Απαντήσεις σε ερωτήσεις
επισκεπτών
του
JesusLovesYou.gr |
|
|
Περί
ομοφυλοφιλίας και κληρονομικής προδιάθεσης
Ερώτηση:
Αρχικά
ήθελα να σας πω δυο πράγματα για το θέμα της ομοφυλοφιλίας... Όσον αφορά λοιπόν την
ομοφυλοφιλία ναι έχει αποδειχθεί επιστημονικά πως υπάρχει
κληρονομική προδιάθεση και ότι η συγκεκριμένη ας το πούμε "ασθένεια"
δεν βρίσκει θεραπεία ούτε από γιατρούς, ούτε από ψυχολόγους. Για το
λόγο λοιπόν αυτό οι ψυχολόγοι έχουν συμφωνήσει πως δεν πρόκειται για
πάθηση αλλά για μια φυσιολογική κατάσταση (η οποία άλλωστε συμβαίνει
παντού στη φύση ακόμα και στα ζώα).
Λέτε ότι και ο αλκοολισμός και η αντικοινωνική συμπεριφορά
είναι φυσιολογικές καταστάσεις, όμως κάνουμε ό,τι μπορούμε
για να τις καταπολεμήσουμε. Ναι μόνο που υπάρχει κάποια
διαφορά. Γιατί ο αλκοολισμός και η αντικοινωνική
συμπεριφορά σε πολλές περιπτώσεις βλάπτουν όχι μόνο το
ίδιο το άτομο αλλά και τον περίγυρό του. Κάποιος
ομοφυλόφιλος δεν βλέπω με ποιον τρόπο μπορεί να βλάψει τον
περίγυρό του, εφόσον σέβεται τους άλλους.
Ασθένειες όπως η δρεπανοκυτταρική αναιμία δεν θεωρούνται
φυσικά φυσιολογικές, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα
είναι ότι το άτομο με δρεπανοκυτταρική αναιμία δεν
στιγματίζεται από τον περίγυρό του ως ανήθικο ή αμαρτωλό.
Αντίθετα γίνεται δεκτό από τον περίγυρο ως ένα άτομο που
αντιμετωπίζει περισσότερες δυσκολίες από τα υπόλοιπα.
Λέτε πως
ένα γονίδιο δεν μπορεί να καθορίσει από μόνο του την
ομοφυλοφιλία. Όμως ως βιολόγος σας λέω πως αυτό μπορεί όντως
να γίνει όπως γίνεται και με τη δρεπανοκυτταρική
αναιμία που αναφέρατε ή τον καρκίνο. Στον καρκίνο ή στις
καρδιοπάθειες δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι δεν θα
νοσήσει όταν υπάρχει γενετική προδιάθεση ακόμα κι όταν
υπάρχουν οι καλύτερες προϋποθέσεις.
Επίσης ναι
υπάρχουν ίσως κι άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν στην
εκδήλωση της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς, όπως η ρύπανση του
περιβάλλοντος, ψυχολογικοί παράγοντες που έχουν
διαμορφώσει το άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του, αλλά
αυτό τι σημαίνει? Ότι ευθύνεται το ίδιο το άτομο γι' αυτά?
Όπως ανέφερα και προηγουμένως μέχρι στιγμής δεν υπάρχει
"θεραπεία" για την ομοφυλοφιλία όπως θα υπήρχε σε άλλες
περιπτώσεις ψυχολογικών διαταραχών, επομένως οι ψυχολόγοι
δεν την αναγνωρίζουν ως ασθένεια.
Επίσης, ένας αλκοολικός ή ένα επιθετικό άτομο όπως λέτε
μπορούν να θεραπευτούν μέσω της ψυχανάλυσης και
ψυχοθεραπείας (όχι φυσικά δια της βίας) σε αντίθεση με την
ομοφυλοφιλία! Από τη στιγμή λοιπόν που δεν θεραπεύεται πώς
είναι δυνατόν να θεωρείται αμαρτία?
