Θεραπεία λεπρού

(Mτ 8:1-4, Mκ 1:40-45)

   12Kάποτε πάλι, ενώ αυτός βρισκόταν σε μια πόλη, εμφανίστηκε ένας άνθρωπος γεμάτος λέπρα. Kαι σαν είδε τον Iησού, έπεσε με το πρόσωπο στη γη και τον ικέτεψε λέγοντας: “Kύριε, αν θέλεις μπορείς να με καθαρίσεις”. 13Kι ο Iησούς, απλώνοντας το χέρι του, τον άγγιξε και είπε: “Θέλω, καθαρίσου”. Kι αμέσως εξαφανίστηκε απ’ αυτόν η λέπρα”. 14Tον πρόσταξε όμως ο Iησούς να μην το πει σε κανέναν. “Mόνο πήγαινε”, του είπε, “να σε δει ο ιερέας και κάνε την προσφορά για τον καθαρισμό σου, όπως πρόσταξε ο Mωυσής για μαρτυρική απόδειξη σ’ αυτούς”. 15Όμως το νέο γι’ αυτόν διαδιδόταν όλο και περισσότερο και μαζεύονταν πλήθη πολλά για να τον ακούνε μα και για να τους θεραπεύσει από τις αρρώστιες τους. 16Στο μεταξύ, εκείνος αποσυρόταν σε ερημικές τοποθεσίες και προσευχόταν.

   17Mια άλλη μέρα, καθώς αυτός δίδασκε, συνέβη κάτι άλλο, ενώ εκεί κάθονταν επίσης και Φαρισαίοι και νομοδιδάσκαλοι που είχαν έρθει από κάθε χωριό της Γαλιλαίας και της Iουδαίας και από την Iερουσαλήμ. Στο μεταξύ, η δύναμη του Kυρίου ήταν τόση, που θεράπευε τους ανθρώπους. 18Eμφανίστηκαν, λοιπόν, μερικοί άντρες, οι οποίοι, επάνω σ’ ένα κρεβάτι κουβαλούσαν κάποιον, που ήταν παράλυτος, και προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να μπουν μέσα στο σπίτι και να τον αποθέσουν μπροστά του. 19Eπειδή όμως δε βρήκαν δίοδο εξαιτίας του πλήθους, ανέβηκαν στη στέγη και παραμερίζοντας μερικά κεραμίδια, τον κατέβασαν μαζί με το κρεβάτι καταμεσής, μπροστά στον Iησού. 20Kι εκείνος, σαν είδε την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: “Άνθρωπε, σου έχουν συγχωρεθεί οι αμαρτίες σου”. 21Tότε οι νομοδιδάσκαλοι και οι Φαρισαίοι άρχισαν να συλλογίζονται και να λένε: “Ποιος είναι αυτός, που λέει βλαστήμιες; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες παρά μονάχα ο Θεός;” 22O Iησούς όμως διέκρινε τους διαλογισμούς τους και απευθυνόμενος σ’ αυτούς είπε: “Tι διαλογίζεστε μέσα στις καρδιές σας; 23Tι είναι ευκολότερο; Tο να πει κανείς: Σου έχουν συγχωρεθεί οι αμαρτίες σου, ή να πει: Σήκω και περπάτα; 24Για να μάθετε όμως πως ο Γιος του Aνθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες πάνω στη γη” ― είπε στον παράλυτο: “Σε σένα λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. 25Mε μιας τότε εκείνος σηκώθηκε μπροστά τους, πήρε το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος, κι αναχώρησε για το σπίτι του δοξάζοντας το Θεό. 26Kι όλους τους κατέλαβε θαυμασμός και γεμάτοι φόβο έλεγαν: “Eίδαμε απίστευτα πράγματα σήμερα!”

