Η περίοδος της εφηβείας είναι η κρισιμότερη στη ζωή του ανθρώπου ώστε η κάθε ενημέρωση να καθίσταται ωφέλιμος. Γι' αυτό αυτή η ηλικία έχει μεγάλη ανάγκη κατάλληλης διαπαιδαγώγησης και ιδιαίτερης προσοχής. Εδώ κατά πολύ θα στηριχθεί το μέλλον του νέου και θα εξαρτηθούν όλες οι συνήθειες καλές ή κακές που θα τον ακολουθήσουν στη κατοπινή ζωή του γιατί θα ενεργούν ως θεμέλιο σε όλη την πορεία του.

Στο παιδί ο συναισθηματικός του κόσμος και το γενετήσιο ένστικτο κοιμάται, όμως αργά αλλά σταθερά κτίζεται μέσα του η ανάπτυξή του, η δημιουργία της εφηβείας και ο δρόμος προς τη νέα του ζωή. Εκεί στα 11 με 12 περίπου χρόνια δεν θ’ αργήσει να κάνει την εμφάνισή του ένα φυσιολογικό ωραίο ξύπνημα μιας προοδευτικής και μυστηριώδους ορμής που το παιδί γίνεται αγόρι ή έφηβος και η παιδούλα γίνεται κορίτσι ή κοπέλα με τα χαρακτηριστικά της εφηβικής προόδου που συνεχώς όλα αναπτύσσονται. Εδώ τώρα χρειάζεται με αμέριστη περίσκεψη και αγάπη η σωστή διαφώτιση των εφήβων για τον μεγάλο, δημιουργικό σκοπό και προορισμό που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα στα αιώνια σχέδια του Θεού. Ότι την διαιώνιση του ανθρώπινου γένους ο πάνσοφος Δημιουργός Θεός την προόρισε, την ανέθεσε και την εμπιστεύθηκε στον ίδιο τον άνθρωπο να την εκτελέσει με ηθικές αρχές μέσα στα πλαίσια των σχεδίων Του κι έτσι κατέστησε τον άνθρωπο συνεργό Του στο έργο της αναδημιουργίας και γι' αυτό το λόγο στο γενετήσιο ένστικτο και για τη μεγάλη αποστολή που θα εκτελέσει, ο Θεός ευλόγησε το γάμο, την ένωσή τους και τους έδωσε τη ρητή εντολή "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την γην" και χωρίς σοβαρό λόγο κανείς δεν πρέπει να την παραβλέψει ή να την αγνοήσει, γιατί έτσι θα προσβάλλει τη βούληση του πάνσοφου Δημιουργού.

Ο άντρας και η γυναίκα πλάστηκαν ως ανόμοια πλάσματα, να βρίσκουν τον προορισμό τους και την ευτυχία τους στην κοινή συμβίωση, στην ένωση του σώματος της ψυχής και του πνεύματος και με την αρμονική συνεργασία και των δύο ν' αποτελούν ένα ολοκληρωμένο σύνολο για την αναπαραγωγή του ανθρώπινου γένους και για να βρίσκουν την ευτυχία τους, όχι όμως μακριά από τις κοινωνικές ευθύνες και υποχρεώσεις τους. Η συμβίωση λοιπόν των δυο φύλλων γίνεται μόνο μέσω του γάμου, ο οποίος είναι το θεσμικό σπίτι του γενετήσιου ενστίκτου, στ' οποίου ο Δημιουργός έδωσε την ευγενέστερη, την ιερότερη και καθαρότερη λειτουργία για το μεγάλο σκοπό της αναπαραγωγής του ανθρώπου. Γι' αυτό ο γάμος είναι άκρος σεβαστός και πρέπει να περιβάλλεται με άπειρη αγάπη και στοργή και με μεγάλη εκτίμηση.

Το σεξουαλικό ένστικτο είναι μία δυνατή ορμή για να εκτελεί τον θεϊκό σκοπό και δεν πρέπει να υποτιμάται με την εσφαλμένη αντίληψη που έχει ο φανατικός ασκητισμός στον οποίο έχουν καταφύγει χωρίς να έχουν από Θεού τέτοιο χάρισμα, άνθρωποι βιαστικοί, χωρίς σκέψη, με ουχί κατ' επίγνωση, ζήλο και με αδιαφορία στον αληθινό θέλημα και χωρίς υπακοή στα σχέδια του Δημιουργού Θεού. Γι' αυτό ακριβώς υπάρχουν ανισόρροπες, εξαλλοσύνες, νευρασθενικοί που ξεσπούν σε άλλους και τελικά οι ξένοι χωρίς να φταίνε πληρώνουν την αμάθεια και την απερισκεψία τους. Ο απ. Παύλος είναι σαφής: "Καλύτερα να παντρεύεσθε παρά να εξάπτεσθε" (Α' Κορινθίους 29). Ο φανατικός ασκητισμός ακόμη και στον γάμο, στις νόμιμες σχέσεις δεν βρίσκει κάτι καλό. Αντιθέτως πάλι ο άνθρωπος δεν πρέπει να υποδουλωθεί στην ορμή αυτή, να την κάνει είδωλο, μακριά από την ιερότητα του γάμου.

Νικηφ. Δ. Κυρτάτας

Πλοίαρχος Ε.Ν.