Ακόμα, μπορεί κάποιος να συγκρατηθεί και να μην πιει ή να
μην χειροδικήσει, όμως δεν είναι δυνατόν να δει ερωτικά ένα
άτομο τη στιγμή που ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν το
έβλεπε έτσι. Δεν μπορεί κανείς να αναγκάσει ένα άτομο να
πάει κόντρα στη φυσική του έλξη.
Τέλος
νομίζω ότι το νόημα των λόγων του Χριστού ήταν ότι δεν
πρεπει να κάνουμε διακρίσεις και δεν πρέπει να κρίνουμε τους
άλλους για να μην κριθούμε. Δεν πρέπει να κοιτάμε το
σκουπιδάκι στο μάτι του άλλου τη στιγμή μάλιστα που εμείς
έχουμε ολόκληρο δοκάρι μέσα στο μάτι μας.
[
απαντάει ο Πέτρος Γιαννακάκος,
Ιατρός ]
Απάντηση
Στην αναφορά του βιολόγου αναγνώστη σας στην αντίστοιχη και
αρκετά τεκμηριωμένη ιστοσελίδα περί ομοφυλοφιλίας, έχουμε να
παρατηρήσουμε τα κάτωθι:
Που βλέπει να παρερμηνεύεται ο λόγος του Χριστού στο θέμα που
πραγματεύεται ο αναγνώστης σας και πως συσχετίζεται με αυτό;
Διαφαίνεται εξάλλου μια προσπάθεια συμψηφισμού της φαρισαϊκής
υποκρισίας με την ομοφυλοφιλία. Και αυτοί που θέλουν να κάνουν ότι
θέλουν και όπως θέλουν, έχουν την τάση διαχρονικά να χαρακτηρίζουν
αυθαίρετα υποκριτές εκείνους που αντιδρούν σ’ αυτή τη νοοτροπία.
Θα θέλαμε ακόμα τις «επιστημονικές αποδείξεις» περί
κληρονομικής προδιάθεσης της ομοφυλοφιλίας από τον βιολόγο αναγνώστη
σας. Είναι πολύ εύκολο κάτι που θέλαμε ηθικά να δικαιολογήσουμε, να το
επενδύσουμε «επιστημονικά» με τη φράση «κληρονομική προδιάθεση». Ξέχωρα
από το γεγονός ότι υπάρχει σχετική αοριστία στη φράση και κατάχρηση της
μέσα στις ημιμαθείς εκλαϊκεύσεις μας, η ίδια «επιστημονική απόδειξη»
είναι κάτι το πολύ σχετικό στην εποχή μας που έχει την τάση να
απομυθωποιεί τα πάντα. Ο κάθε επιστήμονας πλησιάζει το αντικείμενο
έρευνας του με ενδόμυχες εκ των προτέρων θέσεις και απόψεις για εκείνο
που θέλει ν’ αποδείξει. Αντικειμενικότητα απόλυτη δεν υπάρχει ούτε
οριστική απόδειξη παρά μόνο σχετική κι εκείνο που ισχύει σήμερα
ενδέχεται να μην ισχύει αύριο. Υπάρχει μόνο και αντικειμενικά τι
διηνεκές ενδεχόμενο ανασκευασιμότητα της κάθε «επιστημονικής» μας
τωρινής αποδοχής. Ο μεγάλος σύγχρονος φιλόσοφος Καρλ Πόππερ, τονίζει
ιδιαίτερα αυτό το σημείο για την αποφυγή κάθε αυθαιρεσίας στην
επιστημονικό χώρο. Και προκειμένου για τον όρο «κληρονομική προδιάθεση»
θέλουμε να τονίσουμε ότι είναι όρος πολύ γενικός, χρησιμοποιείται ευρέως
και καταχρηστικά πολλές φορές για να σκεπάσει την άγνοια μας. Ο
αναγνώστης, ως βιολόγος, γνωρίζει ότι στη βιολογία, που αποτελεί τμήμα
των φυσικών επιστημών, πέραν των παρατηρήσεων και πειραμάτων,
προκειμένου να καταχωρηθεί σαν «επιστημονική απόδειξη» να αναφορά σε
συγκεκριμένα δεδομένα, θα πρέπει να κατέχουμε το αντίστοιχο γονιδιακό
υπόβαθρο. Δηλαδή, η κληρονομικότητα μιας συγκεκριμένης φυσιολογικής ή
όχι κατάστασης, παρουσιάζεται με ανάλογους γονιδιακούς μηχανισμούς
υποβάθρου και έκφρασής της με τις αντίστοιχες πρωτεΐνες-έκζυμα.