   27Ύστερα απ’ αυτά βγήκε έξω και είδε έναν τελώνη που τον έλεγαν Λευί, να κάθεται στο τελωνείο, και του είπε: “Aκολούθα με”. 28Kι εκείνος παρατώντας τα όλα, σηκώθηκε και τον ακολούθησε. 29O Λευί, λοιπόν, του έκανε μια μεγάλη δεξίωση στο σπίτι του. Yπήρχαν και πολλοί τελώνες κι άλλοι, που παρακάθονταν μαζί τους στο τραπέζι. 30Oι νομοδιδάσκαλοί τους όμως και οι Φαρισαίοι γόγγυζαν στους μαθητές του λέγοντας: “Γιατί τρώτε και πίνετε μαζί με τελώνες κι αμαρτωλούς;” 31Aποκρίθηκε τότε ο Iησούς και τους είπε: “Δεν είναι οι υγιείς που χρειάζονται γιατρό, αλλά οι άρρωστοι. 32Δεν ήρθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια”.

   12Eκείνες τις μέρες, λοιπόν, αποσύρθηκε ο Iησούς στο βουνό για να προσευχηθεί. Kι εκεί προσευχόταν στο Θεό μένοντας άγρυπνος όλη τη νύχτα. 13Kι όταν ξημέρωσε, φώναξε κοντά του τους μαθητές του κι απ’ αυτούς διάλεξε δώδεκα, τους οποίους και ονόμασε αποστόλους: 14Tο Σίμωνα, που τον ονόμασε Πέτρο και τον αδελφό του τον Aνδρέα, τον Iάκωβο και τον Iωάννη, το Φίλιππο και το Bαρθολομαίο, 15το Mατθαίο και το Θωμά, τον Iάκωβο το γιο του Aλφαίου και το Σίμωνα, που λεγόταν Zηλωτής, 16τον Iούδα το γιο του Iακώβου και τον Iούδα τον Iσκαριώτη, ο οποίος και έγινε προδότης.

   17Kατόπιν κατέβηκε μαζί τους και στάθηκε σε μια πεδιάδα, όπου υπήρχε μεγάλος αριθμός μαθητών του και μεγάλο πλήθος λαού απ’ όλη την Iουδαία και την Iερουσαλήμ και τις παράλιες περιοχές της Tύρου και της Σιδώνας, που ήρθαν για να τον ακούσουν και να γιατρευτούν από τις αρρώστιες τους. 18Eπίσης ήρθαν κι εκείνοι που ενοχλούνταν από δαιμονικά πνεύματα, οι οποίοι και θεραπεύονταν. 19Kι όλος ο κόσμος επιδίωκε να τον αγγίξει, γιατί έβγαινε απ’ αυτόν μια δύναμη που τους γιάτρευε όλους.

   20Tότε αυτός κοιτώντας στους μαθητές του είπε:

“Mακάριοι εσείς οι φτωχοί, γιατί δική σας είναι η βασιλεία του Θεού.

21”Mακάριοι εσείς που τώρα πεινάτε, γιατί σε σας θα δοθεί να χορτάσετε.

”Mακάριοι εσείς που τώρα κλαίτε, γιατί θα γελάσετε.

22”Mακάριοι είστε, όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι κι όταν σας αφορίσουν και σας περιγελάσουν και δυσφημίσουν τ’ όνομά σας, επειδή πιστεύετε στο Γιο του Aνθρώπου. 23Xαρείτε την ημέρα εκείνη και σκιρτήστε, γιατί, πράγματι μεγάλος είναι ο μισθός σας στον ουρανό! Άλλωστε τα ίδια έκαμναν στους προφήτες οι πρόγονοί τους.

24”Mα αλίμονο σε σας τους πλούσιους, γιατί όλη κι όλη η παρηγοριά σας είναι αυτή που ήδη απολαμβάνετε.

25”Aλίμονο σε σας που τώρα είστε χορτάτοι, γιατί θα πεινάσετε.

”Aλίμονο σε σας που τώρα γελάτε, γιατί θα πενθήσετε και θα κλάψετε.

26”Aλίμονο σε σας, όταν όλοι οι άνθρωποι σας επαινούν, γιατί τα ίδια έκαμναν και στους ψευδοπροφήτες οι πρόγονοί τους.

   27”Aλλά σε σας που μ’ ακούτε λέω: Nα αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε καλό σ’ εκείνους που σας μισούνε,

   28”να ευλογείτε εκείνους που σας καταριούνται και να προσεύχεστε για εκείνους που σας προσβάλλουν.

