|
[της
Σταματίας Κωστούλη-Βασιλειάδου, παιδαγωγού-εκπαιδευτικού]
[ ]
Δε γνωρίζω τι αισθήματα
είχατε, όταν για πρώτη φορά κρατήσατε στα χέρια το
κοριτσάκι που ο Θεός σάς χάρισε. Εγώ πάντως ήμουν
πολύ περήφανη. Μέσα στα όνειρα που έκανα, ήταν να
γίνουμε φίλες - φίλες με όλη τη σημασία της λέξης -
και παράλληλα παράλληλα να βοηθήσω την κόρη μου να
γνωρίσει από μικρή τον Κύριο.
Δυστυχώς, δεν
είναι αυτή η κατάσταση σε όλες τις οικογένειες. Δε
μιλάμε βέβαια για την εντελώς αντιχριστιανική
νοοτροπία που επικρατεί σε μερικούς κύκλους, όπου
δε θέλουν τα κορίτσια. Άνθρωποι με τέτοιες
σκέψεις δε μπορεί να είναι σωστοί χριστιανοί. Ωστόσο
υπάρχουν αρκετές μητέρες που δεν κατάφεραν να
καλλιεργήσουν αγαθές σχέσεις με τις κόρες τους,
αντίθετα μάλιστα, ανάμεσά τους δημιουργήθηκε τρομερή
αποξένωση, γεγονός που τους γεμίζει πίκρα και
απογοήτευση.
Όμως η αποξένωση με το
παιδί μας δεν έρχεται μέσα σε μια νύχτα.
Αν
θέλεις ν’ αποξενωθείς τελείως από την κόρη σου, ώσπου να φτάσει σε
ηλικία δεκαέξι χρονών, πρέπει ν’ αρχίσεις από νωρίς. Από σήμερα…
Παρακάτω θα βρεις μερικές αποτελεσματικές οδηγίες, που θα σε
βοηθήσουν να το καταφέρεις…
[1]
Πάντοτε ν’ απαιτείς από αυτήν να έχει
τις γνώσεις που εσύ έφτασες να έχεις στη σημερινή σου ηλικία. Μην
αμελείς να την κοροϊδεύεις που δεν είναι τόσο σοφή όσο εσύ. Πάντα
να είσαι έτοιμη να της πεις: "Δε σου το ‘πα;" ή "Όταν εγώ ήμουν
στην ηλικία σου…".
[2]
Όταν σου κάνει ερωτήσεις, να απαντάς
με ειρωνεία, όπως: "Θες να πεις πως δεν το ξέρεις ούτε αυτό" ή
"Ανόητο παιδί, αν δεν ξέρεις αυτά τα πράγματα κάτι δεν πάει καλά
μ’ εσένα". Έτσι θα καταστρέψεις την εμπιστοσύνη της κόρης σου για
τον εαυτό της. Αν το κάνεις συχνά, θα την αναγκάσεις ν’ αντιδράσει
επαναστατώντας - μην ανησυχείς, έτσι είναι τα σημερινά παιδιά - ή
με το να κλειστεί στον εαυτό της, νιώθοντας μίσος γι’ αυτό που
είναι.
[3]
Πάντοτε να της δίνεις να καταλαβαίνει
πως εσύ είναι η αφέντρα στο σπίτι. Όταν της μιλάς, να
διατηρείς εχθρικό τόνο, για να μη σηκώσει κεφάλι. Μην αφήσεις να
σχηματίσει την ιδέα πως σαν πρόσωπο έχει και κάτι καλό να
συνεισφέρει, διαφορετικά θα νιώθει πως "κάτι είναι". Σκότωσε κάθε
πρωτοβουλία της. Και για κάθε λάθος ή ζημιά που θα κάνει, να την
φωνάζεις "απρόσεκτη, ανάξια" και τα παρόμοια. Βέβαια δεν είναι
ανάγκη να θυμάσαι τα πιάτα που έσπασες εσύ στην ηλικία της ή
εκείνα τα ρούχα που έκαψες ώσπου να μάθεις να σιδερώνεις…
[4]
Να απαιτείς να είναι πνευματικός
γίγαντας και να καταλαβαίνει όλα τα πολύπλοκα σημεία της Βίβλου,
χωρίς βοήθεια ή παράδειγμα από μέρος σου. Ποτέ μη συζητάς μαζί της
κάτι που δεν κατάλαβες στο κήρυγμα ή κάποιες από τις αλήθειες της
πίστης. Αυτό μπορεί να της αποκαλύψει πως έχεις κι εσύ ελλείψεις.
