[του Ι. Τέγου]

[]  Με το χιούμορ επιδιώκεται η πρόκληση ευχαρίστησης, παρ' οποιεσδήποτε εξωτερικές συνθήκες. Άλλοτε αποβλέπει στην αναγνώριση της υπέροχης αυτού που το διαθέτει και άλλοτε στην ομολογία αδυναμιών και στην αυτομεμψία. Ας σημειωθεί ότι η Αγία Γραφή όχι μόνο δεν αποδοκιμάζει το χιούμορ, αλλά κάποτε προσφεύγει και σ’ αυτό.

Σχετικά με τα χιούμορ της Γραφής, ο Εμμ. Ροΐδης αναφέρει τα εξής: "Την σάτιραν, ήτοι την τιμωρίαν δια του εμπαιγμού της ανοησίας και της κακίας μετεχειρίσθη πρώτος πάντων ο Θεός κατά των πρωτοπλάστων. Ο Αδάμ παρασυρθείς υπό της μωράς επιθυμίας να γίνει όμοιος με τον Πλάστην του, παρέβη την θείαν εντολήν και ο Θεός προς τιμωρίαν της απειθείας του έδιωξε αυτόν εκ του Παραδείσου και μη αρκεσθείς εις τούτο, προσέθεσε το σκώμμα εις την ποινήν λέγων εις αυτόν, ενώ ίστατο ενώπιόν του τρέμων, γυμνός και κατησχυμμένος. Ιδού ο Αδάμ γέγονεν ως εις εξ ημών, όπερ κατά τον αγίον Βασίλειον και τους λοιπούς ερμηνευτάς είναι είδος μορμφής δια της οποίας έσκωπτεν ο Θεός την ανοησίαν του ανθρώπου".

Η Καθολική Εκκλησία έχει στις τάξεις των αγίων της τον Τόμας Μουρ, τον οποίο θεωρεί άγιο προστάτη του χιούμορ. Όταν ο ...πολύγαμος βασιλιάς Ερρίκος Η' καταδίκασε τον πρωθυπουργό του Τόμας Μουρ στον δι' αποκεφαλισμού θάνατο, προτού ανέβει στο ικρίωμα, τον πλησίασε ο γιος του κλαίγοντας και του ζήτησε την ευλογία του. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ βαριά και ανυπόφορη. Ωστόσο ο Μουρ είχε ανεπτυγμένο το αίσθημα του χιούμορ, το οποίο εξέφραζε τη ζωντανή του πίστη και τη χριστιανική του ελπίδα και χρησιμοποιώντας αυτό κατάφερε να αποδραματοποιήσει τον θάνατό του και να παρηγορήσει τα αγαπημένα του πρόσωπα. Ενώ ανέβαινε τη μικρή κλίμακα της αγχόνης είπε στον υπεύθυνο της εκτέλεσης αξιωματικό: Στρατηγέ, βοηθήστε με παρακαλώ να ανέβω με ασφάλεια. Όσο για την κάθοδό μου θα τα βολέψω μόνος μου... Ακολούθως, ενθάρρυνε και τον δήμιό του με τα λόγια: Έλα, φίλε, πάρε θάρρος και κάνε τη δουλειά σου σωστά. Ωστόσο σου επισημαίνω ότι ο λαιμός μου είναι κοντός και γι’ αυτό φρόντισε να τον κόψεις με την πρώτη, ώστε να μη χάσεις την καλή μου φήμη...

Το χιούμορ μας δίνει τη δυνατότητα να αποφεύγουμε την υπερβολική ανησυχία και τις μέριμνες και μας βοηθά να προσέξουμε το μήνυμα του Χριστού και να καταλάβουμε ότι ένα και μοναδικό πράγμα είναι πράγματι αναγκαίο στη ζωή (Λουκάς 10:42). Με το χιούμορ μπορούμε να γκρεμίσουμε ευκολότερα από το θρόνο του τον εγωισμό μας. Μας βοηθά να κατανοήσουμε ευκολότερα τον παραλογισμό που ενώ ασχολούμαστε με ασήμαντα πράγματα να στενοχωριόμαστε και να φθείρουμε την υγεία μας, αφού όλα αυτά είναι σκύβαλα μπροστά στη σωτηρία που μας χαρίζει ο Χριστός. Μας βοηθά να παύσουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας το κέντρο του κόσμου. Να επανεκτιμήσουμε τις αξίες μας στο φως της πίστης και ν’ αναγνωρίσουμε πως όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι ασήμαντα - όλα, εκτός από το Θεό.

Αιτία του ότι κάθε στιγμή αμαρτάνουμε είναι η ομολογημένη ή ανομολόγητη πεποίθησή μας ότι είμαστε πνευματικά σπουδαίοι. Το ότι έχουμε μεγάλη ιδέα για τη μικρότητά μας. Το ότι θεωρούμε εαυτούς πυγμάχους ενώ είμαστε πυγμαίοι. Η απόρριψη, με το χιούμορ, της δήθεν σπουδαιότητας μας, μας απελευθερώνει από πολλά δεσμά και αυταπάτες.

Το χιούμορ είναι το καλύτερο φάρμακο κατά των πικρών που ο Σατανάς προσπαθεί να ενσταλάξει στην ψυχή μας. Είναι πολύ αποτελεσματικό όπλο κατά του Σατανά, ο οποίος είναι θανάσιμα σοβαρός και ενοχλείται από το χιούμορ, όπως οι κομπλεξικοί άνθρωποι. Όταν μας πολεμά με φόβους, για να μας πτοήσει, ας του πούμε ότι θεωρούμε τον εαυτό μας ένα μικρό "τίποτα", ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου, ότι το πρόβλημά μας δεν είναι σπουδαίο, ότι αυτά που μας απασχολούν ή εμποδίζουν είναι ασήμαντα σε σύγκριση με τη μοναδική πραγματικότητα, που είναι ο Θεός.

Μ’ αυτό το πνεύμα, ας του δείξουμε τι μπορεί να κάνει ένας πιστός του Χριστού.