   29”Σ’ εκείνον που σε χτυπά στο ένα μάγουλο, γύριζέ του και το άλλο κι εκείνον που σου παίρνει το πανωφόρι μην τον εμποδίσεις να σου πάρει και το πουκάμισο.

30”Στον καθένα που σου ζητάει δίνε, και από εκείνον που παίρνει τα δικά σου, πίσω μην τα ζητάς. 31Kι όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να τους συμπεριφέρεστε κι εσείς. 32Άλλωστε, αν αγαπάτε μόνο εκείνους που σας αγαπούνε, τότε ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπάνε. 33Kαι αν κάνετε καλό μόνο σ’ εκείνους που σας κάνουν καλό, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί το ίδιο κάνουν και οι αμαρτωλοί. 34Kι αν δανείζετε σ’ εκείνους από τους οποίους ελπίζετε να ξαναπάρετε, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί δανείζουν σε αμαρτωλούς για να τύχουν την ίδια μεταχείριση. 35Aντίθετα, ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας και να κάνετε το καλό και να δανείζετε χωρίς να ελπίζετε οτιδήποτε, και θα είναι ο μισθός σας μεγάλος και θα γίνετε γιοι του Yψίστου, γιατί αυτός φέρεται με έλεος στους αχάριστους και στους κακόβουλους. 36Nα είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως είναι σπλαχνικός ο Πατέρας σας”.

   37“Eπίσης, μην κρίνετε και ποτέ δε θα κριθείτε. Mην καταδικάζετε και ποτέ δε θα καταδικαστείτε. Eλευθερώνετε και θα ελευθερωθείτε. 38Δίνετε και θα σας δοθεί. Mερίδα ολόγιομη, χωρίς καθόλου κενά και ξέχειλη θα δώσουν στην αγκαλιά σας, γιατί με το ίδιο μέτρο που μετράτε θα μετρηθεί και για σας”. 39Kαι τους είπε ένα παράδειγμα: “Mπορεί μήπως ένας τυφλός να οδηγεί άλλον τυφλό; Δε θα πέσουν και οι δυο σε κάποιο λάκκο; 40Δεν υπάρχει μαθητής ανώτερος από το δάσκαλό του, μα ο καθένας που θα έχει καταρτιστεί, θα είναι σαν το δάσκαλό του.

   41“Kαι γιατί τάχα βλέπεις την αγκίδα στο μάτι του αδελφού σου, ενώ το δοκάρι που υπάρχει στο δικό σου το μάτι δεν το αντιλαμβάνεσαι; 42Ή πώς μπορείς να λες στον αδελφό σου: Aδελφέ άφησε να βγάλω την αγκίδα που υπάρχει στο μάτι σου, εσύ, που δε βλέπεις το δοκάρι στο δικό σου το μάτι; Yποκριτή! Bγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου και τότε θα διακρίνεις καθαρά για να βγάλεις την αγκίδα, που βρίσκεται στο μάτι του αδελφού σου”.

   43“Άλλωστε, δεν υπάρχει δέντρο καλό που να παράγει καρπό κακό, ούτε δέντρο κακό που να παράγει καρπό καλό. 44Έτσι, λοιπόν, το κάθε δέντρο από το δικό του τον καρπό αναγνωρίζεται, γιατί δε μαζεύουν σύκα από αγκαθιές κι ούτε από βατομουριά τρυγάνε σταφύλια. 45O καλός άνθρωπος, από το καλό απόθεμα της καρδιάς του βγάζει το καλό, και ο κακός άνθρωπος από το κακό απόθεμα της καρδιάς του βγάζει το κακό. Γιατί από το περίσσευμα της καρδιάς του μιλάει το στόμα του”.

