[] ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

"Τα επιτεύγματα της ζωής κάποιου ατόμου δεν τον καθορίζουν ως λιγότερο ή περισσότερο σημαντικό".

Μετά τους Ολυμπιακούς του ’98 όλοι κοίταζαν επίμονα να δουν, αν θα συνέχιζα να κυριαρχώ στο χώρο ή αν ήμουν κάτι παροδικό», λέει η Catriona Le May Doan. Kέρδισε το χρυσό στα 500μ και ένα χάλκινο στα 1000μ στο Nagano. «Απέδειξα ότι δεν ήμουν παροδική και συνέχισα να κερδίζω στα 500μ την επόμενη χρονιά. Αλλά αυτή η τελευταία χρονιά ήταν μια σκληρή πάλη. Δεν κέρδισα ούτε ένα αγώνα, ήμουν συνεχώς δεύτερη, τρίτη ή τέταρτη. Παρά το πως οι άνθρωποι με κοιτούσαν ή το τι διέβλεπαν οι άλλοι αθλητές για μένα, το να βγαίνω εκεί έξω και ν’ αγωνίζομαι χρειάστηκε πολλή υπομονή και ταπεινοφροσύνη, ώστε ν’ αντιμετωπίσω όλα αυτά».

Η τολμηρή χιονοδρόμος στηρίχτηκε στο Θεό. Τον είχε προσκαλέσει στη ζωή της μετά από την απογοητευτική πτώση της στο Lillehammer το 1994. Μετά τις νίκες της στο Nagano, φόβος, απογοήτευση και κόπωση σπάραξαν την ψυχή της. Αλλά η Catriona έχοντας ως σήμα κατατεθέν το χαμόγελό της, αναπαύτηκε περισσότερο και τελικά επανέκτησε την ταχύτητα ρεκόρ που τη διέκρινε.

«Η ταπεινοφροσύνη έπαιξε μεγάλο ρόλο στην αντίδρασή μου, επειδή ήμουν καλά κι ας μην κέρδιζα τις κούρσες. Η προοπτική μου μέσα σ’ αυτά ξεκινά από την πίστη μου στο Θεό. Το ότι δεν ερχόμουν πρώτη, δε με μείωνε μπροστά στους άλλους κι ούτε ζήλευα ή τρελαινόμουν μ’ όσους με νικούσαν. Φυσικά, ήθελα πολύ να τους νικήσω, αλλά ήταν καλύτεροι από μένα.

Η Catriona αισθάνεται ότι η περίοδος πτώσης της ήταν μια μεταμορφωμένη ευλογία. «Μ’ έκανε να είμαι αυτή που κυνηγούσε τους άλλους, αντί να είμαι αυτή που κυνηγούσαν συνεχώς. Είναι ταπεινωτικό, ενώ ήσουν κυρίαρχη για 2 χρόνια ξαφνικά, κάποιος να σε νικά και να γίνεται το επίκεντρο της προσοχής. Αλλά αυτό ήταν που χρειαζόμουν».

«Μ’ έχουν κατηγορήσει ότι δεν είμαι αρκετά επιθετική και ανταγωνιστική, αλλά υπάρχει μια λεπτή γραμμή. Άλλο να είσαι αλαζόνας και άλλο να έχεις αυτοπεποίθηση. Ο άντρας μου με βοηθά να μιλώ και να σκέφτομαι έτσι. Όταν αγωνίζομαι, είμαι περήφανη για τον εαυτό μου και τις ικανότητές μου, αλλά δεν καυχιέμαι σε κανένα».

Η Καναδέζα Ολυμπιονίκης συμφωνεί πως μπορούμε να εμπιστευόμαστε ότι ο Θεός έχει τον έλεγχο. Ωστόσο, παραδέχεται: «Μερικές φορές είναι δύσκολο να εμπιστευθούμε το Θεό. Θέλουμε να δούμε κάτι χειροπιαστό. Θέλουμε να μπορούμε να ελέγχουμε τα πράγματα».

Παρόλο που η Catriona κατέχει παγκόσμιο ρεκόρ για τα 500μ , τα 1000μ και τα 1500μ, μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της είναι ν’ αναπαύεται στην πίστη της στο Θεό. «Είναι δύσκολο να εμπιστεύομαι το Θεό.  Όταν τα πράγματα είναι καλά για μένα, Τον δοξάζω, αλλά στην πραγματικότητα δεν τον εμπιστεύομαι, επειδή βασίζομαι στη δική μου ικανότητα.

Η Catriona, που πιάστηκε σε μια άκρη και έπεσε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1994, αλλά αργότερα κέρδισε ένα χρυσό και ένα χάλκινο στο Nagano, καταλαβαίνει πολύ καλά τα πάνω – κάτω της ζωής. «Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, αρχίζουμε να ρωτάμε: Έκανα κάποιο λάθος; Τιμωρούμαι για κάτι; Θέλει αλήθεια αυτό ο Θεός για μένα; Αντί να προσευχόμαστε για την κατάσταση και να αφήνουμε τον Κύριο να μας οδηγεί. Τότε, όλα τίθενται υπό έλεγχο».

(Από τo IBS Winter Olympics 2001)