ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"... ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου".   Ρουθ α' 16

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ:

Τι ήταν αυτό που έκανε τη Ρουθ ν' αφήσει την ασφάλεια της δικής της πατρίδας, την αγάπη της δικής της οικογένειας, την πατροπαράδοτη λατρεία των δικών της θεών, και ν' αρχίσει ένα ταξίδι σε μια ξένη χώρα όπου λατρευόταν ένας άλλος Θεός - της πεθεράς της - τον Οποίο ελάχιστα γνώριζε;

Απ' όσο λίγο Τον είχε γνωρίσει μέσα στις δοκιμασίες, είχε καταλάβει ότι για χάρη του Θεού άξιζε ν' αφήσει τα πάντα γι' αυτό που Εκείνος ήταν κι όχι γι' αυτά που εκείνη επιθυμούσε να πάρει. Άκουσε την κλήση με την οποία παλιότερα ο Θεός είχε καλέσει τον Άβραμ (Γεν. ιβ' 1-2) και τόλμησε να Τον δοκιμάσει. Δέχτηκε να κάνει λαό της ένα λαό που είχε την ίδια ανθρώπινη και μολυσμένη από την αμαρτία φύση με τη δική της. Η ζωτική διαφορά ήταν ότι όταν ο Θεός τους μιλούσε, ξεχώριζαν τη φωνή Του και γύριζαν κοντά Του.

Και επειδή ο Θεός τηρεί τις υποσχέσεις Του, η Ρουθ έγινε η προγιαγιά του Δαβίδ. Γιατί ο Θεός μας ευλογεί πλούσια αυτούς που Τον εμπιστεύονται και Τον ακολουθούν απόλυτα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΓΙΑ:

τα πλούσια δώρα του Θεού

ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ

αδέλφια μας που περνούν δύσκολες καταστάσεις

όσους πενθούν

τους αρρώστους αδελφούς και αδελφές μας

Σ' οποιαδήποτε ηλικία και να είμαστε, ο Θεός μας καλεί να γίνουμε παραδείγματα πίστης

Home       Daily Bread