(Ματθαίος 9:20)

Ασταμάτητη ροή αίματος. Αναφορά της ασθένειας γίνεται στο περιστατικό με την αιμορροούσα γυναίκα, η οποία υπέφερε για δώδεκα χρόνια, και θεραπεύτηκε ακουμπώντας το ρούχο του Ιησού.

(Δευτερονόμιο 28:27, Α' Σαμουήλ 5:6,12)

Οδυνηρή ασθένεια η οποία πρόσβαλε όλους όσους παράκουαν τις εντολές του Θεού. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες, τις περισσότερες φορές ανίατη. Ομοιώματα αιμορροΐδων από χρυσό, προσφέρονταν στο Θεό από τους γιατρευθέντες (Α' Σαμουήλ 6:5).

(Ιώβ 33:20, Ψαλμός 107:18)

(Ψαλμός 102:23, Ιεζεκιήλ 7:17)

Εξασθένηση, κατάπτωση των δυνάμεων.

(Β' Χρονικών 16:12)

Ήταν αρρώστια που προσέβαλε τα πόδια του βασιλιά Ασά, και τον οδήγησε στο θάνατο. Το είδος της δεν αναφέρεται πουθενά, πλην όμως κάποιοι την ταυτίζουν με την ασθένεια της ελεφαντίασης ή της υδρωπικίας.

(Ιώβ 16:8, 19:20)

Διακρινόταν από τα σημάδια στο πρόσωπο.

Στην Αγία Γραφή γίνεται αναφορά για περίπτωση αφωνίας, που ήταν αποτέλεσμα επιρροής δαιμονίων (Λουκάς 11:14). Ο Ιησούς θεράπευσε μουγκούς.

(Β' Τιμοθέου 2:17)

Τοπική νέκρωση των ιστών του σώματος.

(Ματθαίος 15:22, Μάρκος 5:15)

Υπάρχουν αρκετές αναφορές στην Καινή Διαθήκη ιδιαίτερα κατά την εποχή της διακονίας του Ιησού στη γη. Οι δαιμονικές καταλήψεις, αναφέρονται στη Γραφή, τις περισσότερες φορές ως ασθένειες. Πρώτη αναφορά γίνεται στο ευαγγέλιο του Ματθαίου (4:24), όταν η φήμη του Ιησού ως θεραπευτή κάθε ασθένειας είχε φτάσει μέχρι τη Συρία. Σε άλλες περιπτώσεις η δαιμονική κατάληψη συσχετιζόταν με αφωνία και αδυναμία ακοής.

(Β' Χρονικών 21:12-19, Πράξεις 28:8)

Ασθένεια των εντέρων, συνοδευόταν και με πυρετό (Πράξεις 28:8). Στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται αναφορά για ασθένεια στα εντόσθια με φρικτούς πόνους, η οποία οδήγησε τον βασιλιά Ιωράμ, στο θάνατο.

(Λευιτικό 21:20)

Παθολογική κατάσταση του ματιού.

(Ησαΐας 1:6, Β' Βασιλέων 20:7, Αποκάλυψη16:20)

Σοβαρή αρρώστια του στομάχου. Η λέξη "έλκος" στην Αγία Γραφή συμπεριλαμβάνει τα είδη έλκους όλου του σώματος. Κάποιες φορές θεραπεύονταν με επάλειψη σύκων (Β' Βασιλέων 20:7).

(Έξοδος 9:10)

Μία από τις "πληγές" που έστειλε ο Θεός στην Αίγυπτο, ήταν εξανθήματα στα ζώα και τους ανθρώπους. Αναφέρεται και σαν "Αιγυπτιακή πληγή" (Δευτερονόμιο 28:27).

(Ματθαίος 4:24, 17:15)

Χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος, συνοδεύεται από απώλεια της συνείδησης και σπασμούς. Αναφέρεται δύο φορές στην Καινή Διαθήκη και θεωρείτο από τους Εβραίους σαν μία από τις χειρότερες ασθένειες, καθώς ήταν αποτέλεσμα ενέργειας δαιμονίων (δες Ματθαίος 17:15). Ο Ιησούς θεράπευσε τους ασθενείς και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις. Η λέξη "σεληνιασμός" προέρχεται από τη σελήνη, καθώς παλιά πίστευαν ότι ήταν αποτέλεσμα επιρροής της σελήνης στον ανθρώπινο οργανισμό.

(Β' Βασιλέων 4:18-20, Ησαΐας 49:10)

Οφείλεται σε μακρά παραμονή στον ήλιο. Προκαλεί έντονους πονοκεφάλους.

Έξοδος 9:1-6)

Με τη φράση αυτή αναφέρεται η αρρώστια που έστειλε ο Θεός στα ζώα των Αιγυπτίων για να τα θανατώσει. Δεν είναι γνωστό το είδος της ασθένειας.

(Λευιτικό 26:16)

Πιθανόν πρόκειται για αρρώστια με υψηλό πυρετό που προκαλούσε μέχρι και καταστροφή της όρασης.

(Λευιτικό 21:18, Λουκάς 13:11)

Στη Κ.Δ. γίνεται αναφορά για μια γυναίκα η οποία επί είχε την ασθένεια για 18 χρόνια, και την οποία θεράπευσε ο Κύριος, ακουμπώντας την. Η αναφορά με τη φράση "γυναίκα με πνεύμα ασθενείας" δηλώνει πως οι ασθένειες ήταν ενέργειες και δαιμονικών πνευμάτων.

(Λευιτικό 13:30,35, 14:54)

Ασθένεια που προσβάλλει τις τρίχες του κεφαλιού, με αποτέλεσμα τα μαλλιά να αλλάζουν χρώμα και να γίνονται ξανθά. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, εάν για κάποιον υπήρχε υποψία ότι μπορεί να είχε την ασθένεια, τον απομόνωναν για επτά ημέρες, τη δε έβδομη εξέταζαν εάν ήταν "καθαρός" ή "ακάθαρτος".

(Λευιτικό 21:18)

Αυτός που είχε κομμένη ή παραμορφωμένη μύτη. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο θεωρείτο "ακάθαρτος".

(Β' Σαμουήλ 4:4, Ματθαίος 11:5, 15:30, 21:14)

Αυτός που είναι ανάπηρος στα πόδια. Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν πολλές αναφορές σε θεραπείες κουτσών από τον Ιησού αλλά και τους μαθητές Του (Ματθαίος 11:5, 18:8, Μάρκος 9:45, Λουκάς 7:22). Συγκεκριμένα χωρία της Αγίας Γραφής αναφέρουν για κουτσούς "εκ γενετής" (Πράξεις 3:2,11, 14:8). Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, κανένας χωλός δεν επιτρεπόταν να προσφέρει προσφορά στο Θεό.

(Ψαλμός 38:13, Μάρκος 7:32)