[] ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ AΓΩΝΩΝ FORMULA

Το δίλημμα μεταξύ δουλειάς και καλέσματος

«Όταν ήμουν 10 ετών, ο πατέρας μου με πήγε σε αγώνα αυτοκινήτων στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας, τη Μπραζίλια. ΄Ήμουν κατενθουσιασμένος. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με αγώνες αυτοκινήτων. Μερικά χρόνια αργότερα, κατάφερα να μπω στη Formula 1.

Ο στόχος μου να γίνω παγκόσμιος πρωταθλητής φαινόταν ρεαλιστικός. Όμως ήταν πραγματική μάχη να βγάλω καλά αποτελέσματα και καλές θέσεις στον πίνακα εκκίνησης. Παρέμεινα σταθερός στις χριστιανικές μου αξίες και η πίστη μου στο Θεό παρέμεινε σημαντική, καθόλη τη διάρκεια της καριέρας μου στον αγωνιστικό χώρο. Γι’ αυτό το λόγο είχα βάλει το σλόγκαν «ο Ιησούς σώζει» στο αυτοκίνητό μου.

Προοδευτικά έγινα πιο αποφασιστικός στο να κερδίσω το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Είχα καλά κίνητρα. ΄Ήθελα να το χρησιμοποιήσω σαν μέσο, για να μοιραστώ την πίστη μου μ’ άλλους ανθρώπους. Πίστευα ότι τα αποτελέσματα θα έρχονταν καθώς ήθελα να είμαι ένας χριστιανός στον κόσμο των σπορ. Όμως αυτό με οδήγησε σε μια ένταση, όσον αφορά τις προτεραιότητές μου. Οι αγώνες αυτοκινήτων πήραν την πρώτη θέση. Η αφοσίωσή μου στον αγώνα έγινε μεγαλύτερη από την αφοσίωσή μου στο Θεό.

Μετά από 2 χρόνια στη Formula 1 ξαναγύρισα στη Formula 2. Επειδή δεν είχα υποστηρικτή έπρεπε εγώ να χρηματοδοτήσω όλη τη σεζόν μόνος μου. Και επειδή δεν είχα κανένα λογότυπο έβαλα το σλόγκαν “ο Ιησούς σώζει” στο αυτοκίνητό μου.

Σ’ έναν αγώνα τα οικονομικά μου μου επέτρεπαν να πάρω μόνο δυο καινούρια λάστιχα, ενώ οι άλλες ομάδες μπορεί να είχαν και 36. Παρόλ’ αυτά νίκησα.

Μετά από μια πετυχημένη σεζόν είχα την ευκαιρία να γυρίσω στη Formula 1. Χρειαζόμουν τη δεύτερη θέση στην τελευταία μου κούρσα στη Formula 2. Τη στιγμή που θα προσπερνούσα το αυτοκίνητο που είχε την 3η θέση, ένα φύλλο εφημερίδας ήρθε πάνω στη μηχανή και μπλόκαρε το σωλήνα του αέρα. Αναγκάστηκα να βγω απ’ τον αγώνα.

Πίσω στο ξενοδοχείο φιλονικούσα με το Θεό. Πρέπει να είναι σαδιστής για να με μεταχειριστεί έτσι. Δεν ήθελα να έχω σχέσεις μ’ έναν τέτοιο Θεό. Αποφάσισα να γίνω αθεϊστής. Εκείνη την ίδια νύχτα μου τηλεφώνησαν τα πεθερικά μου. Η πρώτη μου κόρη είχε γεννηθεί.

Κάπως μπερδεμένος, πήγα σπίτι και όταν επιτέλους κράτησα το μωρό στην αγκαλιά μου, με συνεπήρε η μεγαλειότητα του Δημιουργού. Κατάλαβα τι χαζός που ήμουν. Η ζωή μου ως αθεϊστής δεν κράτησε ούτε 24 ώρες. Πολλές προσπάθειές μου να ξαναγυρίσω στους αγώνες απέτυχαν. Ότι και να έκανα δεν ευοδωνόταν. Ο Θεός είχε άλλα σχέδια για τη ζωή μου και από το 1985 εργάστηκα για το Atletas de Cristo και σαν εφημέριος στην Εθνική Ομάδα Βραζιλίας».

(Από την έκδοση της Καινή Διαθήκης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες Αθήνα 2004, εκδόσεις Ο Λόγος)