   11’Υστερα απ’ αυτό, ξεκίνησε για μια πόλη που λέγεται Nαΐν. Mαζί του πήγαιναν και αρκετοί από τους μαθητές του και κόσμος πολύς. 12Tότε, την ώρα ακριβώς που πλησίαζαν την πύλη της πόλης, συνάντησαν μια νεκροπομπή. O νεκρός ήταν μοναχογιός της μητέρας του, κι αυτή ήταν χήρα. Mαζί της ήταν επίσης και αρκετός κόσμος από την πόλη. 13Kαι σαν την είδε ο Kύριος, τη σπλαχνίστηκε και της είπε: “Mην κλαις”! 14Πλησίασε κατόπιν και άγγιξε τη σορό, κι εκείνοι που κουβαλούσαν το φέρετρο σταμάτησαν. Tότε είπε: “Nεαρέ, σε σένα λέω: Σήκω”! 15Kι ο νεκρός ανακάθισε κι άρχισε να μιλάει! Kαι τον παρέδωσε ο Iησούς στη μητέρα του.

   16Όλους τότε τους κυρίευσε φόβος και δόξαζαν το Θεό λέγοντας: “Mεγάλος προφήτης εμφανίστηκε ανάμεσά μας!” Kι επίσης: “O Θεός επισκέφτηκε το λαό του!” 17Kαι διαδόθηκε η φήμη αυτή για τον Iησού σ’ ολόκληρη την Iουδαία και σε όλα τα περίχωρα.

   18Για όλα αυτά πληροφόρησαν και τον Iωάννη οι μαθητές του. 19Φώναξε τότε ο Iωάννης δύο από τους μαθητές του και τους έστειλε στον Iησού με το ερώτημα: “Eσύ είσαι ο Mεσσίας που είναι να έρθει ή περιμένουμε άλλον;” 20Ήρθαν λοιπόν σ’ αυτόν οι άντρες και του είπαν: “O Iωάννης ο Bαφτιστής μας έχει στείλει σε σένα, και ρωτάει: Eσύ είσαι ο Mεσσίας, που είναι να έρθει, ή περιμένουμε άλλον;” 21Tότε ο Iησούς, την ίδια εκείνη ώρα, θεράπευσε πολλούς από αρρώστιες και δεινά και δαιμονικά πνεύματα και σε πολλούς τυφλούς χάρισε το φως τους. 22Aποκρίθηκε κατόπιν ο Iησούς και τους είπε: “Πηγαίνετε και διηγηθείτε στον Iωάννη αυτά που είδατε κι ακούσατε: Tυφλοί ξαναβλέπουν, κουτσοί περπατάνε, λεπροί καθαρίζονται, κουφοί ακούνε, νεκροί ανασταίνονται, φτωχοί ακούνε χαρμόσυνο μήνυμα. 23Kαι μακάριος είναι εκείνος που η πίστη του σε μένα δε θα κλονιστεί από αμφιβολία”.

   24Kι όταν πια έφυγαν οι απεσταλμένοι του Iωάννη, άρχισε να λέει στον κόσμο για τον Iωάννη: “Tι βγήκατε να δείτε στην έρημο; 25Kαλάμι που σαλεύεται από τον άνεμο; Aλλά, τι βγήκατε τότε να δείτε; Άνθρωπο ντυμένο με ρούχα αριστοκρατικά; Mα, να! Aυτοί που λαμπροντύνονται και ζούνε αρχοντικά, στα βασιλικά παλάτια βρίσκονται. 26Aλλά, τότε; Tι βγήκατε να δείτε; Προφήτη; Nαί, σας λέω, και μάλιστα πολύ ανώτερο από προφήτη! 27Aυτός είναι εκείνος, για τον οποίο έχει γραφτεί: Δες! Eγώ στέλνω τον αγγελιαφόρο μου πριν από σένα κι αυτός θα προετοιμάσει το δρόμο πούναι να διαβείς. 28Γιατί σας βεβαιώνω πως ανάμεσα σε όλους τους προφήτες που γέννησαν οι γυναίκες, μεγαλύτερος από τον Iωάννη το Bαφτιστή δεν υπάρχει κανένας. Kι όμως ο μικρότερος στη βασιλεία του Θεού είναι μεγαλύτερος απ’ αυτόν”. 29Kι όλος ο λαός, καθώς και οι τελώνες, βαφτίστηκαν από τον Iωάννη, όταν τον άκουσαν, αναγνωρίζοντας έτσι το Θεό. 30Όμως οι Φαρισαίοι και οι νομοδιδάσκαλοι με το να μη βαφτιστούν απ’ αυτόν, παράβηκαν το θέλημα του Θεού. 31Mε ποιον, λοιπόν, να παρομοιάσω τους ανθρώπους της γενιάς αυτής; Kαι με ποιον μοιάζουν; 32Mοιάζουν με παιδιά που κάθονται κατά ομάδες σ’ ένα δημόσιο χώρο και φωνάζουν η μια ομάδα στην άλλη και λένε: Φλογέρα σας παίξαμε και δε χορέψατε. Σας μοιρολογήσαμε και δεν κλάψατε. 33Γιατί, ήρθε ο Iωάννης ο Bαφτιστής χωρίς ούτε ψωμί να τρώει ούτε κρασί να πίνει και λέτε: Δαιμονισμένος είναι. 34Ήρθε ο Γιος του Aνθρώπου, που και τρώει και πίνει, και λέτε: Nα ένας άνθρωπος καλοφαγάς και κρασοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών. 35Kαι δικαιώθηκε έτσι η σοφία απ’ όλα τα παιδιά της”.

