[2]  Άντρας από τη φυλή Εφραΐμ (Κριτές 17:1). Έζησε στη εποχή των Κριτών. Ο Μιχαίας, είχε κλέψει από την μητέρα του 1.100 αργύρια, φοβήθηκε όμως την κατάρα της γι αυτό και ομολόγησε την κλοπή και επέστρεψε τα αργύρια. Η μητέρα του έδωσε 200 αργύρια σε χωνευτή και κατασκεύασε γλυπτό για το θυσιαστήριο που είχε κατασκευάσει ο γιος της Μιχαίας, έφτιαξε επίσης εφόδ (άμφια του αρχιερέα, δες Έξοδος 28:6-14) και θεραφείμ ή ειδώλια (αγαλματίδια θεοτήτων που θεωρούνταν προστάτες του σπιτιού), και όρισε έναν από τους γιους του να ασκεί το λειτούργημα του ιερέα, τον οποίο αργότερα ο Μιχαίας αντικατέστησε με το νεαρό λευίτη Ιωνάθαν που ήταν απόγονος του Μωυσή. Όταν αργότερα η φυλή Δαν ήθελε μια περιοχή για να εγκατασταθεί, γιατί ως εκείνη την ημέρα δεν της είχε δοθεί μερίδιο όπως στις άλλες φυλές του Ισραήλ, πέντε άντρες ξεκίνησαν για να κατασκοπεύσουν την περιοχή. Όταν έφτασαν στην ορεινή περιοχή του Εφραΐμ, σταμάτησαν στο σπίτι του Μιχαία και διανυκτέρευσαν. Εκεί βρήκαν το λευίτη που διακονούσε στο θυσιαστήριο του Μιχαία και αφού τον ρώτησαν τι έπρεπε να κάνουν, ο λευίτης τους είπε να συνεχίσουν. Αφού κατασκόπευσαν την περιοχή και είδαν πως ήταν καλή χωρίς κινδύνους από εχθρούς γύρισαν πίσω. Πήραν 600 άντρες οπλισμένους για να κατακτήσουν τη περιοχή που επέλεξαν αλλά στο δρόμο πέρασαν πάλι από το σπίτι του Μιχαία και αφού αφαίρεσαν το είδωλο πήραν μαζί τους και το λευίτη για να τον κάνουν δικό τους ιερέα. Ο Μιχαίας όταν το έμαθε έτρεξε και διαμαρτυρήθηκε, αλλά μπροστά στην απειλή να τον σκοτώσουν γύρισε σπίτι του. Οι Δανίτες εγκαταστάθηκαν στη Λαϊσά αλλάζοντας της το όνομα σε Δαν, έστησαν το είδωλο του Μιχαία, το οποίο υπήρχε εκεί όλο τον καιρό που ο ναός του Θεού βρισκόταν στη Σιλώ. Η ιστορία του Μιχαία βρίσκεται στο βιβλίο των Κριτών, κεφάλαια 17 και 18.