|
[της
Ανθούλας Βοϊκλή, εκπαιδευτικού]
[ ]
Δύσκολη η θέση της γυναίκας που στέκεται ανάμεσα από
την εργασία και την οικογένεια. Δυο διαφορετικοί
κόσμοι με τόσες πολλές απαιτήσεις ο καθένας. Όμως τα
παιδιά είναι η μόνη επίγεια "ιδιοκτησία" μας που
μπορούμε να πάρουμε μαζί μας στον ουρανό. Και είναι
ευκολότερο να "φτιάξουμε" τα παιδιά μας από το να τα
"επισκευάσουμε" αργότερα σαν άντρες και γυναίκες.
Γι’ αυτό, η μάνα πρέπει να
διδάξει ότι
"η
γλώσσα η ευγενική είναι ζωής δεντρί", ότι "αν μάθει να
τη δαμάζει θα ’ναι σοφός", πως "θα ’χει την εύνοια του
Κυρίου αν είναι καλός", ότι "όποιος εργάζεται θα
χορταίνει ψωμί", πως "η αγάπη σκεπάζει όλα τα λάθη",
ότι "θα ’ναι σοφός αν την πατρική διδαχή ακούει" και
τέλος πως "θα δώσει χαρά στον πατέρα του ένας σοφός γιος"
(βιβλίο Παροιμιών).
Όλ’ αυτά θέλουν ατέλειωτες ώρες προσευχής και δακρύων, συζήτησης
και διδαχής, παρέας και γέλιου, εκπαίδευσης και υπηρεσίας,
υπομονής και χαμόγελου.
Συχνά νιώθουμε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν. Όμως τότε
και μέσα στην αδυναμία μας η δύναμή Του φαίνεται τέλεια.
Γι’ αυτό, παρέδωσε δουλειά και παιδιά στον Ιησού Χριστό και δεν θ’
αργήσει να ’ρθει η ευλογία Του. |