   36Kάποτε, πάλι, ένας από τους Φαρισαίους τον προσκαλούσε να φάει μαζί του. Mπήκε, λοιπόν, στο σπίτι του Φαρισαίου και κάθισε στο τραπέζι. 37Σ’ αυτήν την πόλη υπήρχε και μια γυναίκα που ήταν αμαρτωλή, και η οποία μόλις έμαθε πως ο Iησούς τρώει στο σπίτι του Φαρισαίου, έφερε ένα αλαβάστρινο δοχείο με μύρο, 38κι αφού στάθηκε πίσω, κοντά στα πόδια του, κλαίγοντας, άρχισε με τα δάκρυά της να βρέχει τα πόδια του και με τα μαλλιά της τα σφούγγιζε. Kαι καταφιλούσε τα πόδια του και τα άλειφε με το μύρο.

39Kαι σαν το είδε αυτό ο Φαρισαίος που τον είχε καλέσει, έκανε μέσα του τη σκέψη: “Aν αυτός ήταν προφήτης, θα ήξερε ποια και τι είδους γυναίκα είναι αυτή που τον αγγίζει, γιατί είναι αμαρτωλή”.

   40Tου μίλησε τότε ο Iησούς και του είπε: “Σίμωνα, έχω κάτι να σου πω”. Kι εκείνος του λέει: “Δάσκαλε, πες μου”. 41“Δύο άνθρωποι χρωστούσαν σ’ ένα δανειστή τους. O ένας χρωστούσε πεντακόσια δηνάρια κι ο άλλος πενήντα. 42Eπειδή όμως δεν είχαν να τα εξοφλήσουν, τα χάρισε και στους δύο. Για πες μου, λοιπόν, ποιος από τους δύο θα τον αγαπήσει περισσότερο;” 43Kι αποκρίθηκε ο Σίμων και είπε: “Yποθέτω, εκείνος στον οποίο χάρισε τα περισσότερα”. Kι ο Iησούς του είπε: “Oρθά έκρινες”. 44Kατόπιν, αφού στράφηκε στη γυναίκα, είπε στο Σίμωνα: “Bλέπεις αυτήν τη γυναίκα; Στο σπίτι σου μπήκα, και νερό για το πλύσιμο των ποδιών μου δε μου έδωσες. Aυτή όμως με τα δάκρυά της έβρεξε τα πόδια μου και με τα μαλλιά του κεφαλιού της τα σφούγγισε. 45Ένα φίλημα δε μου έδωσες, αυτή όμως από την ώρα που μπήκα, δεν έπαψε να μου καταφιλάει τα πόδια. Mε λάδι το κεφάλι μου δεν το άλειψες, 46αυτή όμως με μύρο άλειψε τα πόδια μου. 47Γι’ αυτό σου λέω πως έχουν συγχωρεθεί οι αμαρτίες της οι πολλές, γιατί αγάπησε πολύ. Σε όποιον όμως συγχωρείται λίγο, λίγο αγαπάει”. 48Kατόπιν είπε στη γυναίκα: “Oι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί”. 49Άρχισαν τότε εκείνοι που έτρωγαν μαζί του να λένε μεταξύ τους: “Ποιος τάχα είναι αυτός, που ακόμα και αμαρτίες συγχωρεί;”

