[το όνομά του σημαίνει "ο Κύριος είναι η δύναμή μου"]

[1]  (Στη μετάφραση ΝΜΒ αναφέρεται ως Ουζζίας)

Ο ενδέκατος βασιλιάς του βασιλείου του Ιούδα, γιος του Αμασία. Ονομάζεται και Αζαρίας (Β' Βασιλέων 14:21). Ανέβηκε στο θρόνο σε ηλικία 16 ετών, και βασίλευσε για για 52 χρόνια (Β' Χρονικών 26:3). Ανέλαβε την εξουσία μετά τη δολοφονία του πατέρα του (Β' Βασιλέων 14:19), αφού ο λαός τον εξέλεξε για βασιλιά (Β' Βασιλέων 14:21, Β' Χρονικών 26:1), και από την αρχή θέλησε να πολεμήσει τους εχθρούς του πατέρα του. Στις μάχες που έδωσε νίκησε τους Εδωμίτες, τους Φιλισταίους τους Άραβες και τους Μεουνείμ (Β' Χρονικών 26:1-7). Οικοδόμησε την πόλη Αιλώθ (Ελάθ, Β' Χρονικών 26:2) και έκανε και πολλές ανοικοδομήσεις, χτίζοντας πύργους σε κάθε γωνία του τείχους τις Ιερουσαλήμ, καθώς και σε έρημες περιοχές. Επίσης άνοιξε πολλά πηγάδια, και οργάνωσε τη γεωργία και την αμπελουργία (Β' Χρονικών 26:9,10). Οργάνωσε το στράτευμά του, κάνοντας το ετοιμοπόλεμο, αρκετά ισχυρό και θαρραλέο (Β' Χρονικών 26:11-15). Η φήμη του είχε απλωθεί μέχρι την Αίγυπτο (Β' Χρονικών 26:8). Όσο ζούσε ο προφήτης Ζαχαρίας η επιρροή του πάνω στον Οζία ήταν μεγάλη, οι δε επιτυχίες του βασιλιά οφείλονταν στην πίστη του στο Θεό (Β' Χρονικών 26:5). Όταν όμως έγινε ισχυρός η καρδιά του γέμισε από υπερηφάνεια και πήγε στο Ναό του Θεού για να προσφέρει ο ίδιος θυμίαμα, πράξη που επιτρεπόταν να γίνει μόνο από τους ιερείς. Ο ιερέας Αζαρίας αντιστάθηκε μαζί με 80 ακόμα ιερείς, αλλά ο Οζίας δεν υποχώρησε. Έτσι ο Κύριος τον χτύπησε με λέπρα και έμεινε λεπρός μέχρι τη μέρα του θανάτου του (Β' Χρονικών 26:16-21). Τον έθαψαν στους τάφους των προγόνων του στο βασιλικό νεκροταφείο αλλά σε παραπλήσιο μέρος επειδή ήταν λεπρός (Β' Χρονικών 26:23). Στο θρόνο τον διαδέχθηκε ο γιος του Ιωθάμ.