[του Dr. Ανανία Καβάκα, Νευρολόγου-Ψυχιάτρου]

Έκτρωση ή άμβλωση είναι η αποβολή του εμβρύου από τη μήτρα της γυναίκας δια της βίας πριν από τον τερματισμό της κύησης ή η θανάτωσή του μέσα στη μήτρα με τεχνικά ή άλλα μέσα.

Αιτίες και δικαιολογίες

Οι λόγοι που προβάλλονται ως δικαιολογία για τις εκτρώσεις είναι πολλοί. Οι πιο συχνοί απ’ αυτούς είναι οι εξής: Η οικογένεια έχει ήδη ένα, δυο ή τρία παιδιά και δεν επιθυμούν ή νομίζουν ότι δεν μπορούν να συντηρήσουν ακόμη ένα. Η μητέρα είναι εργαζόμενη και δεν υπάρχει δυνατότητα να σταλεί τα παιδί σε βρεφονηπιακό σταθμό από τη στιγμή που η μητέρα θα επιστρέψει στη δουλειά της. Ο πατέρας έχασε τη δουλειά του και γι’ αυτό πιστεύουν ότι δεν θα μπορέσουν να σηκώσουν το οικονομικό βάρος ενός ακόμη παιδιού. Το σπίτι είναι μικρό και δεν χωράει ένα ακόμη παιδί σ’ αυτό.

Σε άλλες περιπτώσεις, η κοπέλα είναι ανύπαντρη και αισθάνεται ότι δεν θα μπορέσει να σηκώσει το κοινωνικό στίγμα μιας εξώγαμης εγκυμοσύνης, τις αντιδράσεις της οικογένειάς της, την ανατροφή ενός παιδιού ή τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει το γεγονός αυτό στη ζωή της και στο μέλλον της. Η εγκυμοσύνη είναι προϊόν μοιχείας και η συνέχισή της θα αποκαλύψει την παράνομη σχέση και ίσως έχει τραγικές συνέπειες. Η εγκυμοσύνη είναι συνέπεια βιασμού και στο πρώτο σοκ θα προστεθεί η γέννηση ενός ανεπιθύμητου παιδιού. Επίσης, άλλος λόγος είναι ότι το υπερηχογράφημα έχει δείξει ότι το παιδί έχει σύνδρομο Down ή κάποια άλλη σοβαρή συγγενή ανωμαλία. Τέλος, ότι κινδυνεύει η υγεία ή η ζωή της ίδιας της μητέρας.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις και πολλές άλλες αποτελούν σοβαρά και δυσεπίλυτα συνήθως προβλήματα. Μερικές μάλιστα απ’ αυτές αποτελούν τραγωδίες που συνοδεύονται από πολύ  πόνο, αγωνία και απόγνωση και γι’ αυτό σαν χριστιανοί δεν μπορούμε να μη δείξουμε τη μέγιστη κατανόηση και την ειλικρινή μας συμπάθεια. Όμως σαν χριστιανοί, που πιστεύουμε στο ζωντανό Θεό και στον αναστημένο Κύριό μας Ιησού Χριστό και θέλουμε να ζήσουμε κάτω από την οδηγία Του και με βάση τις αρχές Του, δεν μπορούμε να αποφασίζουμε με βάση μόνο το ποια είναι η πιο λογική λύση ενός προβλήματος, χωρίς να παίρνουμε υπόψη και τις ηθικές προεκτάσεις που θα έχει η συγκεκριμένη λύση.

Μπορεί σύμφωνα με τη νομοθεσία της χώρας μας η έκτρωση να μην αποτελεί ποινικό αδίκημα, αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο ή βάσιμη δικαιολογία για κάποιον που έχει αποφασίσει να ακολουθήσει το Θεό, επειδή οι νόμοι του Θεού και οι αρχές Του είναι πιο πάνω από κάθε ανθρώπινο νόμο. Μπορεί επίσης η έκτρωση να μη θεωρείται από την κοινή γνώμη κάτι κακό, αυτό όμως δεν έχει καμία αξία για ένα συνειδητό χριστιανό.

Η έκταση του προβλήματος

Με την ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα οι εθνικές νομοθεσίες των κρατών του Δυτικού κόσμου έγιναν πολύ ελαστικές απέναντι στις εκτρώσεις. Αυτό όμως όχι μόνο δεν οδήγησε στη λύση ή στη σμίκρυνση του προβλήματος, αλλά συνέβαλε στη διόγκωσή του. Για παράδειγμα, στη Μ. Βρετανία απαγορεύονταν οι εκτρώσεις μέχρι το 1967, εκτός αν γινόταν για να σωθεί η ζωή της εγκύου. Το χρόνο εκείνο τροποποιήθηκε η σχετική νομοθεσία και επιτράπηκε να γίνονται και σε περιπτώσεις που απλά απειλείται η σωματική ή η ψυχική υγεία της εγκύου, όπως και σε περιπτώσεις που το παιδί θα παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα που θα το καθιστούσαν ανάπηρο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί ραγδαία ο αριθμός των εκτρώσεων (αμβλώσεων). Έτσι, ενώ το 1966 είχαν γίνει μόνο 6.100 εκτρώσεις, το 1973 έφτασαν τις 167.000.

Το ίδιο συνέβη στις Η.Π.Α. μετά το 1973, οπότε με τη νέα νομοθετική ρύθμιση επιτράπηκε πλήρως η έκτρωση (άμβλωση) στους τρεις πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης. Έτσι, ενώ το 1969 ο συνολικός αριθμός των εκτρώσεων ήταν μικρότερος των 20.000, το 1980 έφτασε τις 150.000.

Στην πρώην Σοβιετική Ένωση επιτράπηκαν πλήρως οι εκτρώσεις (αμβλώσεις) μετά την επικράτηση του κομουνισμού, με το αιτιολογικό ότι η γυναίκα πρέπει να είναι ελεύθερη να αποφασίσει τι θα γίνει με την εγκυμοσύνη της. Αυτό είχε σαν συνέπεια να αυξηθεί ραγδαία ο αριθμός των εκτρώσεων και σ’ αυτή τη χώρα.

Στη χώρα μας, στην Ελλάδα, η έκτρωση αποτελούσε ποινικό αδίκημα μέχρι το 1986. Παρά το γεγονός αυτό και επειδή στη χώρα μας οι νόμοι σπάνια εφαρμόζονται σε ικανοποιητικό βαθμό, εκτρώσεις γίνονταν σε μεγάλη έκταση  από πολλά ήδη έτη. Υπολογίζεται ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται 200.000 περίπου εκτρώσεις (αμβλώσεις) κάθε χρόνο, αριθμός διπλάσιος περίπου των γεννήσεων. Αν σκεφτούμε ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει τελευταία έντονο δημογραφικό πρόβλημα εφόσον οι θάνατοι πλέον υπερτερούν των γεννήσεων, αντιλαμβανόμαστε πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα τόσου μεγάλου αριθμού εκτρώσεων. Όλες αυτές οι ανθρώπινες υπάρξεις θα έλυναν αυτομάτως το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας.