Αναμφίβολα ο καλύτερος ορισμός της αγάπης έχει δοθεί από τον απ. Παύλο, στον περίφημο ύμνο του της αγάπης που αναφέρεται στο δέκατο τρίο κεφάλαιο της πρώτης επιστολής του προς τους Κορίνθιους. Από τον ύμνο αυτό φαίνεται καθαρά ότι η αγάπη είναι κάτι δυναμικό και όχι παθητικό. Δεν είναι κάτι το αισθησιακό αλλά μια ενέργεια της θέλησης του ανθρώπου. Για να το καταλάβουμε αυτό καλύτερα πρέπει να δούμε ποιες ενέργειες κάνει και ποιες δεν κάνει αυτός που αγαπάει. Ο απ. Παύλος αναφέρει επτά ενέργειες επτά ενέργειες που κάνει αυτός που αγαπά και οκτώ άλλες που αποφεύγει να κάνει.

Αν τώρα πάρουμε αυτά που δεν κάνει, θα διαπιστώσουμε ότι είναι αυτά που κάθε λίγο δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στις οικογένειες μας και τις σχέσεις μας: φθόνος, αυθάδεια, υπερηφάνεια, άσχημη συμπεριφορά, συμφεροντολογία, ευερεθιστικότητα, κακές προθέσεις και χαιρεκακία.

Φθόνος: γιατί τα παιδιά του άλλου προχώρησαν καλά και όχι τα δικά μου; Γιατί ανέθεσαν αυτή την υπηρεσία σ΄ αυτόν τον άνθρωπο, μήπως είναι καλύτερος από μένα; Γιατί οι άλλοι λένε τόσο καλά λόγια για τον άντρα ή τη γυναίκα μου, δεν ξέρω εγώ ποιος είναι; Όλα αυτά και πολλά άλλα γεμίζουν φθόνο την καρδιά μας, που μας κατατρώγει σαν σαράκι.

Και μήπως είναι μόνο αυτό; Πόσες φορές δε φερόμαστε με τρόπο απαράδεκτο απέναντι στον άντρα ή στη γυναίκα μας, στον αδερφό ή την αδερφή μας, πόσες φορές δεν φουσκώνουμε και μιλάμε συνέχεια για τον εαυτό μας, για τις ικανότητες ή την καλοσύνη μας και υποτιμούμε το συνομιλητή μας, έστω κι αν αυτός είναι ο σύντροφος της ζωής μας; Πόσες φορές δεν προσπαθούμε να συστήσουμε τον εαυτό μας χωρίς να αφήνουμε να μας συστήσει με τη ζωή μας και τις πράξεις μας ο Ίδιος ο Θεός; Πόσες φορές δε φερόμαστε άσχημα όχι μόνο απέναντι σε κάποιον αδερφό μας αλλά απέναντι στο σύντροφό της ζωής μας;

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τη συμφεροντολογία, την ευερεθιστικότητα, την άσχημη συμπεριφορά μας, τις κακές προθέσεις που αποδίδουμε σε ενέργειες ή πράξεις άλλων ή για τη χαιρεκακία μας, όταν κάτι το κακό συμβαίνει σ’ αυτούς που αντιπαθούμε. Η κυριότερη αιτία της κακοδαιμονίας της σημερινής κοινωνία, όπως επίσης και πάρα πολλών οικογενειών είναι η συμφεροντολογία σαν εκδήλωση του εγωκεντρισμού μας. Αγωνιζόμαστε καθημερινά για τα δικαιώματα μας, χωρίς ποτέ να σκεφτόμαστε και τις υποχρεώσεις μας.

Καθημερινά ακούμε τα εξής: "Δικαίωμά μου είναι αυτό" ή "Έχω κι εγώ τα δικαιώματά μου". Δικαιώματα στο σπίτι, δικαιώματα στην εργασία... Σαν συνέπεια αρχίζει η διαμάχη. Γιατί να το κάνω αυτό εγώ και όχι εσύ; Γιατί να γίνει το δικό σου και όχι το δικό μου; Γιατί να περιορίζεται η ελευθερία μου; Δεν μπορώ να αποφασίζω εγώ για τον εαυτό μου; Δεν είμαι κύριος του εαυτού μου; Δικαιώματα, δικαιώματα χωρίς σχεδόν ποτέ να σκεφτόμαστε και τις υποχρεώσεις μας απέναντι στους γονείς μας, τον σύντροφό μας...

Γιατί όμως γίνονται όλα αυτά; Επειδή λείπει η αγάπη μέσα από τη καρδιά μας. Δείτε τι λέει ο απ. Παύλος, ένας άνθρωπος που η καρδιά του καιγόταν από αγάπη για τα αδέλφια του: "Όλα μου επιτρέπονται", μα όλα δε συμφέρουν. Nαι, πράγματι, "όλα μου επιτρέπονται, μα εγώ δε θ' αφήσω τίποτε να με εξουσιάσει" (Α' Κορινθίους 6:12).

Η αγάπη μακροθυμεί, μας λέει ο Λόγος του Θεού, διώχνει μακριά το θυμό, δεν απογοητεύεται από τη άσχημη συμπεριφορά του άλλου, δίνει χρόνο στον άλλο μήπως διορθωθεί. Η αγάπη αγαθοποιεί, αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο σκέφτεται το καλό του άλλου, αλλά με τη ζωή και τις πράξεις του προσπαθεί να κάνει καλό στον άλλο, προσπαθεί να ευχαριστήσει και να χαροποιήσει τον άντρα ή τη γυναίκα του, τον πατέρα του η τη μητέρα του, τον αδερφό του, τον διπλανό του, το γείτονα ή τον εχθρό του.

Όταν αγαπάμε, ανεχόμαστε όχι μόνο τα καλά του άλλου, αλλά και τα στραβά. Όταν αγαπάμε, πιστεύουμε στον άλλο όχι μόνο όταν τα καταφέρνει, αλλά και όταν αποτυγχάνει. Δε χάνουμε την εμπιστοσύνη μας σ' αυτόν. Όταν αγαπάμε, πάντα ελπίζουμε, γιατί για τον Θεό δεν υπάρχουν άνθρωποι ή καταστάσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν ως απελπιστικές. Όταν αγαπάμε, υπομένουμε τα πάντα προκειμένου να βοηθήσουμε τον ή την σύντροφό μας ή το διπλανό μας.

Το ερώτημα όμως είναι: Που θα βρούμε αυτή την αγάπη; Μέσα μας; Όλοι γνωρίζουμε ότι δε διαθέτουμε τέτοια αποθέματα αγάπης μέσα στη καρδιά μας. Τότε που θα μπορούσε να βρεθεί αυτή; Μόνο μέσα στον ίδιο το Θεό που είναι αγάπη (Α' Ιωάννου 4:8).