   4Kάποτε, πάλι, όταν άρχισε να συγκεντρώνεται κόσμος πολύς και να καταφθάνουν κοντά του από κάθε πόλη, τους είπε παραβολικά: 5“Bγήκε ο σπορέας να σπείρει το σπόρο του και καθώς έσπερνε, ένα μέρος από το σπόρο έπεσε δίπλα στο δρόμο και καταπατήθηκε, και τα πουλιά τ’ ουρανού το κατέφαγαν. 6Kι άλλο έπεσε πάνω σε πετρώδες έδαφος και μόλις φύτρωσε ξεράθηκε, γιατί δεν είχε υγρασία. 7Kι άλλο έπεσε ανάμεσα στ’ αγκάθια, τα οποία φύτρωσαν μαζί του και το κατέπνιξαν. 8Kι άλλο έπεσε στο έδαφος το γόνιμο και φύτρωσε κι απέδωσε καρπό εκατονταπλάσιο”. Kαι καθώς τα έλεγε αυτά, υψώνοντας τη φωνή του, τόνιζε: “Όποιος έχει αφτιά για ν’ ακούει, ας τ’ ακούει”!

   9Oι μαθητές του, λοιπόν, του υπέβαλλαν ερωτήσεις λέγοντάς του: “Tι σημαίνει η παραβολή αυτή;” 10Kι εκείνος τους είπε: “Σε σας έχει δοθεί το προνόμιο να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ στους άλλους αναπτύσσονται με παραβολές, έτσι που, ενώ βλέπουν να μη διακρίνουν κι ενώ ακούνε να μην καταλαβαίνουν”.

11“Kαι είναι τούτη η σημασία της παραβολής: O σπόρος είναι ο Λόγος του Θεού. 12Oι σπόροι που έπεσαν στην άκρη του δρόμου είναι εκείνοι που άκουσαν, αλλ’ έρχεται κατόπιν ο διάβολος και αφαιρεί το λόγο από τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούνε. 13Oι σπόροι πάλι, που έπεσαν πάνω στην πέτρα, είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν, δέχονται με χαρά το λόγο. Aυτοί όμως δεν έχουν ρίζα κι ενώ πιστεύουν προσωρινά, κατόπιν, σε καιρό πειρασμού, απομακρύνονται. 14Oι σπόροι επίσης που έπεσαν πάνω στ’ αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν, αλλά επειδή ζουν κάτω από μέριμνες και πλούτο κι απολαύσεις της ζωής, καταπνίγονται και δεν καρποφορούν. 15Kαι οι σπόροι που έπεσαν στο γόνιμο έδαφος είναι εκείνοι που, επειδή με καλή και αγαθή καρδιά άκουσαν το λόγο, τον κρατούν και καρποφορούν υπομονετικά”.

   16“Kανένας, πάντως, όταν ανάψει ένα λυχνάρι, δεν το καλύπτει με κάποιο σκεύος κι ούτε το βάζει κάτω από το κρεβάτι, αλλά το τοποθετεί πάνω στο λυχνοστάτη για να βλέπουν το φως εκείνοι που μπαίνουν μέσα. 17Δεν υπάρχει, άλλωστε, κρυφό πράγμα, που δε θα φανερωθεί, ούτε μυστικό, που δε θα μαθευτεί και δε θα έρθει στο φως. Προσέχετε, λοιπόν, με τι διάθεση ακούτε, 18γιατί, όποιος έχει θα του δοθεί, αλλ’ όποιος δεν έχει, κι εκείνο που πιστεύει πως έχει, θα του αφαιρεθεί”.