Στην προκειμένη
περίπτωση περί ομοφυλοφιλίας κι επειδή ο αναγνώστης σας μιλάει περί
κληρονομικοτήτων κ.λπ. θα θέλαμε να τον ρωτήσουμε με ποια γονίδια
παρουσιάζεται, ποιες είναι οι πρωτεΐνες που εκφράζεται και πως μ’ αυτές
εκφράζεται ο νευροαρμονικός μηχανισμός και γενικότερα ο ψυχισμός του
ατόμου, ώστε να «δικαιολογηθεί» επιστημονικά σαν φυσιολογική κατάσταση;
Ακόμα όμως κι έτσι, ο χαρακτηρισμός μιας κατάστασης ως φυσιολογικής,
πάλι αναδύει ερωτηματικά, όπως: Τι χαρακτηρίζεται «φυσιολογικό» σε κάτι
που έχει άμεση σχέση με το ένστικτο της αναπαραγωγής, όταν αναπαραγωγή
δεν υπάρχει; Απλά το ίδιο το ένστικτο χωρίς το συγκεκριμένο
προσανατολισμό του; Απλά δηλαδή η διαπίστωση ύπαρξης ενός ένστικτου
ανεξάρτητα από τη μονιμότητά του; Αυτό είναι το «φυσιολογικό»;
Τα περισσότερα βιβλία ψυχιατρικής, τοποθετούν την
ομοφυλοφιλία (τουλάχιστον μέχρι τώρα) στις γενετήσιες διαφορές και όχι
απλά σε σεξουαλικές παρεκκλίσεις, πολλών δε μάλλον σε φυσιολογικές
καταστάσεις.
Ακόμα, σύμφωνα με τις
τοποθετήσεις του αναγνώστη σας, θέλουμε να επιμείνουμε στην ερώτηση περί
«φυσιολογικού». Τι τέλος πάντων νομίζει ότι είναι «φυσιολογικό»;
Το πλειοψηφικό στη φύση και στην κοινωνία ζητούμενο και
υπάρχον, το μέσω των χρωμοσωμάτων φύλου εκφραζόμενο ή απλά το συμβατικό
κοινωνικά και αποδεκτό; Απ’ ότι μπορούμε να καταλάβουμε ο βιολόγος
αναγνώστης καθορίζει σαν φυσιολογικό αυτό που δεν βλάπτει τον περίγυρο
του ατόμου.
Όσον αφορά την
προτροπή του «να μην κρίνουμε», συμφωνούμε με τον αναγνώστη. Η
διαπίστωση όμως δεν ενός κοινωνικού φαινομένου- προβλήματος δεν αποτελεί
κριτική ρατσιστικής ή άλλης κοινωνικής διάκρισης αλλά προβληματισμό
ηθικής αποδοχής κάποιων πεποιθήσεων και πρακτικών. Γιατί αν εμείς δεν
έχουμε το δικαίωμα κριτικής αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει και ο Θεός,
που θα φέρει σε κρίση όλα τα πιστευόμενα και πραττόμενα.
Διαβάστε σχετικά θέματα:
Ομοφυλοφιλία:
είναι έμφυτη;
Η Βιβλική άποψη
Είναι
αμαρτία!
[] |
επιστροφή στη
κεντρική σελίδα με τις ερωτήσεις
|
|