατέχει τόσο σημαντική θέση στο σύστημά της. Τότε θα δει συσχετίσεις, όπως ζωδιακός κύκλος - αποκρυφιστικός τροχός της ζωής. Τη σημασία των αριθμών 7 πλανήτες, 12 αστερισμοί. Γιατί οι πλανήτες έχουν τα χαρακτηριστικά θεών όπως Πλούτωνας, Άρης, Αφροδίτη.

Εκείνο που θα θέλαμε να πούμε και που έχει μεγάλη σημασία είναι ότι η αστρολογία είναι μια πόρτα για επηρεασμούς από τον αόρατο πονηρό πνευματικό κόσμο. Κλείνουμε με τη σοβαρή διαπίστωση, ότι η αστρολογία δεν είναι ένα ψέμα ή μια απάτη απλώς, αλλά είναι ένας περίτεχνα στημένος ιστός που αιχμαλωτίζει και διαφθείρει συνειδήσεις και σκέψεις και κατευθύνει τον άνθρωπο μακριά από την αλήθεια, μακριά από τη σωτηρία, μακριά από το Θεό. Ο Λόγος του Θεού προειδοποιεί: "Φυλάξτε λοιπόν καλά τις ψυχές σας... μήπως κοιτάζοντας ψηλά στον ουρανό, και βλέποντας τον ήλιο, και τη σελήνη και τα άστρα, και όλα τα ουράνια σώματα, πλανηθείς και προσκυνήσεις αυτά, και τα λατρεύσεις" Δευτερονόμιο 4:15,19.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι πίσω από όσα λένε οι αστρολόγοι, περί τάχα επιρροής των άστρων στην ανθρώπινη ζωή και συμπεριφορά, βρίσκεται η εωσφορική φιλοσοφία, ότι τα αστέρια είναι κατοικητήρια δαιμονικών όντων, που προσφυώς και κατ' ευφημισμό αποκαλούσαν θεότητες! Αυτό πιστεύεται και σήμερα από πολλούς κύκλους αποκρυφιστών, γι' αυτό και η λατρεία των δαιμόνων και του σατανά γίνεται κυρίως τη νύχτα, κάτω από το φως του φεγγαριού και του έναστρου ουρανού!

Η γενικότερη εσωτερική διδασκαλία των αστρολόγων, είναι ότι το Σύμπαν είναι ένα Μεγάλο Σύνολο, μια Ενότητα είναι το Ζωντανό, το Απρόσωπο 'Ένα! Ότι, δηλαδή, τα φυτά, τα ζώα, ο άνθρωπος και κάθε τι μέσα στο Σύμπαν είναι κομμάτια αυτής της μεγάλης Μονάδας! Δεν υπάρχει προσωπικός Θεός, δεν υπάρχει κρίση ή ανταμοιβή, δεν υπάρχει αιωνιότητα, με την έννοια της Καινής Διαθήκης, αλλά υπάρχει μονάχα μια "αιώνια" ανακύκλωση, μια επαναλαμβανόμενη αναδημιουργία ύστερα από τον εξαφανισμό/καταστροφή για να συνεχίσει ο "αιώνιος κύκλος". Αυτά, τα ισχυρίζονται όλες οι μορφές των ανατολικών θρησκειών. 'Ένας αστρολόγος, π.χ., λέει: "Για να πιστέψεις στην αστρολογία, πρέπει να υποστηρίζεις τη φιλοσοφία ότι είσαι γεννημένος ως χαμένος ή ως κερδισμένος. Τα αστέρια - συνεχίζει - όχι μονάχα προλέγουν την πορεία της ζωής μας, αλλά και προξενούν τα γεγονότα που θα λάβουν χώρα. Τα αστέρια υποδεικνύουν και εξαναγκάζουν"!!! Όμως, δε μας λέει, πώς το ξέρει αυτό;!