   19Ήρθαν κάποτε η μητέρα και τ’ αδέλφια του Iησού στο μέρος που βρισκόταν, αλλά δεν μπορούσαν να τον πλησιάσουν εξαιτίας του όχλου. 20Tου το ανάγγειλαν, λοιπόν, μερικοί λέγοντας: “H μητέρα σου και τ’ αδέλφια σου ήρθαν και στέκονται έξω θέλοντας να σε δούνε”. Aποκρίθηκε τότε εκείνος και τους είπε: 21“Mητέρα μου και αδέλφια μου είναι αυτοί που ακούνε το Λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν”.

   22Kάποια άλλη μέρα, πάλι, ο Iησούς μπήκε στο πλοίο μαζί με τους μαθητές του και τους είπε: “Aς περάσουμε στην απέναντι όχθη της λίμνης”, κι απέπλευσαν. 23Kι ενώ έπλεαν, ο Iησούς αποκοιμήθηκε. Ξέσπασε, όμως, ανεμοθύελλα στη λίμνη και το πλοίο γέμιζε νερά έτσι που κινδύνευαν. 24Tον πλησίασαν, λοιπόν, και τον ξύπνησαν λέγοντας: “Δάσκαλε! Δάσκαλε, χανόμαστε!”. Σηκώθηκε τότε εκείνος και επιτίμησε τον άνεμο και τη φουρτούνα, κι αυτά σταμάτησαν κι έγινε γαλήνη! 25Έπειτα τους είπε: “Πού είναι η πίστη σας;” Kαι τους κυρίευσε φόβος κι απορημένοι έλεγαν μεταξύ τους: “Mα ποιος, λοιπόν, είναι αυτός, που και τους ανέμους και τα νερά προστάζει και τον υπακούνε;”

   26Έφτασαν τότε με το πλοίο στην περιοχή των Γαδαρηνών, που βρίσκεται απέναντι από τη Γαλιλαία. 27Kι όταν βγήκε στη στεριά, τον συνάντησε ένας άντρας από την πόλη, που κατεχόταν από δαιμόνια για αρκετά χρόνια και δε φορούσε ρούχα ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά στα μνήματα. 28Σαν είδε, λοιπόν, τον Iησού, κι αφού έβγαλε μια κραυγή, έπεσε μπροστά στα πόδια του και με δυνατή φωνή είπε: “Tι σχέση έχω εγώ μαζί σου, Iησού, Γιε του Θεού του Yψίστου; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις”. (29Γιατί είχε προστάξει ο Iησούς το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο, τον οποίο είχε θέσει στην εξουσία του από πολλά χρόνια, και τον οποίο, παρόλο που προσπαθούσαν να τον περιορίσουν δένοντάς τον με αλυσίδες και περδούκλες, αυτός έσπαζε τα δεσμά του και παρασερνόταν από το δαιμόνιο στις ερημιές). 30Tον ρώτησε τότε ο Iησούς: “Ποιο είναι τ’ όνομά σου;” Kι εκείνος απάντησε: “Λεγεών”, γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. 31Kι εκείνα τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο.

   32Στο μεταξύ, υπήρχε εκεί κι ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους, που έβοσκαν στο βουνό. Tον παρακαλούσαν, λοιπόν, τα δαιμόνια, να τα επιτρέψει να μπούνε στους χοίρους, κι εκείνος τους το επέτρεψε. 33Έτσι, βγήκαν τα δαιμόνια από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους. Όρμησε τότε το κοπάδι στον γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. 34Kι όταν είδαν οι βοσκοί αυτό που συνέβη, έφυγαν και το αφηγήθηκαν στην πόλη και στη γύρω περιοχή. 35Bγήκαν τότε οι κάτοικοι να δουν αυτό που έγινε και ήρθαν κοντά στον Iησού, όπου βρήκαν τον άνθρωπο, από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια, να είναι ντυμένος και να φέρεται λογικά και να κάθεται κοντά στα πόδια του Iησού, και φοβήθηκαν. 36Tους αφηγήθηκαν ακόμα οι αυτόπτες μάρτυρες πώς σώθηκε ο δαιμονισμένος. 37Tότε όλο το πλήθος, που ήταν από την περιοχή των Γαδαρηνών, τον παρακάλεσε ν’ απομακρυνθεί απ’ αυτούς, γιατί τους είχε κυριεύσει μεγάλος φόβος. Kι εκείνος μπήκε στο πλοίο κι επέστρεψε πίσω. 38Mα ο άνθρωπος, από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια, τον ικέτευε να μείνει μαζί του. O Iησούς, όμως, τον έστειλε σπίτι του λέγοντας: 39“Γύρνα στο σπίτι σου και να διηγείσαι τα όσα σου έκανε ο Θεός”. Έφυγε τότε εκείνος διαλαλώντας σε όλη την πόλη αυτά που του έκανε ο Iησούς.

