Καταγόταν από τη φυλή Εφραΐμ και ήταν γιος του Ναβάτ και της Σερουά, η οποία ήταν "γυναίκα χήρα" (Α' Βασιλέων 11:26). Ήταν ο ιδρυτής του βόρειου βασιλείου του Ισραήλ, όταν διαιρέθηκε το Ισραήλ μετά το θάνατο του Σολομώντα. Υπηρέτησε ως επιστάτης του Σολομώντα και διακρίθηκε για τη γενναιότητά του, την ικανότητά του και την εργατικότητά του (Α' Βασιλέων 11:27,28).

Ο προφήτης Αχιά, ο Σιλωνίτης, του είπε ότι ο Θεός θα του έδινε τη βασιλεία στις δέκα φυλές και ότι θα έπαιρνε τη βασιλεία από το Σολομώντα (Α' Βασιλέων 11:29-40). Για το λόγο αυτό ο Σολομώντας ήθελε να τον σκοτώσει, αλλά ο Ιεροβοάμ διέφυγε στην Αίγυπτο, στο παλάτι του Φαραώ Σισάκ. Έμεινε εκεί μέχρι το θάνατο του Σολομώντα (Α' Βασιλέων 11:40, Β' Χρονικών 10:2). Μετά από πρόσκληση του λαού, γύρισε στην Παλαιστίνη και ζήτησαν από το βασιλιά Ροβοάμ να μειώσει τη φορολογία που είχε επιβάλει ο πατέρας του (Α' Βασιλέων 12:1-4, Β' Χρονικών 10:3,4). Ο Ροβοάμ αρνήθηκε (Α' Βασιλέων 12:5-14, Β' Χρονικών 10:5-15) και τότε ο λαός των δέκα φυλών ανακήρυξε βασιλιά τον Ιεροβοάμ (Α' Βασιλέων 12:17, Β' Χρονικών 10:17), το 975 π.Χ. Ο Ιεροβοάμ επαναστάτησε μαζί με τις δέκα φυλές και έτσι ίδρυσε το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ με έδρα αρχικά τη Συχέμ, ενώ οι υπόλοιπες δύο φυλές (Ιούδα, Συμεών και μερικές οικογένειες της φυλής Βενιαμίν), ίδρυσαν το νότιο βασίλειο του Ιούδα, με έδρα την Ιερουσαλήμ.

Ο Ιεροβοάμ Α' οχύρωσε την πόλη (Α' Βασιλέων 12:25) και επέβαλε ως επίσημη θρησκεία τη λατρεία του μόσχου. Επίσης για να διακόψει κάθε σχέση του λαού του με το λαό του βασιλείου του Ιούδα, και για να μην ενδιαφέρονται για τη λατρεία τους, έφτιαξε στις πόλεις Δαν και Βαιθήλ από ένα ιερό όπου τελούνταν τελετές παρόμοιες με εκείνες του Ναού στην Ιερουσαλήμ. Σε κάθε ναό κατασκεύασε και τοποθέτησε από ένα χρυσό μοσχάρι και κάλεσε το λαό να το προσκυνεί αντί του αληθινού Θεού (Α' Βασιλέων 12:26-33). Κατήργησε τη διαδοχή στην ιεροσύνη των απογόνων του Ααρών και όρισε ιερείς άτομα που ήταν από τα χειρότερα ανάμεσα στο λαό (Α' Βασιλέων 12:31,32). Έτσι οδήγησε το λαό στην ειδωλολατρία, που όπως την ονομάζει η Αγία Γραφή ήταν "αιτία αμαρτίας" (Α' Βασιλέων 12:30).