Πέρα από όσα είπαμε πιο πάνω με τη μορφή ερωτημάτων, θα προσθέσουμε εδώ τέσσερα ακόμα σημεία, που δείχνουν ότι τα αστέρια ΔΕΝ μπορούν κατ' ουδένα τρόπο να επηρεάσουν τη ζωή μας:

Τα αστέρια δεν μπορούν να προκαθορίσουν την προσωπικότητά μας. Είμαστε εμείς οι ίδιοι, που, ανάλογα με το τρόπο ζωής, φτιάχνουμε μόνοι μας το παρόν και το μέλλον. Ο Θεός μας έχει πλάσει με ηθική ελευθερία επιλογής και είμαστε υπεύθυνοι για όλες τις επιλογές μας.

Ο σκοπός των άστρων, κατά την Αγία Γραφή, είναι να φανερώνουν και να διηγούνται το μεγαλείο και την παντοδυναμία του Θεού, ώστε ο άνθρωπος να γνωρίζει ποιον Θεό λατρεύει (Ψαλμός 19:1) και να Του αποδίδει τη δόξα.

Όταν ο Θεός έφερε το λαό Του μέσα στη γη της επαγγελίας, τους προειδοποίησε, ανάμεσα σε άλλα, να μην ασχοληθούν με τυχόν φαινόμενα αστρολογίας, επειδή μια τέτοιου είδους απασχόληση με τα αστέρια οδηγεί σε απομάκρυνση από τον αληθινό Θεό και προσκόλληση σε διδασκαλίες δαιμονίων - ουσιαστικά σε λατρεία των δαιμονίων - που βρίσκονται πίσω από τους τρόπους πρακτικής κάθε μορφής αστρολογίας. Γι' αυτό, τους είπε: "Να φυλάτε με προσοχή τις ψυχές σας... μήπως κοιτάζοντας ψηλά στον ουρανό, και βλέποντας τον ήλιο, και τη σελήνη και τα άστρα, και όλα τα ουράνια σώματα, πλανηθείς και προσκυνήσεις αυτά, και τα λατρεύσεις" (Δευτερονόμιο 4:15-19).

Όμως, ο λαός δεν άκουσε, δε πρόσεξε και άρχισε να καταγίνεται και με τα αστέρια. Αλλά, τα αστέρια δεν μπόρεσαν να τους βοηθήσουν στις δύσκολες ώρες τους. Γι' αυτό ο Θεός, με παράπονο, αλλά και καλώντας τους σε μετάνοια, τους λέει: "...Ας σηκωθούν τώρα οι ουρανοσκόποι σου, οι αστρολόγοι σου, που σου αναγγέλλουν κάθε μήνα τι πρόκειται να συμβεί, κι ας σε σώσουν από τα επερχόμενα δεινά" (Ησαΐας 47:13). Με μετάνοια να Του ζητήσουμε το έλεος και την αγάπη Του. Ο Θεός ποτέ δεν αρνείται να δείξει έλεος στον ξεπεσμένο και αμαρτωλό άνθρωπο. Ο Χριστός ήρθε για να σώσει αμαρτωλούς. Μας αγάπησε τόσο, ώστε να δώσει τη ζωή Του στο Σταυρό για τον καθένα από εμάς. Και ο ίδιος ο Χριστός είπε: "Εγώ είμαι ο Δρόμος, η Αλήθεια και η Ζωή" (Ιωάννης 14:6).

Είναι έξυπνος και ρεαλιστής ο άνθρωπος που αγκαλιάζει έναν τέτοιο Σωτήρα και Κύριο. Η ζωή του παίρνει αμέσως νόημα και σκοπό, για να ζήσει μια όμορφη ζωή χωρίς φόβους και αγωνίες, εμπιστευμένος το μέλλον του και τα ζητήματά του στον Παντοδύναμο Θεό και Κύριο. Ύστερα, με ελπίδα και χαρά, περιμένει την ημέρα που θα μπει μέσα στην ένδοξη αιωνιότητα.