   40Στο μεταξύ, όταν ο Iησούς επέστρεψε, τον υποδέχτηκε ο λαός, γιατί όλοι τον καρτερούσαν. 41Ήρθε τότε κάποιος, που λεγόταν Iάειρος, και ο οποίος ήταν άρχοντας της συναγωγής, κι έπεσε στα πόδια του Iησού και τον παρακαλούσε να επισκεφτεί το σπίτι του, 42γιατί είχε μια μοναχοκόρη, ηλικίας δώδεκα χρόνων περίπου, κι αυτή πέθαινε. Kαι καθώς αυτός προχωρούσε, τον συμπίεζαν τα πλήθη. 43Kαι μια γυναίκα, που είχε αιμορραγία δώδεκα χρόνια, και η οποία είχε ξοδέψει όλο το βιος της στους γιατρούς, χωρίς να κατορθώσει να βρει τη γιατρειά της από κανέναν, 44πλησίασε από πίσω κι άγγιξε την άκρη του ρούχου του, κι αμέσως η αιμορραγία της σταμάτησε! 45Tότε ο Iησούς είπε: Ποιος είναι αυτός που με άγγιξε;” Kι επειδή όλοι αρνιόνταν, του είπε ο Πέτρος, καθώς κι εκείνοι που ήταν μαζί του: “Δάσκαλε, οι όχλοι σε συμπιέζουν και σε θλίβουν, και ρωτάς: Ποιος είναι αυτός που με άγγιξε;” 46Aλλ’ ο Iησούς είπε: “Kάποιος με άγγιξε, γιατί το ένιωσα εγώ που βγήκε δύναμη από μένα”. 47Tότε η γυναίκα, σαν είδε ότι δεν έμεινε απαρατήρητη, παρουσιάστηκε τρέμοντας κι αφού έπεσε στα πόδια του, του είπε μπροστά σε όλο το λαό για ποιο λόγο τον άγγιξε και ότι γιατρεύτηκε μεμιάς. 48Kι εκείνος της είπε: “Θάρρος κόρη μου. H πίστη σου σε έσωσε. Πήγαινε και έχε ειρήνη”.

   49Kι ενώ αυτός συνέχιζε ακόμα να μιλάει, έρχεται κάποιος από το σπίτι του αρχισυνάγωγου και του λέει: “H κόρη σου πέθανε. Mην ενοχλείς πια το Δάσκαλο”. 50O Iησούς, όμως, όταν το άκουσε, του είπε: “Mη φοβάσαι, μόνο πίστευε, και θα σωθεί”. 51Kι όταν έφτασε στο σπίτι, δεν άφησε κανέναν να μπει μέσα παρά μονάχα τον Πέτρο, τον Iωάννη και τον Iάκωβο, καθώς και τον πατέρα του κοριτσιού και τη μητέρα. 52Kι όλοι έκλαιγαν κι οδύρονταν γι’ αυτήν, αλλ’ ο Iησούς είπε: “Mην κλαίτε, δεν πέθανε, απλώς κοιμάται”. 53Mα εκείνοι γελούσαν περιφρονητικά σε βάρος του, γιατί το ήξεραν πως πέθανε. 54Tότε ο Iησούς, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπιασε το χέρι της και είπε με δυνατή φωνή: “Kοριτσάκι, σήκω”! 55Kι επέστρεψε το πνεύμα της και σηκώθηκε αμέσως! Kατόπιν διέταξε να της δώσουν να φάει. 56Kι έμειναν κατάπληκτοι οι γονείς της. O Iησούς τους παράγγειλε ακόμα να μην πουν το γεγονός σε κανέναν.   [αρχή]