Το εδάφιο της ημέρας

"Με έκανε σαν βέλος εκλεκτό"   (Ησαίας 49:2)

Λίγα λόγια

Υπάρχει μια περίφημη ακρογιαλιά όλο χαλίκι στο Πεσκαντερό, στις ακτές της Καλιφόρνιας. Μια μακριά γραμμή λευκών κυμάτων που σπάζουν, απλώνεται, ενώ ακούγεται ένα συνεχές μούγκρισμα και βρόντος που κάνουν τα χαλίκια στην ακρογιαλιά. Τα χαλίκια τα’ αγκαλιάζουν τα άσπλαχνα κύματα που τα τινάζουν, τα κυλούν και τα τρίβουν το ένα με το άλλο και τα στέλνουν στους σουβλερούς βράχους ν’ αλεσθούν…. Μέρα νύχτα συνεχίζετε η ακατάπαυστη τριβή, χωρίς καμιά ανάπαυση ποτέ! Και το αποτέλεσμα;

Τουρίστες από όλο τον κόσμο έρχονται εκεί για να μαζέψουν τα στρογγυλά και όμορφα χαλίκια. Σήμερα βρίσκονται μέσα σε δωμάτια, στολίζουν πεζοδρόμια πεζούλια. Μα πάνω ακόμα πίσω και γύρω από το βράχο που σπάζει τη φούρια της θάλασσας, σ’ ένα ήσυχο ορμίσκο προφυλαγμένο από τις φουρτούνες, θα βρεις άφθονα πετράδια που λιάζονται στον ήλιο, και που κανείς δεν τα ζητά. Απλούστατα, διότι έχουν ξεφύγει από τη φασαρία και την τριβή των κυμάτων. Η ησυχία και η ειρήνη τ’ άφησαν όπως τα βρήκαν ανώμαλα, με προεξοχές, και άσχημα. Η λείανση έρχεται με τη δοκιμασία.

Εφ όσον ο Θεός γνωρίζει τη θέση θα έχουμε στη ζωή, ας Τον εμπιστευτούμε να μας τοποθετήσει εκεί. Εφ όσον ξέρει τι δουλειά μπορούμε να κάνουμε, ας Τον εμπιστευτούμε να μας εξασκήσει με την κατάλληλη προετοιμασία.

Ω, εσείς του συντριμμιού χτυπήματα

Λόγχες εσείς που την καρδιά μου την τρυπάτε

Είσθε τα εργαλεία του Κυρίου μου

Θείο εργόχειρο εντός μου εσείς κεντάτε…

Σχεδόν όλα τα μαργαριτάρια του Θεού είναι κρυσταλλωμένα δάκρυα

Home       Daily Bread