Να απαιτείς απ’ την κόρη σου να έχει ώρα ατομικής μελέτης και
προσευχής - αδιάφορο αν εσύ δεν εφαρμόζεις τέτοιο πρόγραμμα. Και
όταν έχει κάποια αποτυχία, μη χάνεις την ευκαιρία να της δείξεις
πόσο μεγάλη αμαρτωλή είναι. Να της θυμίζεις εδάφια από τις
Γραφές όπως εκείνο που λέει "τα τέκνα υπακούετε εις του γονείς",
λησμονώντας φυσικά εκείνα που μιλούν για τις υποχρεώσεις των
γονιών.
[5]
Όταν της αναθέτεις μια δουλειά, πάντα
να λες τις οδηγίες μπερδεμένα, έτσι που να μη μπορεί να καταλάβει
τι ακριβώς περιμένεις. Ακόμη καλύτερα, να της αναθέτεις πολλές
δουλειές μαζί, ώστε να μη τις προλαβαίνει ή να ξεχνά κάτι. Τότε θα
μπορείς να της πεις, με το δίκιο σου, πως είναι "τεμπέλα" και πως
αν έτσι κάνει πάντα τις δουλειές της, σίγουρα θα αποτύχει στη ζωή.
Επίσης είναι χρήσιμο να της αναθέτεις δουλειές που ταιριάζουν σε
μεγαλύτερες κοπέλες. Στα 12 της χρόνια, για παράδειγμα, βάζε τη να
κάνει όλα τα σιδερώματα του σπιτιού ή άλλες ογκώδεις εργασίες. Την
ίδια ώρα εσύ θα μπορείς να πίνεις με άνεση τον καφέ στις φίλες
σου.
[6]
Ακόμη καλά θα κάνεις να μη τη
φωνάζεις με το όνομά της αλλά "κοσμητικά" επίθετα, όπως "μωρό,
αδέξια" και όλα τα σχετικά, που θα της δώσουν να καταλάβει πόσο
απογοητευμένη είσαι μαζί της.
[7]
Ένας ακόμη τρόπος είναι να την
κοροϊδεύεις για το πώς ντύνεται ή χτενίζει τα μαλλιά της. Αυτό
έχει καλύτερα αποτελέσματα αν γίνεται μπροστά σε άλλους.
Γενικά, το κλειδί για την αποξένωση της κόρης σου, είναι να
διατηρείς μέσα σου υπερβολικές προσδοκίες, έτσι που ποτέ να μη
μπορέσει να τις φτάσει
-
όσο κι αν προσπαθήσει. Αυτό θα συντρίψει την αυτοπεποίθησή της και
την εμπιστοσύνη της στο μέλλον.
Δεν πιστεύω βέβαια πως θα υπάρχει μητέρα που να χρειάζεται τις
παραπάνω συμβουλές. Συχνά, όμως, βρισκόμαστε στον πειρασμό να
φερθούμε με παρόμοιο τρόπο και
-
για να είμαστε ειλικρινείς
-
μερικές φορές υποκύπτουμε. Προσοχή, λοιπόν, στον κίνδυνο!
Αν
θέλεις η κόρη σου να μεγαλώσει
-
όπως πρέπει και το δικαιούται
-
σαν φίλη σου, και να ζήσει μια ζωή που θα τιμά τον Χριστό,
αντιμετώπισέ τη με κατανόηση, υπομονή κι αγάπη. Και, προπαντός,
απόφυγε να διαπράττεις τα παραπάνω εγκλήματα.
(το
παραπάνω άρθρο είναι απόσπασμα από το βιβλίο "Γυναίκα τέλεια")
πάνω
|
